เราไม่มีในกาย กายไม่มีในเรา

นี่แสดงว่ารู้จักขันธ์ 5 ไม่รอบ

คำว่า "ผม" หรือ "หนู" เมื่อตากระทบรูป ก็เป็นจักษุวิญญาณ มองเห็นแล้วจะเข้าใจเลยไม่ได้

สัญญา ต้องซึมซาบออกมา หมายรู้ก่อนว่า
"ผม" ก็มีความหมายอย่างนี้นะ
"หนู" ก็มีความหมายอย่างนี้นะ

ถึงจะเข้าใจภายหลัง

อย่าง อ.ขันธ์ ไม่มีสติน่ะสิ ถึงรู้ลงไปไม่ได้
แล้วเที่ยวมาสอนคนผิด ๆ อย่างนี้

แม้พระพุทธองค์เองพระองค์ก็ทรงสอนพระองค์เองให้รู้แล้วจึงนำมาสอนผู้อื่น

และจะมามองว่า ให้เป็นสัทธรรมปฏิรูปไปก่อน ไม่ได้นะ

ก็เหมือนหมอให้ยานั่นล่ะ
จะไห้ยาก็ต้องถูกกับโรค
อันนี้ให้ยาซี้ซั้วคนไข้ก็ตายสิ

อยากได้บาปได้กรรมก็ทำเข้าไป

ยิ่งธรรมขั้นสูงขึ้นไป
ทำให้ผู้ปฏิบัติตาม
ธรรมแตกได้นะเอ้า

 

เพราะมันเป็นของดี เลยทำให้มันเจริญไง

พอทำให้มันเจริญ ก็เลยไม่ได้ดู ไม่ได้ยกขึ้นเป็นของถูกรู้ถูกดู

แล้วของดีสุดๆนี่ จะไปยกขึ้นมารู้มาดู ก็จะเสียของดีไป ตรงนี้
พูดยาก แล้วก็ไม่ใช่เรื่องของเรา มันเป็นเรื่องของลูกไก่ในไข่

อย่าถามต่อนะ เดี๋ยวผมซวย

 

แต่ที่ผมยกย่อง อ.ขันธ์ มากที่สุด
คือ
แนะนำคนไปวัดป่าบ้านตาด

ตรงนี้ยกเอาไว้
นับถือได้เลย

 

คุณเกสท์ ผมกับหนูอะไรหนักกว่ากัน

 

คุณ นัท

อาการของผู้รู้.. มีแค่ 3ลักษณะ คือ 1.ยินดี จิตพองฟู(สุขเวทนา) 2.จิตไม่ชอบใจ เป็น
อกุศลจิต มีอาการอึดอัดแน่น ขัดใจ(ทุกข์เวทนา) 3.เฉยๆ จิตเรียบๆ รู้ก็สักว่ารู้ จิตนิ่ง
เฉยอยู่ (อุเบกขาเวทา)

ก็โอนะ

แต่ถ้าผมจะขอเรียก ข้อ 1 ข้อ 2 คือ โสมนัส กับ โทมนัส รวมเรียกว่า เวทนาจิต

ส่วนข้อ 3 เรียกอุเบกเวทนา

ซึ่งก็เป็นเรื่องของ เวทนาจิต

การเป็นกลางตรงนี้เป็นเพียงการเป็นกลางต่อ เวทนา ไม่ใช่ เป็นกลางต่อสังขารธรรม

ผมกล่าวตรงนี้มีที่ขัดใจคุณหรือเปล่า

* * * *

อ้อ ถ้าจะกล่าว สาธุ (เคารพกัน) ทำไมต้อง อิอิ ( ข่มกัน ) ปรากฏติดกันด้วยหละ

ถ้าผมแยกว่า อิอิ คือ ส่วนที่มาจากคุณ
แล้ว สาธุ คือ รูปแบบของนักปฏิบัติที่ดี ผมกล่าวตรงนี้มีที่ขัดใจคุณหรือเปล่า<!-- / message -->

 

คำถามคุณผีเสื้อราตรีลึกซึ้งทุกคำถาม

ก็เหมือนกับ ทองคำ กับ ก้อนอิฐ
หนัก ก้อนละ 20 กิโล
แล้วคุณอยากจะแบกก้อนไหน ล่ะครับ

ถ้าเป็นผม ผมจะไม่แบกทั้ง ทองคำ และ ก้อนอิฐ

 

สำหรับคุณ นัท
อ้างอิง:

สาธุ..คับคุณ ขันธ์..
ผมพูด อยู่หลายครั้งนะคับ... ธรรมแท้ไม่ขัดกัน.. ผู้ที่ถึงยอดเขา ย่อมมองเห็นทางที่เดินขึ้นมาได้หลายทาง..(อย่าเหมาว่าผมถึงที่สุดแล้วนะ...ผมอยู่แค่เนินเล็กๆเอง..แต่ก็พอจะเห็นทางขึ้นมา บนเนินนี้แล้ว)..

ประโยคนี้..ผมว่าท่าน ขันธ์ไว้พิจาราเองดีกว่านะคับ...
เพราะผมเคยกล่าวแล้ว ว่า..ทางทุกทางเหมาะกับแต่ละบุคคล..ไม่มีทางไหนดีที่สุด...
สมถะนำวิปัสนา ... เวทนาตัวเดียวกัน ใช่ว่า จะเห็นธรรมได้เหมือนกันทุกคน(ต่างคนต่างกรรมต่างวาระ) นี่ต้องยอมรับ...
วิปัสนา นำ สมถะ .... อันนี้ก็มีพวกที่ติดจ้องเพ่งโดยไม่รู้ตัว แทนจะดูจิต ก็ไปจ้องจิต เพ่งจิต นี่ต้องยอมรับ...
ที่ผมกล่าว...สำหรับผู้ปฏิบัติใหม่่..คุณขันธ ลองย้อนความจำู้..เมื่อเริ่มปฏิบัติว่าผิดจากผมกล่าวหรือไม่?..ส่วนวิธีละที่ ถูกต้องนั้นก็ตามแต่ ครูบาอาจารย์และแนวทาง..ผมก็ไม่ได้ก้าวก่ายนะคับ..
แต่สำหรับผู้มีจริต..เห็นสติ(ผู้รู้) แยกจากจิตแล้ว..เช่นคุณบุคคลทั่วไป 1 คน.
ผมเสนอทางเลือก..ว่าให้ดูเฉยๆ..นี่เป็นสิ่งปฏิบัิติได้ทันทีที่เห็น กิเลสนั้น..กิเลสก็จะแสดงไตรลักษณ์ให้ดูเอง..แต่ถ้า อยู่วัดปฏิบัติอยู่ จะเอาสมถะเข้าฟาดฟันก็ไม่ว่ากัน..
เปรียบเหมือน..เราไปนั่งรอใครสักคน...ถ้ารอไป ใจจดจ่อกับเวลา รอไปดูเวลาไป..เวลาจะเดินช้ามาก(ในความรู้สึก)สุดท้ายก็กะวนกะวาย แต่ถ้ารอแบบไม่สนใจเวลา(ไม่สนใจกิเลส)นั่งอ่านหนังสือไป แปปเดียวก็ผ่าน..
นี่เป็นธรรมชาติของจิต...ถ้าฝึกตรงนี้ จนชำนาญ..เวลากิเลสมา.. เราก็นั่งดูเหมือนดูหนังดูละคร ตัวอิจฉาแสดงบนเวที เรานั่งดูหน้าเวที..ก็ดูแบบ สบายๆ
ผมพูดของ ยากให้ดูง่าย..เพื่อประโยชน์ในความเข้าใจ และง่ายต่อการนำไปใช้...แต่ของจริงไม่งายหรอกนะ..ที่จะแยกมานั่งดูแบบ สบายๆได้..สติต้องไวต่อการกระทบอย่างมาก...ต้องผ่านการฝึกมาพอสมควร

...ก่อนอื่นต้องขอโทษจริงๆนะคับ ถ้าคำกล่าวผมทำให้คุณขันธ์คิดเช่นนั้น..

อย่าเปรียบเช่นนี้เลยคับ...เป็นการปรับตู่กันเป่าๆ...ผมบอกคำไหนเหรอคับว่า ห้ามคนอื่น เดินทาง...เพียงแต่เสนอทางเลือกเท่านั้นเอง..เพราะเรา เพศ ฆารวาสเหมือนอยู่ในสงคราม กิเลสตัญหาอยู่แล้ว..มีแผน1แผน2 ไว้รับมือไม่น่าจะเสียหาย..และที่สำคัญ ที่ผมกล่าวนะ ของจริงเพียงแต่จะได้เห็นกันหรือเปล่าเท่านั้นเอง
....กรรม..วิบากกรรม เขาเที่ยงตรงเสมอ..การปรับตู่ว่าผมไปขวาง ไปห้ามการปฏิบัติธรรมนั้นนะ กรรมหนักนะคับ...ผมทำเช่นนั้นจริง..วิบากกรรมก็รอส่งผลแล้ว...ไม่ต้องรอคุณขันธ์ ชี้หรอกคับ..
แต่ถ้าผมกล่าวของจริง...ก็ต้อง ดูกิเลสผู้กล่าวแล้วคับ..เหมือนที่ผมบอกคุณนิวรณ์นะ..ดูเองคับว่า กิเลสตัวไหนอย่างไร..ถ้าเห็นก็จะได้พัฒนาต่อไป..ถ้าไม่เห็น..ก็อยู่ที่เดิมต่อไปคับ...สาธุ

​

อย่าสรุปเช่นนั้นเลย...สภาวะธรรมที่ได้ จะ โสดา สกิทาคา อนาคา..วัดกันไม่ได้ด้วยธรรมที่แสดงหรอกคับ...เขาวัดกันที่ว่าใครละวางกิเลสได้มาก กว่ากันต่างหาก...ไม่ใช่ใครกล่าวธรรมได้ดีหรอกนะ..ดั่งนั้น แคอ่านข้อธรรมที่กล่าว อย่าสรุปเลยคับว่าใครติดไม่ติด...ดูตัวเองดีก่าคับว่า ติดอะไรมั่ง

ขอยืมคับคุณขันธ์มากล่าวปิดท้ายนะคับ
แต่ คนมีกิเลส มีมานะ ก็มักจะเห็นวิธีการของตนดีเลิศสุด และ มองเห็นว่า ที่ผ่านมานั้นมันเยิ่นเย้อ...

 

...<label for="rb_iconid_31">อนุโมทนาคับ...สาธุ</label>

ขอโทษอย่าตีความว่า ...อิอิ เป็นการข่มกันสิคับ.. เอาเป็นว่าไม่ใช้ อิอิ ก็ได้คับ.. 5555 จะได้ไม่ซีเรียส

 

แต่ถ้าเป็นเรา เราขอเลือกทองคำนะ แต่คงไม่แบกหลอกเอาไปขายได้เงินเยอะเลยแล้วเงินก็เอาไปทำประโยชน์ได้อีกเยอะ

 

คุณ นัท อ่านแล้วอย่าให้มันเข้าตัว ให้มันเข้าคนที่ทำเช่นนั้น

 

ฟิ้ว รอดตัวไป กลัวจะแย่เลยนะนี่ กลัวจะเห็นว่ามาเถียงกัน

มันเป็นการปรับคำศัพท์ ผมก็ไม่จัดเจนหรอก

เรื่องปฏิบัติของคุณนัทก็ว่ากันไปเน๊าะ

บัญญัตินี่ก็ปรับๆกันไป บางทีผมก็ใช้ผิด ก็ดูให้ผมด้วยละกัน

 

อ้อ ไม่เป็นไร ถ้ากล่าวแบบนี้ แปลว่า มันเป็น รูปแบบ

ก็ว่ากันไปเน๊าะ ไม่ได้เสียหาย ก็ปล่อยมันเกิด ดับไป เราอาศัยมันมาดู

หลวงพ่อท่านว่า ตอนที่ รูป-แบบ มันหลุดออกมานะ กิเลสมันเผยไต๋
ไตรลักษณ์ให้เราดู มันบังคับไม่ได้ มันจะปรากฏก็หลุดออกมาอัตโนมัติ
หลุดออกมาแล้ว ใจเราก็พราก เห็นมันจืดๆ เลย ลืม มันไปซะงั้น

 

แค่ภาษาบัญญัติ..(กลับอ่านในประทีปส่องธรรม หรือทางเอก..ไม่แน่ใจนะคับมีกล่าวไว้).เอาเป็นว่า มี ผู้รู้ กับ สิ่งที่ถูกรู้ ...และรู้ว่า อาการผู้รู้ เป็นอย่างไรก็ใช้ได้แระ..

 

ถูกต้องนะคร้าบ....
เอาไปสร้างบุญกุศล สร้างบารมีต่อ ก็เห็นด้วยครับ

 

ไม่ผิดหรอก สัญญา คือ หมายมั่น จำได้ เท่านั้น ก็ความฉลาดของ สัญญา ก็แค่รู้จำ

แต่ วิญญาณ นี้คือรู้ และตีความ

ปัญญา นี้ ละเอียดขึ้นมาอีก จนถึงขยายความ

ก็ตามข้างต้น ก็อธิบายไปแล้วว่า มันหมายรู้ไปถึง 3 กรณี ไม่ใช่แค่ เส้นผมเป็นอย่างไร

ใครที่ตื้นอยู่

 

...
เข้าใจแล้วคับคุณขันธ์ อาการผู้รู้ของผม ...กับวิญญาณของคุณขันธ์ไม่เหมือนกัน จริงๆ และ...
ของผมนะ เข้าไป รู้ตัว เวทนา...
ของคุณขันธ์คือ...อย่างที่คุณขันธ์อธิบายแหละ....

 

แยกให้ออกนะ ความเข้าใจ ในคำพูด ว่าคืออะไร
กับ การหมายจำได้ นั้นต่างกัน

คุณเกสท์ คุณ อย่าเพิ่งมาพูดเลย ไปกำจัดกิเลสให้ดีก่อน แล้วค่อยมาเถียง

 

"ผม" กับ "หนู"

อันนี้ผมขออนุญาติแยกให้ดูบ้าง แต่ เอ...ผีเสื้อก็แยกได้นี่หน่า แต่ขออธิบายละกัน

เริ่มจากรูปขันธ์ หรือ รูปปรมัตถ์ สีดำ ตัดสีขาว สีดำเป็นจุดต่อเนื่อง [ สติที่ระลึกรู้ได้ ณ จุดนี้เรียกว่าเห็นตามจริง , แต่ไม่จำเป็นต้องเห็นสำหรับบางคน ]

ตรง สีดำ สีขาว แยกได้ นี่สัญญาเกิดไปแล้ว วิญญาณเกิดไปแล้ว สังขารเกิดไปแล้ว ( รอบจิตแรกๆ -- ตรงนี้สรรพสัตว์เห็น ) [ เราภาวนาสติให้รู้พ้นตรงนี้ขึ้นไป ]

ไม่เชื่อลองมองเฉยๆ แล้วหลับตา วับ รูปติดตาไปแล้ว ต้องอาศัยเวลาสักพักจะละ
จากจักษุวิญญาณ ส่วนรูป ก็บันทึกเข้าภวังค์จิตไปเรียบร้อย

ต่อมาก็เกิด เวทนา เริ่มมี วิติก วิจาร ดึงรูปขันธ์ สัญญา วิญญาณ นั้นมาพินา สัญญา ( รอบจิตหลังๆ -- ตรงนี้เห็นโดยเฉพาะมนุษย์, สรรพสัตว์เรียกต่างกันไป )
แบบสมบัญญัติทำงานต่อ เริ่มหมายรู้ว่า สีดำนี่เป็นอักษร แล้วเป็นคำ แล้วเป็น
ความหมายถึงสรรพนาม เกิดเป้นขอบเขตคน กับ หนู ถ้าเป็นผู้หญิงบางคนนี้จะขนลุก
แล้ว

 

ยิ่งมั่วไปใหญ่แล้วอาจารย์
ปัญญา อะไรไปขยาย หรือ เพิ่ม การทำงานของวิญญาณ ได้

วิชาอะไรครับ อ.ขันธ์ อยู่ที่ไหน ใครสอน บอกผมหน่อย
ผมจะไปถามให้เห็นดำเห็นแดงกันไปเลย

 

ใครจะต้องมาสอน มองเข้าไปสิ ปัญญามีก็มองไปสิ เกิดกับตัวก็มองด้วยตัวเอง
ส่วนชื่อจะเรียกอย่างไร ไม่ต้องไปสนใจหรอก

บางคนพิจารณา ศพ ร่างกาย ก็ละได้ มันไม่ต้องละเอียดแบบที่ผมพูดหรอก
พอ จุดปลายมันอยู่ที่ การละความปรุงแต่งของจิต

ก็ขอใช้คำพูดว่า "ก็มันไม่รู้สึก" นั้นแหละ เท่าันั้น ไม่ว่าจะละอะไร ก็นำมาสู่ ความไม่ได้ หลงไป ตามไป เพราะมันไม่ได้รู้สึกว่า สิ่งนั้นๆ เป็นอะไรไป