เรื่องเด่น "หลวงปู่ขาว เล่าเรื่องบักสีนวล"

"หลวงปู่ขาว เล่าเรื่องบักสีนวล"

" .. "หลวงปู่ขาว อนาลโย" ได้เที่ยววิเวกไปในเขตจังหวัดเพชรบุรี (พ.ศ. ๒๔๖๙) ชาวบ้านบอกว่า มีถ้ำแห่งหนึ่งสวยงามมาก เสียแตว่ามีลิงอาศัยอยู่มากมาย จึงไม่สงบ

หลวงปู่ได้ไปดูถ้ำแห่งนั้น "ท่านชอบสถานที่ จึงตกลงใจพักบำเพ็ญภาวนาที่ถ้ำแห่งนั้น" หลวงปู่เล่าให้ฟังว่า พวกลิงที่นั่นซุกซนเหลือเกิน คราวใดที่หลวงปู่ไม่อยู่ พวกมันชอบมาลักโขมยของไป หรือไม่ก็แอบย่องเบา เมื่อคิดว่าหลวงปู่เผลอ

เป็นต้นว่า "เวลาหลวงปู่นั่งฉันอยู่ ลิงบางตัวก็แอบย่องมาข้างหลังท่าน หลวงปู่ฉันด้วยอาการสำรวม ไม่มองซ้ายมองขวา ไม่ได้สนใจกับพวกลิงมัน มันคงนึกว่าหลวงปู่เผลอ จึงแอบยื่นมือสอดเข้ามาระหว่างแขนของท่าน แล้วล้วงหยิบกล้วยในบาตรวิ่งหนีไปก็มี" โดยหลวงปู่ไม่ได้ทำอะไรกับมัน ท่านได้แต่นึกขำและเอ็นดูพวกมันอยู่ในใจ

ลิงฝูงนั้นมีหัวหน้าชื่อ "บักสีนวล" ดูท่ามันจะฉลาดแกมโกง แต่ฟังภาษาคนรู้เรื่อง หลวงปู่เมตตามันมาก ดูลิงทั้งฝูงก็นับถือและเกรงกลัวมัน

เมื่อลิงตัวอื่นก่อปัญหาขึ้น "หลวงปู่จะบอกให้บักสีนวลช่วยกำหราบพรรคพวกให้ด้วย" มันก็จัดการกับฝูงของมันตามที่หลวงปู่บอก บรรดาลิงน้อยลูกสมุน เวลาทำอะไรจึงมักชำเลืองตาทำนองขอคำปรึกษาท่านหัวหน้าก่อนเสมอ ถ้าลิงเหล่านั้นรู้ตัวว่าทำผิด จะต้องรบหนีกระโดดหนีให้เร็ว ๆ หากหนีไม่ทันจะต้องถูกบักสันวลทำโทษให้เจ็บตัวได้

เวลาหลวงปู่จะออกจากถ้ำ "ท่านจะบอกหัวหน้า คือบักสีนวลให้ดูแลลูกน้องให้ดี ไม่เช่นนั้น ข้าวของและบริขารของท่านจะโดนรื้อค้นจนกระจุยและหายไปก็มี" ต้องบอกให้บักสีนวลไปตามมาคืนซึ่งมันก็ทำได้ "หลวงปู่จึงเมตตากับบักสีนวลเป็นพิเศษ"

หลวงปู่บอกว่า "ดู ๆ แล้วก็น่าเอ็นดู น่าสงสารพวกลิงเหล่านี้มาก" แม้มันเป็นสัตว์เดรัจฉาน ถ้ามนุษย์ไม่ไปรังแกหรือทำร้ายมัน ก็สามารถอยู่ร่วมกันได้สบาย ๆ เพราะไม่มีการเบียดเบียนซึ่งกันและกัน

"สัตว์ทุกชนิด สามารถรับกระแสแห่งความเมตตา หรือกระแสแห่งความเกลียดชังได้เป็นอย่างดี" .."

หนังสือบูรพาจารย์ (๔๕-๔๖)
หลวงปู่ขาว อนาลโย