พระราชนิพนธ์ไกลบ้าน บทเรียนสอนวิธีรักษาเอกราชอธิปไตย

พระราชนิพนธ์ไกลบ้าน บทเรียนสอนวิธีรักษาเอกราชอธิปไตย

<TABLE style="WIDTH: 480px"><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle></TD></TR><TR><TD class=messageblack vAlign=center align=middle height=20></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle></TD></TR><TR><TD class=messageblack vAlign=center align=middle height=20></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle></TD></TR><TR><TD class=messageblack vAlign=center align=middle height=20></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
เมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 เสด็จประพาสยุโรปครั้งที่ 2 ปี พ.ศ. 2450 มีพระราชนิพนธ์ลายพระราชหัตถเลขาส่วนพระองค์ รวมทั้งสิ้น 43 ฉบับ พระราชทานแก่สมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้านิภานภดลวิมลประภาวดี (สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้านิภานภดล กรมขุนอู่ทองเขตขัตติยนารี) หรือ

 

​

"...จงเป็นคนอ่อนน้อม ว่าง่าย สอนง่าย
อย่าให้เป็นทิฐิมานะไปในทางที่ผิด
จงประพฤติตัวหันมาทางที่ชอบที่ถูกอยู่เสมอเป็นนิจเถิด
จะละเว้นทางที่ชั่วซึ่งรู้ได้เองแก่ตัว หรือมีผู้ตักเตือนแนะนำให้รู้แล้ว
อย่าให้ล่วงให้เป็นไปได้เลยเป็นอันขาด..."​

<CENTER>พระบรมราโชวาท
ใน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
พระราชนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๒๘






</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER>

 

สิ่งที่ยากที่จะแสดงออกให้ประชาชนทั่วไปได้รู้ซึ้งอย่างชัดเจน

คือความอดทน ความเสียสละ ที่เหล่าพระเจ้าลูกยาเธอนักเรียนนอกรุ่นแรก
ต้องเผชิญอย่างเลือดตาแทบกระเด็น ด้วยความรักความจงรักภักดีในสมเด็จ
พระราชบิดาอย่างสูงสุด และด้วยความสำนึกในหน้าที่ที่จะต้องแบ่งเบาพระราช
ภาระกิจเพื่อชาติเพื่อแผ่นดิน

เพียงวัยยังไม่ทันแตกพาน พระเจ้าลูกยาเธอองค์น้อยๆเหล่านี้ ต้องเสี่ยงพระชนม์ชีพ
รอนแรมข้ามน้ำข้ามทะเล ไปใช้ชีวิตเพียงลำพังในดินแดนไกลโพ้น ต่างชาติต่างภาษา
มีฐานะในบางแง่บางมุมต่ำต้อยยิ่งกว่าเด็กกำพร้าสามัญชน เพราะชาวผิวขาวชนชาติตะวันตก
ในยุคนั้น เขาถือว่าเขาเจริญกว่า เป็นมนุษย์ศิวิไลซ์ มองผู้คนจากส่วนอื่นๆของโลกเป็นเพียง
คนป่าเถื่อนอันต่ำต้อย

พระเจ้าลูกยาเธอนักเรียนนอกเหล่านี้ ต้องอดทนศึกษาในวิชาการต่างๆอย่างต้องสำเร็จอย่างดี
ที่สุดเพื่อมิให้เป็นที่อับอายระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาท ใช้ชีวิตอันเหงาหงอย เติบโตในต่าง
แดนเป็นเวลาถึงสิบกว่ายี่สิบปี หาเวลาสนุกสนานเพลิดเพลินตามวัยไม่ได้

ซ้ำร้าย พระองค์ใดที่ทรงศึกษาวิชาทหาร เช่น เสด็จกรมหลวงชุมพรฯ ก็ยังต้องเสี่ยงพระชนม์ชีพ
ในขณะรับการฝึกภาคสนามเข้าร่วมรบในสมรภูมิจริง เฉกเช่นทหารสามัญคนหนึ่ง

ครั้นสำเร็จการศึกษา เสด็จนิวัติพระนคร ก็มีราชภาระกิจอันหนักหน่วง ชนิดความเป็นความตาย
ของชาติรออยู่ อย่าว่าแต่จะทรงใช้เวลาเที่ยวเล่นตามประสาคนหนุ่มเลย แม้แต่จะได้ทรงสมหวัง
ในพระปฎิพันธ์ต่อสตรีคนรักยังยากนัก ด้วยมีพระเกียรติยศแห่งพระราชวงศ์ค้ำพระศอ จะทรง
ปฏิบัติพระองค์อย่างใดก็จำต้องเป็นไปตามขนบราชประเพณ๊ ความเหมาะสมทางการเมือง และ
ความเห็นชอบของพระญาติพระวงศ์ผู้ใหญ่

บางพระองค์ก็ทั้งตรากตรำพระวรกาย ทั้งต้องเสียพระสุขภาพจิต ตรอมพระทัย มีพระสุขภาพ
เสื่อมโทรมจนสิ้นพระชนม์ในวัยหนุ่มอย่างน่าเสียดายนัก บางพระองค์ก็สุดที่จะทรงทานทนกับ
ความทุกข์นานับประการที่โหมกระหน่ำอย่างไม่รู้จักจบสิ้น ถึงกับปลงพระชนม์พระองค์เอง