เรื่องเด่น 25 เมย. รำลึกคล้ายวันสวรรคตสมเด็จพระนเรศวรมหาราช - แผ่นดินผืนนี้ มีความศักดิ์สิทธิ์

25 เมษายน วันคล้ายวันสวรรคตสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ร่วมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ แห่งองค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ผู้ทรงกอบกู้อิสรภาพของไทย

 

** จะขอกล่าวเล่าประวัติจอมบุรุษ
ยอดมนุษย์จอมบดินทร์ปิ่นสยาม
ทรงกู้ชาติให้เป็นไทยไปทุกยาม
ทรงพระนามนเรศวรควรคำนึง

** ปีสองศูนย์เก้าแปดทรงสมภพ
แสนประเสริฐเลิศลพหวนคิดถึง
แผ่กฤษดาภินิหารทั่วไตรตรึงษ์
สุดซาบซึ้งวีรกรรมทรงทำมา

** พอพระชนม์เก้าพรรษาคราจากบ้าน
ถูกรุกรานด้วยน้ำมือของพม่า
บุเรงนองยอดนักรบจอมจักรา
จึงนำพาเป็นประกันเพื่อมั่นใจ

** ปีสองหนึ่งสองหกทรงประกาศ
เป็นอิสระมีอำนาจอย่างยิ่งใหญ่
ไม่ยอมเป็นเมืองขึ้นอีกต่อไป
ประกาศไทยเป็นไทในปฐพี

** ปีสองหนึ่งสามสามทรงครองราชย์
มีอำนาจเหนือผู้ใดในกรุงศรี
อยุธยาซึ่งเป็นราชธานี
ประชาชีสุขใจไม่จืดจาง

** ทรงทำนุบำรุงศาสนา
อีกการค้าการขายให้กว้างขวาง
พัฒนาบ้านเมืองทุกทุกทาง
ทั้งจัดวางการปกครองให้คล่องตัว

** ทรงกระทำยุทธหัตถีที่ใหญ่ยิ่ง
เป็นตัวอย่างอ้างอิงลือไปทั่ว
ทำการรบอุปราชาไม่ได้กลัว
พลพม่ามืดมัวล้อมรอบกาย

** ทรงประหารอุปราชาคาช้างทรง
จนปลดปรงวายชีวาตม์ดังมาดหมาย
ทรงชนะข้าศึกที่มีมากมาย
อยุธยากลับกลายเลื่องลือนาม

** ทรงขยายอาณาเขตให้กว้างไกล
ทั้งออกตกเหนือใต้ต่างเกรงขาม
ยอมสยบไม่กล้าทำสงคราม
ทั่วดินแดนสยามมีร่มเงา

** ลุวาระปีสองหนึ่งสี่แปด
ทั้งแสงแดดดวงจันทร์พลันเงียบเหงา
พระองค์ทรงสวรรคตทิ้งไทยเรา
ให้โศกเศร้าอาดูรพูนทวี

** พระทรงเป็นกษัตริย์ฉัตรประเทศ
วีรกรรมปกป้องเขตสมศักดิ์ศรี
เลือดกษัตริย์ขัตติยะจอมโมลี
สมกับที่เป็นกษัตริย์ฉัตรแผ่นดิน

** "มหาราช" สมัญญาประชาถวาย
สมเชื้อชายชาติไทยใจถวิล
ทิพย์วิมานตระการเป็นอาจิณ
เสวยสุขชั้นพรหมมินทร์สิ้นกาลนาน

สมพงศ์ ชูสุวรรณ
๑๘ มกราคม ๒๕๕๗

 

สี่ร้อยปีที่พรากจากพวกเจ้า
ร่างถูกเผาฟืนไฟไหม้สังขาร
เหลือเพียงกอบหอบฝังดูกอังคาร
จิตวิญญาณยังอยู่คู่ธานิน

ชั่วชีวิตเช้าเย็นมิเป็นสุข
คนไทยทุกข์ถูกกดขี่เสรีสิ้น
ถูกเข่นฆ่าทอดกายหายใจริน
เลือดทาดินหมดลมจมดาบทวน

ทั้งวัดวาอารามบ้านคามเขต
กลายเป็นเศษพังผุธุลีส่วน
เรือนปราสาทราชวังเวียงเจ้าจวน
ทลายร่วนพินาศด้วยศาตรา

สองฟากทางย่างเดินเผชิญโศก
บังเกิดโรคระบาดฝีดาษห่า
ร้องระงมล้มตายคล้ายผักปลา
อีกพม่าไล่ขับจับโจมตี

กูรวบรวมไพร่พลคนกล้าแกร่ง
เข้ายื้อแย่งรบพุ่งเอากรุงศรี
กอบกู้เอกราชปราศไพรี
ซ่อมสร้างดีกว่าเก่าเหย้ารุ่งเรือง

นี่คือแคว้นแดนดินถิ่นศักดิ์สิทธิ์
เจริญวิทย์ศิลป์ศาสตร์ชนปราดเปรื่อง
ใครคิดยุ่งมุ่งหมายร้ายเนืองเนือง
เผาบ้านเมืองกินโกง..ตายโหงตาย!



รพีกาญจน์

 

คำสดุดี “พระนเรศวรมหาราช”




ขอบวงสรวง ดวงวิญญาณ มหาราช
นามกึกก้อง ประกาศ ความยิ่งใหญ่
“นเรศวร” มหาราช ผู้เกรียงไกร
แผ่นดินไทย พลิกฟื้น คืนแผ่นดิน
ความเป็นไทย คือไท มิใช่ทาส
จักกำราบ หงสาฯ ให้หมดสิ้น
เลือดทุกหยด ชดใช้ ให้แผ่นดิน
ให้ด่าวดิ้น สิ้นชื่อ ด้วยมือไทย
อโยธเยศ ยิ่งฟ้า มหากษัตริย์
เศวตฉัตร บัลลังก์ ตั้งเหนือไว้
เอกราช อโยธยา ประชาไทย
เสนาไพร่ พลอำมาตย์ ราชบัลลังก์
รณยุทธ โรมรัน ห้ำหั่นศึก
สมรภูมิ คร้ามระทึก เลือดไหลหลั่ง
รานรุกไล่ ต่อตี มิหยุดยั้ง
แม้นกำลัง น้อยนิด มิคิดเกรง
ยุทธหัตถี ตีแตก แหลกขยี้
“หงสาวดี” แพ้พ่าย ไร้ข่มเหง
เอกราช คืนไทย ให้ยำเกรง
ไทยกล้าเก่ง เก่งกล้า ข้าคือไทย
ขอบวงสรวง ดวงวิญญาณ มหาราช
วีรชน กู้ชาติ แสนยิ่งใหญ่
ลูกหลานเหลน จักจารึก พระคุณไว้
ด้วยหัวใจ เทิดสดุดี วีรชน
ประพันธ์โดย : อาจารย์ประทีป ยอดวศิน
ในวันอาทิตย์ที่ ๑๙ ก.ค. ๒๕๕๘

 

บทกลอนแต่งถวายพระนเรศวร





อันอังคารสังขาร ของกูนี้
บัดนี้ผ่านสี่ร้อยกว่าปี หามีไม่
ถึงกายกูตัวกู จะจากไป
วิญญาณไซร้ยังอยู่ คู่แผ่นดิน

ก็แผ่นดินผืนนี้ หรือมิใช่
ที่กูสู้กู้ไว้ ให้ลูกหลาน
บัดนี้เหลนโหลนอยู่ สุขมานาน
ถึงปราศปราณญาณยังอยู่ คู่พวกมึง

กู...สู้กู้แผ่นดินไว้ ให้อิสระ
นำคนไทยสู่ชัยชนะ มิรู้สิ้น
ถึงตัวตาย(ไป)รักษ์ไว้ ซึ่งแผ่นดิน
ปณิธานนี้มิเลือน ถึงสิ้นปราณ

แผ่นดินผืนนี้มี ความศักดิ์สิทธิ์
แม้นมันผู้ใดคิดมุ่งร้าย ต้องตายสิ้น
เหตุเพราะกูผู้กอบกู้ กู้แผ่นดิน
ยังดูแลตราบสิ้น ชั่วกาลนาน

กรุงศรีฯเคยคลุกคลี ด้วยสีเลือด
แผ่นดินเดือด เลือดโลมไหล
แต่ไทยต้องคงนาม ความเป็นไทย
ถึงไม่มีใครวิญญาณกู จะสู้เอง

คัดลอกจากแผ่นหินอ่อนหน้าพระสถูปเจดีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชานุสรณ์
อำพล ฐาปนพันธ์นิติกุล แต่งถวาย ๒๖ เมษายน ๒๕๔๗ ปรับปรุงจาก บทกลอน นิรนาม