ข้อคิดจากลำไยถึงน้ำมัน

มีคนฟ้องผมมา การที่ นายกฯทักษิณ บินเที่ยวไปเจรจาเปิดเขตการค้าเสรีกับใครต่อใครทั่วโลก สุดท้ายผลมันไม่งอกงามไพบูลย์อย่างที่ท่านนายกทักษิณคุยไว้เลย

ที่ออสเตรเลีย มังคุดลอตใหญ่ที่ส่งไปขายตามกติกาไม่เสียภาษี เจอมาตรการกีดกัน ด้านอาหาร ด้านสิ่งแวดล้อม เข้าก็ขายไม่ได้ จะขนกลับก็ไม่ไหว ต้องทำลายทิ้ง

ที่น่าเจ็บใจยิ่งไปกว่า ก็คือพ่อค้าต้องจ่ายค่าทำลายเอง

เพราะค้าขายกันตามกติกาเขตการค้าเสรี นี่แหละ สองเดือนที่ผ่านมา ไทยขาดดุลการค้าออสเตรเลียไปแล้ว สองพันล้าน

จะต่อว่าออสเตรเลีย ผิดกติกาก็ไม่ได้ คนของใคร ใครก็รัก ถ้าไม่มั่นใจ ก็คงไม่ปล่อยให้อาหารที่ไม่มั่นใจเข้าไปให้คนของเขากิน

เท่าที่ผมรู้มา ผลไม้ไทย เจอกำแพง...มาตรฐาน มาตรการ ประดามีเหล่านี้ จากหลายแห่ง กระทั่งจีนที่คุยนักหนาว่าเป็นประเทศใหญ่ ส่งไปเท่าไหร่สินค้าไม่มีเหลือ

ต้องถือว่าเป็นความบกพร่องของพ่อค้า ไม่ตรวจสอบคุณภาพผลไม้ให้ได้มาตรฐานเสียก่อน

ประเด็นอยู่ที่ กำแพงมาตรการ มาตรฐานเหล่านี้ มีอยู่ทุกประเทศ

ยกเว้นประเทศไทย

มัวแต่เกรงใจเขา...เขาก็ไม่เคยเกรงใจเรา ชีวิตคนไทยควรมีคุณภาพไม่น้อยกว่า ถึงเวลาต้องตั้งกำแพงของเราแล้วล่ะครับ บางเวลา อาจใช้ต่อรองกำแพงของเขาได้บ้าง....

มีข่าวเล็กๆ อยู่ในกรอบ ข่าวย่อยเศรษฐกิจ เอกอัครราชทูตอิหร่าน ขอพบคุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ รัฐมนตรีเกษตรฯ หารือขอแลกเปลี่ยนสินค้าไทยกับน้ำมัน

ไทยเรามีอาหารเหลือเฟือ ขึ้นชื่อ ทั้งข้าวทั้งผลไม้ อิหร่านพร้อมจะนำลำไยอบแห้ง เข้าไปนำร่อง บุกเบิกตลาดผลไม้ในตะวันออกกลาง

ไทยมีปัญหาราคาน้ำมัน ต้องการน้ำมัน อิหร่านมีน้ำมัน ต้องการอาหาร...ถ้าเจรจากันได้ ไทย-อิหร่านก็ได้ใช้น้ำมัน ได้ อาหาร ในราคาไม่ผ่านคนกลาง

โลกเราร้อนรุ่มยังกะสุมไฟทุกวันนี้ ก็เพราะคนกลาง ฟันกำไรไม่เลือกหน้า นี่แหละ

ก็ถ้าไทย...ได้น้ำมันจากอิหร่าน ราคาไม่ผ่านคนกลาง...และทุกประเทศในโลกนี้ สามารถเจรจาซื้อหรือแลกน้ำมันได้โดยไม่ผ่านคนกลาง...

วิกฤติเศรษฐกิจ ที่เคยเกิดถี่มากเพราะปัญหาราคาน้ำมัน ปัญหาค่าเงิน ก็จะลดหรือหมดไป

ประติมากรรมเศรษฐกิจ...แบบใหม่ ที่คนในประเทศ กำลังพัฒนาถามหา...รูปร่างหน้าตาคลับคล้ายแบบนี้แหละครับ...ปัญหาก็คือว่า เห็นรูปร่างแล้ว จะปั้นแต่งกันได้หรือไม่

คำตอบ...ข้อหารือแลกน้ำมันกับสินค้าของอิหร่าน...เป็นข้อเสนอที่ใครก็อยากได้ ไทยเราก็คงอยากต่อสายใยขายตรง ข้าวผลไม้ หรือแลกน้ำมันอิหร่าน ในราคาที่ยุติธรรมด้วยกันทั้งสองฝ่าย

ปัญหาอยู่ที่อิหร่าน เป็นประเทศที่พี่ใหญ่สหรัฐฯ หมายหัวจำกัดขอบเขตการค้าเอาไว้ แลกกันนิดหน่อยพอกันตายพอให้ได้ แต่ถ้าทำกันขึ้นหน้าขึ้นตา พี่ใหญ่เขาไม่ยอม

ก็คงอยู่ที่ฝีมือของท่านผู้นำไทย จะยอมพี่ใหญ่เขามากน้อย

ในยามขัดสนอับจน คบประเทศจนๆเอาไว้ ได้ความจริงใจกว่าคบประเทศร่ำรวยหลายเท่า

ยิ่งนานวันๆ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่า ประเทศอิหร่านน่ารักน่าคบหา ขณะที่บางประเทศยิ่งคบยิ่งน่ารังเกียจ.

"กิเลน ประลองเชิง"


ปีที่ 56 ฉบับที่ 17278 วันพฤหัสบดีที่ 12 พฤษภาคม 2548
http://www.thairath.co.th/thairath1/2548/column/dragon/may/12_5_48.php

 

คนไทยก้องี้แหละ ทะเลาะกันเองเก่งเอามาก ๆ เลย (นักการเมือง) พอต่างชาติเข้ามากัดหน่อย ก้อต้องยอมเขา พอยอมเขา ๆ อาจยกย่อง(แต่หัวเราะในใจ)เป็นเพื่อนที่ดีน่าคบ

กำ กำ ขอคนไทย ไม่ทันเขา ไม่กล้าทำ (อาจเป็นเพราะคอยมีคนรอเสียบอยู่ก้อได้ ถ้าพลาดขึ้นมา คนเสียบจะได้เป็น HERO เข้ามาแก้ปัญหาได้) คนสนันสนุนก้อไม่จริงใจ พอพลาดขึ้นมา กูชิ่งก่อนโว้ย

คนไทยส่วนใหญ่ไม่เข้าใจ ไม่ใช้นักพัฒนาตัวจริง ถ้าตัวจริงผิดพลาดขี้นมาต้องช่วยกันแก้ไข เพราะมันคือประสบการณ์ที่มีค่าของสังคม และมันจะไม่เกิดขึ้นอีกไง