รวม ธรรมะสั้นๆ เข้าใจง่าย ของครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่น - พระป่าธรรมยุติ etc.

ท่านพระอาจารย์มั่นเล่าว่า

บางคืนปรากฏมีพระสาวกอรหันต์มาแสดงธรรมให้ท่านฟังทางอริยประเพณี โดยปรากฏทางสมาธินิมิต เป็นใจความว่า

"วิธีเดินจงกรมต้องให้อยู่ในท่าที่สำรวมทั้งกายและใจ ตั้งจิตและสติไว้ที่จุดหมายของงานที่ตนทำอยู่ คือกำลังกำหนดธรรมบทใดอยู่ พิจารณาขันธ์ใดอยู่ อาการแห่งกายใดอยู่ พึงมีสติอยู่กับธรรมหรืออาการนั้นๆ ไม่พึงส่งใจและสติไปที่อื่น อันเป็นลักษณะของคนไม่มีหลักยึด ไม่มีความแน่นอนในตัวเอง การเคลื่อนไหวไปมาในทิศทางใดควรมีความรู้สึกด้วยสติพาเคลื่อนไหว ไม่พึงทำเหมือนคนนอนหลับ ไม่มีสติตามรักษาความกระดุกกระดิกของกาย และความละเมอเพ้อฝันของใจในเวลาหลับของตน มีสติปัญญาอยู่ทุกอิริยาบท

การขบฉันพึงพิจารณาอาหารทุกประเภทด้วยดีอย่าปล่อยให้อาหารที่มีรสเอร็ดอร่อยมาเป็นยาพิษแผดเผาใจ แม้ร่างกายจะมีกำลังเพราะอาหารที่ขาดการพิจารณาเข้าไปหล่อเลี้ยง แต่ใจจะอาภัพเพราะรสอาหารเข้าไปทำลาย จะกลายเป็นการทำลายตนด้วยการบำรุง คือทำลายใจ เพราะการบำรุงร่างกายด้วยอาหารโดยความไม่มีสติ"

จากหนังสือประวัติท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตะเถระ
โดยท่านอาจารย์พระมหาบัว ญาณสัมปันโน

 

"การขอขมา ในพระพุทธศาสนา ท่านทำไปเพื่อ "การสำรวมระวังในกาลต่อไป" คือ เพื่อที่
จะไม่กระทบกระทั่งกันอีกในอนาคต และเพื่อไม่ให้ผูกใจเจ็บแค้นต่อกันในภายภาคหน้าเท่า
นั้น หาใช่เพื่อให้ตนพ้นจากอกุศลกรรมวิบากในบาปกรรมที่ตนทำไปแล้ว"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช

 

"กิเลสนี้เหมือนแมว ถ้าให้กินตามใจแล้วก็ยิ่งมาเรื่อยๆ
อีกวันหนึ่งมันกวนหนักเข้าก็ไม่ต้องให้อาหารมันเถอะ
มันจะมากี่วันก็ 'ช่างมัน' เมื่อไม่เห็นจานข้าวก็หนีเท่านั้นแหละ
นี่เรียกว่ากิเลสไม่ครอบเราแล้วเราก็จะได้สบายต่อไป"

หลวงปู่ชา สุภทฺโท

 

"ผู้ถือไม่มีบาป ไม่มีบุญ ก็มากมายเข้าแล้ว แผ่นดินนับวันแคบ มนุษย์แม้จะถึงตาย ก็นับวันมากขึ้น นโยบายในทางโลกีย์ใดๆก็นับวันประชันขันแข่งกันขึ้น พวกเราจะปฏิบัติลำบากในอนาคต เพราะเนื่องด้วยที่อยู่ไม่เหมาะสม เป็นไร่เป็นนาจะไม่วิเวกวังเวง

ศาสนาทางมิจฉาทิษฐิ ก็นับวันจะแสดงปฏิหาริย์ คนที่โง่เขลาก็จะถูกจูงไปอย่างโคและกระบือ ผู้ที่ฉลาดก็เหลือน้อย

ฉะนั้นพวกเราทั้งหลายจงรีบเร่งปฏิบัติธรรม ให้สมควรแก่แก่ธรรมดังไฟที่กำลังใหม้เรือน จงรีบดับเร็วพลันเถิด ให้จิตใจเบื่อหน่ายคลายเมาวัฏสงสาร ทั้งโลกภายในหนังหุ้มอยู่โดยรอบ ทั้งโลกภายนอกที่รวมเป็นสังขารโลก ให้ยกดาบเล่มคมเข้าสู้ คืออนิจจัง ทุกขัง อนัตตา พิจารณาติดต่ออยู่ไม่มีกลางวันกลางคืนเถิด

ความเบื่อหน่ายคลายเมาไม่ต้องประสงค์ ก็จะต้องได้รับแบบเย็นๆและแยบคายด้วยจะเป็นสัมมาวิมุตติ และสัมมาญาณะอันถ่องแท้ ไม่ต้องสงสัยดอก

พระธรรมเหล่านี้ไม่ล่วงไปไหน มีอยู่ ทรงอยู่ในปัจจุบัน จิตในปัจจุบัน ที่เธอทั้งหลายตั้งอยู่หน้าสติ หน้าปัญญา อยู่ด้วยกัน กลมกลืนในขณะเดียวนั้นแหละ"

โอวาทครั้งสุดท้ายของอาจารย์มั่น
(บันทึกโดยพระอาจารย์หล้า เขมปตฺโต)
จากหนังสือ"เพชรน้ำหนึ่ง"

 

"ระวังให้ดีถ้า ท่านรักใครคิดถึงใครเป็นห่วงใคร ผู้นั้นจะให้โทษแก่ท่าน"

หลวงปู่กินรี จันทิโย

 

สูดแก้ลม ดมแก้คิดถึง

ในปีแรกที่อาตมาบวชเป็นพระที่ภาคอีสานของไทย
อาตมากำลังนั่งอยู่ในตอนหลังของรถคันหนึ่งกับพระฝรั่งอีกสองรูป
หลวงพ่อชาท่านอาจารย์ของอาตมานั่งที่เบาะหน้า

จู่ๆ หลวงพ่อชาก็หันหน้ามาข้างหลัง
และจ้องดูพระหนุ่มชาวอเมริกันซึ่งเพิ่งบวชใหม่ๆ ที่นั่งอยู่ข้างๆอาตมา
แล้วท่านก็พูดอะไรบางอย่างเป็นภาษาไทย

พระฝรั่งอีกรูปหนึ่งที่นั่งอยู่ในรถที่ท่านพูดภาษาไทยได้คล่อง
จึงแปลให้พระฝรั่งรูปที่หลวงพ่อพูดด้วยว่า
“หลวงพ่อบอกว่า คุณกำลังคิดถึงแฟนของคุณที่อยู่ที่แอลเอนู่น”

พระบวชใหม่ชาวอเมริกันถึงกับอ้าปากค้างด้วยความงงงัน
หลวงพ่อรู้วาระจิตของท่าน
รู้ว่าท่านกำลังคิดอะไรอยู่ แถมยังแม่นยำเสียด้วย.........

หลวงพ่อชายิ้ม แล้วพูดต่อว่า
“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้จัดการได้ ให้เขียนจดหมายไปหาเธอ
ขอให้เธอส่งของส่วนตัวบางอย่างมาให้คุณ เอาสิ่งที่ใกล้ชิดกับตัวเธอมากที่สุด ที่คุณจะสามารถเอาออกมาชื่นชมได้ เมื่อคุณคิดถึงเธอ เพื่อจะเตือนคุณให้ระลึกถึงเธอ”

พระบวชใหม่ถามด้วยความประหลาดใจว่า
“โอ้ ! พระเจ้าเราทำได้หรือครับ”
หลวงพ่อชาตอบว่า “ทำได้”

เห็นทีพระท่านก็เข้าอกเข้าใจในเรื่องรักๆใคร่ๆ กระมัง……
สิ่งที่หลวงพ่อชากล่าวต่อไปนั้นต้องใช้เวลาอยู่หลายนาที

กว่าพระฝรั่งรูปที่เข้าใจภาษาไทยจะแปลออกมาได้
ล่ามของเราถึงกับต้องกลั้นหัวเราะให้อยู่และรวบรวมสมาธิเสียก่อน

หลวงพ่อบอกว่า…………………
ท่านพยายามที่จะเอ่ยคำออกมา
พลางปาดน้ำตาที่เล็ดจากการหัวเราะทิ้ง

หลวงพ่อบอกว่า…………………
"คุณควรจะขอให้เธอส่งขี้ใส่ขวดมาให้ แล้วเมื่อไหร่ที่คุณคิดถึงเธอ
คุณก็จะได้หยิบขวดขี้ของเธอออกมาสูดดม ! "


จากหนังสือ “ชวนม่วนชื่น” โดย พระอาจารย์พรหมวังโส (ลูกศิษย์หลวงปู่ชา สุภัทโท)

 

พระขี้บ่นอีกรูปหนึ่ง ชอบติเตียนเพื่อนสหธรรมิก ครูบาอาจารย์ สถานที่ ว่าไม่สัปปายะ
ไม่เอื้อเฟื้อต่อการปฏิบัติ จิตใจหมักหมมไว้แต่เรื่องอกุศลมูลจนกลิ่นตลบ เลยโดยหลวงพ่อ
กระทุ้งเอาอย่างแรง แต่เป็นเชิงตลกว่า “คุณนี่แปลก ชอบเอาขี้พกใส่ย่าม แล้วพกติดตัวไป
ไหนต่อไหนด้วย แล้วมาบ่นว่าเหม็นขี้ ที่นี่เหม็นขี้ ที่ไหน ๆ ก็เหม็นแต่ขี้ ดีแต่บ่น ทำไมไม่
ลองสำรวจย่ามของตัวเองดูบ้าง”

พระโพธิญาณเถระ (พระอาจารย์ชา สุภัทโท)

 

ความรู้เหมือนกับมีดเล่มหนึ่ง เราลับให้มันคม คมมาก..
มีดเล่มนั้นมีทั้งคุณและโทษ คนมีปัญญาเอาไปใช้
จะทำประโยช์ได้ดีมาก ถ้ามีดเล่มนั้นคม
แต่คนไม่มีปัญญาใช้ไปก็ทำลายประเทศชาติ
ทำลายความสุข ทำลายความสามัคคีทุกอย่างได้ง่าย
เพราะมีดมันคม ความรู้ไปตั้งอยู่ในคนพาลเหมือนเอาศัสตราใส่มือโจร

พระโพธิญาณเถร(ชา สุภัทโท)

 

"ควรระลึกถึงป่าช้าคือความตายบ้าง เพราะกรรมกับป่าช้าอยู่อยู่ด้วยกัน ถ้าระลึกถึงป่าช้า
ในขณะเดียวกันได้ระลึกถึงกรรมด้วย อย่าอวดตัวว่าเก่งทั้งๆที่ไม่เหนืออำนาจของกรรม
ไม่ควรอวดตัวว่าเก่งกว่าศาสดา สุดท้ายก็จนมุมของกรรม คือความเก่งของตัว"

ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตะเถระ

 

"..คนอื่นเขาด่าเราเขาก็ลืมไป แต่เราไปเก็บมาคิด
เหมือนเขาคายเศษอาหารทิ้งไปแล้ว เราไปเก็บมากินแล้วจะว่าใครโง่.."

ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก วัดธรรมสถิต จ.ระยอง

 

ธรรมดาเราดูคนอื่น 90% ดูตัวเองแค่ 10%
คือคอยดูแต่ความผิดพลาดของคนอื่น เพ่งโทษคนอื่น
คิดแต่จะแก้ไขคนอื่น กลับเสียใหม่นะ ดูคนอื่นเหลือไว้ 10%
ดูเพื่อศึกษาว่า เมื่อเขาทำอย่างนั้น คนอื่นจะรู้สึกอย่างไร
เพื่อเอามาสอนตัวเองนั่นแหล่ะ ดูตัวเองพิจารณาตัวเอง 90%
จึงเรียกว่าปฏิบัติธรรมอยู่

พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

 

จิตที่ส่งออกนอก___เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก___เป็นทุกข์
จิตเห็นจิต___เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต___เป็นนิโรธ

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

 

​

"....การศึกษาธรรมนั้นมี ๔ ขั้น คือ ๑.ศึกษาตำรา (ปริยัติ) ๒.ลงมือปฏิบัติภาวนา (ปฏิบัติ)
๓.เกิดผลแห่งการปฏิบัติ (ปฏิเวธ) ๔.ออกสั่งสอนธรรม แต่ปัจจุบันมักข้ามขั้นตอนกัน
คือ ศึกษาแค่ขึ้น ๑ แล้วก็ข้ามมาขั้น ๔ เลยซะมาก ทำให้เวลาเถึยงกันมักไม่จบ......"

และมีโยมถามท่านต่อว่า ปัจจุบันสื่อธรรมะมีเยอะ ถ้าเวลาเราเจอสื่อธรรมะที่ผิดเพี้ยนจะทำอย่างไร ท่านตอบว่า

"....ก็เหมือนกองขยะไง ก็อย่าไปขุดขุ้ยมันสิ เราต้องแก้ที่ตัวเราก่อน ก่อนที่จะไปแก้คนอื่น
เพราะเรายังมีกิเลสความยากอยู่ แม้เราจะไปแก้คนอื่น มันก้เป็นการแก้ด้วยความยากของเรา
แล้วมันก้เครียด ให้แก้ที่ใจเราเองนี่ ...."

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวราราม วรมหาวิหาร ต.ห้วยใหญ่ อ.บางละมุง จ.ชลบุรี

 

".....ความทุกข์ที่เกิดขึ้นในใจ ที่เกิดจากตัณหาทั้ง ๓ (กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา)
ที่มีโมหะความหลง มีอวิชชาความไม่รู้เป็นผู้ผลักดัน ทำให้ไม่เห็นว่าสิ่งที่อยากได้อยาก
สัมผัสนั้นเป็นโทษ เหมือนกับยาเสพติด ถ้าไม่รู้ก็คิดว่าเป็นสิ่งที่วิเศษ เสพแล้วทำให้ขึ้น
สวรรค์ แต่ไม่ได้คิดถึงเวลาที่ไม่ได้เสพ ว่าจะทุกข์ทรมานขนาดไหน จึงต้องพิจารณาสอนใจ
ให้รู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ล้วนเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทั้งนั้น
สัพเพ สังขารา อนิจจา สัพเพ สังขารา ทุกขา สัพเพ ธัมมา อนัตตา
นี่คือวิปัสสนา ต้องเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาในสิ่งต่างๆ....."

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

 

​

...ทาน ศีล ภาวนา เปรียบด้วยคนแต่งตัวด้วยเครื่องเงิน, ทอง, เพชร บางคนก็แต่งแต่วันพระ พอวันธรรมดาล่อนจ้อนไม่มีอะไรเหลือเลย

จะแต่งอะไรก็ควรให้แต่งได้สักอย่าง จะเป็นเงิน หรือทอง หรือเพชรก็ได้ ยิ่งสามารถแต่งได้ทุกอย่างยิ่งดี

เราเป็นลูกพระพุทธเจ้าจะมาแต่งเครื่องทองเหลือง น่าขายหน้า เราเป็นลูกคนมีสกุลต้องแต่งตัวให้เหมาะสมจึงจะเป็นการควร

ถ้าคนที่วันพระก็ไม่เอา วันธรรมดาก็ไม่เอา ก็เหมือนเอา "โซ่" มาแต่งตัวเป็น "นักโทษ" นั่นเอง...

พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ

 

"ถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ ธรรมะปฏิบัติก็จะไม่เจริญ ปฏิบัติก็ไม่ไปไหน
นี่สำหรับนักปฏิบัติ ศีลสำคัญมาก พึงรักษาไว้ให้ดี"

หลวงปู่หลอด ปโมทิโต

 

สุขในอัตภาพร่างกายเป็นความสุขทางโลก สุขชั่วขณะหนึ่งแล้วก็จะปรวนแปรไปเหมือนข้าวสุก พอข้ามวันก็เหม็นบูด
ส่วนสุขทางธรรมนั้น สุขเหมือนดาวบนท้องฟ้า เป็นสุขที่สว่างไสวตลอดกาลนาน

...ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

“ตัวเรา เปรียบเหมือนต้นไม้ ความยึดถือคือเถาวัลย์ ถ้าเรายินดีในรูป มันก็มัดตา ยินดีในเสียง มันก็มัดหู ยินดีในธัมมารมณ์ มันก็มัดใจ เมื่อเราถูกมัดทั้งหมด เราก็ต้องตาย บางคนตายไม่ทันใจ ยังต้องมัดคอตัวเองก็มี”

...ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

ขึ้นชื่อว่าบาปกรรม ไม่ควรดูหมิ่นว่าเล็กน้อย เปรียบเสมือนภาชนะที่เขาเปิดทิ้งไว้กลางแจ้ง
เมื่อฝนตก น้ำฝนหยดเดียวไม่ทำให้ภาชนะเต็มก็จริงอยู่ แต่เมื่อฝนตกบ่อยๆ ภาชนะนั้นย่อม
เต็มแน่ๆ ฉันใด ผู้ทำบาปอยู่แม้ทีละน้อยๆ ย่อมทำกองบาปให้ใหญ่โตขึ้นตามลำดับได้ฉันนั้น

....หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

 

การคลี่คลายคือการเปิดดูหัวของกิเลสนั่นเอง มันหลบ มันซ่อน มันยึด มันถืออยู่ตรงไหน
มันยึดมันถือว่าอันไหนสวยอันไหนงาม ธรรมะฟาดเข้าไปๆ มันสวยที่ไหน มันงามที่ไหน

...หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน