"รักษาศีลแบบเป็นทาสของกิเลส" (หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

.
"รักษาศีลแบบเป็นทาสของกิเลส"

" .. มนุษย์คนเราเกิดมาด้วยอำนาจบุญบาปตกแต่งให้มาเกิด "เมื่อเกิดมาแล้วปัจจัยนิสัยเดิมมันตามมาคร่าแลลากไป ตามอำนาจแลนิสัยเดิมของมัน" แล้วใจของคนเราก็ชอบเสียด้วย เพราะความเคยชินในความเป็นทาสของมันมาแล้ว

ฉะนั้น "เมื่อจะรักษาศีลประเภทไหนก็ตาม มันจึงอึดอัดลังเลใจ กลัวจะไม่ได้ทำกรรมชั่วที่เคยทำมาแล้วแลที่จะกระทำต่อไปอีก" ด้วยเหตุที่เราได้มอบจิตของเราไปให้อยู่ใต้บัญชาการของกิเลสความชั่วนั่นเอง

"เมื่อกิเลสผู้อยู่เหนือบัญชาการเดือดร้อน" เพราะถูกกีดกันด้วยการรักษาศีล จิตของเราผู้ใต้บังคับบัญชาก็พลอยเป็นทุกข์เดือดร้อนไปตามกัน "ฉะนั้นศีลนั้น จึงเป็นศีลที่ให้โทษเป็นบาปแก่ผู้รักษา" พอสมาทานศีลเข้า "ก็คอยแต่กาลเวลาอยากจะให้หมดเขตของการรักษาศีล"

แม้ผู้บวชเป็นเณรเป็นพระก็ทำนองเดียวกันนี้ "หรือบางทีก็รักษาศีลเพื่อโชคลาภ หรือให้หายโรคภัยอุปัทวันตรายทั้งปวง" เลยกลายเป็นศีลพระเป็นเจ้า ศาสนาพระเป็นเจ้าไปฉิบ "รักษาศีลแบบนี้ได้ชื่อว่า เป็นทาสของกิเลส" ถ้ายังเป็นบุญก็เป็นบุญที่เจือด้วยกิเลสไปเสียแล้ว .. "

"สติปัฏฐานภาวนา"
(หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)