เรื่องเด่น เพ่งพินิจ "..ความตาย.."(มรณานุสสติ)

เรื่อง...ทำจิตก่อนตายจะทำอย่างไร ?

ความจริงคนที่ไม่เคยทำการค้า ก็คุยได้ว่าถ้าฉัน
ทำการค้าบ้าง ฉันจะรวย ดีไม่ดีทำเข้าจริง อาจจะ
ขาดทุนมากกว่าชาวบ้านก็ได้ ถ้าเรายังไม่ตาย
ก็ทำท่าว่าจะไปสวรรค์ ฉันจะไปพรหมโลก ฉันจะ
ไปนิพพาน มันก็ไม่แน่นักเหมือนกันนะ ใช่ไหม
เวลาจะตายถ้าอกุศลมันครอบงำนิดเดียวมันแถ
ลงข้างล่าง ที่พระพุทธเจ้าให้ถือ "อนุสสติ" หรือ
เจริญพระกรรมฐานให้ยึดถือความดีเรื่องของบุญ
เป็นเกณฑ์จนชิน
คำว่า "ฌาน" ก็คือ อารมณ์ชิน
"วสี" แปลว่า คล่อง คือคล่องในการเข้าสมาธิ
การเข้าสมาธิไม่จำเป็นต้องหลับตา
ท่านจึงสอนว่า "ท่านทั้งหลาย จงอย่าตามนึกถึง
ความชั่วที่ผ่านมาแล้ว" "บาป" มันแปลว่าชั่ว
บาปฆ่ามดฆ่าปลวกอะไรก็ตาม มากก็ตาม
น้อยก็ตาม อย่านึกถึงมัน ให้นึกถึงเฉพาะ
ความดีไว้อย่างเดียว
อย่างเราเคยถวายทานกับพระ ให้ทานกับคนและ
สัตว์ เคยรักษาศีล โดยเฉพาะอย่างยิ่งซ้อมการ
ภาวนา คำภาวนานี่เป็นเรื่องของบุญ ตั้งใจอยู่ใน
ด้านของความดีให้ชิน คำว่าชินก็คือฌาน จิตว่าง
จากอย่างอื่นนึกได้ทันทีทันใดให้คล่องตัว นึกเมื่อ
ไหร่ใช้ได้เมื่อนั้น
ตามศัพย์ภาษาบาลีเรียก "วสี" แปลว่า คล่อง
ถ้าเป็นอย่างนี้ ถ้าเวลาเราจะตายจริงๆ เมื่อจิตมัน
หมดที่พึ่ง ถ้าจับคำภาวนา การภาวนาไม่จำเป็น
ต้องมาก จิตมีความเคารพในพระไตรสรณาคมน์ก็
ดี หรือพอใจในพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่งก็ตาม
พอใจพระสงฆ์องค์ใดองค์หนึ่งก็ตาม หรือคิดถึง
บุญอย่างใดอย่างหนึ่งในขณะนั้น ถ้าจิตคิดถึงเรื่อง
ที่เป็นบุญแม้แต่นิดเดียว ตายเวลานั้น ไปนรกไม่ได้ ไปสวรรค์ทันที
ถ้าจิตออกจากร่าง ถ้าภาษาปฏิบัติเขาเรียก "อทิสสมานกาย" ออกไปจากร่างปุ๊บ บุญที่ทำทั้ง
หมดจะรวมตัว แล้วพาไปตามจุดกุศลที่จะพึงมี
ฉะนั้น พระพุทธเจ้าท่านจึงให้ภาวนาหรือ
พิจารณาไว้ จะได้ไม่ประมาท ให้จิตมันชิน
เวลาจะตายจริงๆ จิตมันไม่หมดที่พึ่ง
คว้าอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วมันก็ไปเกาะ
สมมติว่า ถ้าคนป่วยแล้วเอาพระพุทธรูปตั้ง
ไว้ก็ดี หรือให้พระมาให้ศีลถวายทานก็ตาม
จิตจะเกาะตลอดเวลา อันนี้ไม่ตกนรกแน่ !
ฉะนั้น จึงไม่ต้องสงสัยว่าแถวบ้านนอก เวลาคน
ใกล้จะตาย เขามักจะเอาพระพุทธรูปไว้ที่หัวนอน
คนตาย แล้วให้ภาวนา "อะระหังๆ" ทั้งนี้ก็เพื่อให้จิต
จับพระก่อนตายนั่นเอง แต่ว่าถ้าหากไม่ซ้อมไว้
ก่อนตอนมีชีวิตอยู่ก็ไม่แน่นักนะ (หลวงพ่อเคย
บอกเสมอว่า)
"จิตเต สังกิลิฏเฐ ทุคคติ ปาฏิกังขา"
ก่อนตายจิตเศร้าหมองก็ไปนรก







จาก : หนังสือ หลวงพ่อเล่าให้ฟัง เล่ม ๒ หน้า ๙๒-
๙๓-๙๔ โดย หลวงพ่อฤาษีฯ วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

 

ขอเชิญร่วมสัมมนาวิชาการ "ปลายทางชีวิต จะลิขิตการรักษาอย่างไร"
๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
ห้อง จิ๊ด เศรษฐบุตร (แอลที.๑) คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (ท่าพระจันทร์)
กำหนดการ
๐๘.๓๐ – ๐๙.๐๐ น. ลงทะเบียน
๐๙.๐๐ – ๐๙.๑๕ น. กล่าวเปิดงานและชี้แจงวัตถุประสงค์การจัดงาน โดย ศาสตราจารย์แสวง บุญเฉลิมวิภาส ที่ปรึกษาศูนย์กฎหมายสุขภาพและจริยศาสตร์ ผู้อำนวยการศูนย์ธรรมศาสตร์ ธรรมรักษ์ และกรรมการกฤษฎีกา
๐๙.๑๕ – ๑๑.๑๕ น. การอภิปราย เรื่อง “ปลายทางชีวิต จะลิขิตการรักษาอย่างไร”
วิทยากรนำการสัมมนา:
- คุณวรรณา จารุสมบูรณ์ เครือข่ายพุทธิกาเพื่อพระพุทธศาสนาและสังคม
- รศ. พญ. นงลักษณ์ คณิตทรัพย์ อาจารย์ประจำสาขาวิชาอายุรศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
- พญ. ฉันทนา หมอกเจริญพงศ์ กลุ่มงานเวชศาสตร์ประคับประคอง สถาบันมะเร็งแห่งชาติ
- คุณพรวรินทร์ นุตราวงศ์ ฝ่ายการพยาบาล คณะแพทยศาสตร์วชิรพยาบาล มหาวิทยาลันวมินทราธิราช
- รศ. ดร. นนทวัชร์ นวตระกูลพิสุทธิ์ ผู้อำนวยการศูนย์กฎหมายสุขภาพและจริยศาสตร์
- ผู้ดำเนินรายการ: ศาสตราจารย์แสวง บุญเฉลิมวิภาส ที่ปรึกษาศูนย์กฎหมายสุขภาพและจริยศาสตร์ ผู้อำนวยการศูนย์ธรรมศาสตร์ ธรรมรักษ์ และกรรมการกฤษฎีกา
๑๑.๑๕ – ๑๒.๐๐ น. ผู้เข้าร่วมสัมมนาวิชาการซักถามและแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
๑๒.๐๐ – ๑๒.๑๕ น. กล่าวแสดงความขอบคุณ และ กล่าวปิดการสัมมนา โดยศาสตราจารย์เกียรติคุณ นายแพทย์วิฑูรย์ อึ้งประพันธ์ กรรมการกฤษฎีกา และที่ปรึกษาศูนย์กฎหมายสุขภาพและจริยศาสตร์ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
ลงทะเบียนออนไลน์ได้ที่
https://goo.gl/H4GbYf

 

คำพูดประโยคเดียว
"ทำไม ทำไม แล้วก็ทำไม ??????? คำถามที่วนเวียนเข้ามามีมากมาย ... ทำไมต้องเป็นชั้น ? ทำไมต้องเกิดเหตุการณ์นี้กับชั้น ? แล้วชั้นจะอยู่ยังไง ? แล้วลูกล่ะ ยังต้องการการดูแลนะ พูดยังไม่คล่อง เดินยังไม่เก่ง ต้องเป็นกำพร้าพ่อแล้วเหรอ จะอยู่กันยังไง หนี้บ้านเป็นล้าน หนี้รถอีก ดูแลลูกอีก เงินเดือนตอนนั้นแค่หมื่นต้นเองนะ จะอยู่กันยังไง ??? ทำไม ทำไม ทำไม ตั้งหลักไม่ถูกจริงๆ"
แต่แล้ว คำพูดของใคร อย่างไรเพียงประโยคเดียว ที่ทำให้พี่สาวที่สูญเสียน้องชาย ภรรยาที่สูญเสียสามีอย่างกะทันหันทั้งสองครั้ง ลุกขึ้นมาสู้อีกครั้ง



อ่านฉบับเต็มได้ที่ https://www.gotoknow.org/posts/600856
.........





รติกร พรอนุวงศ์ เขียน
จากเพจ Pal2Know
addminn

 

"10 ปี 7 ครั้ง
...................
"ชีวิตคนเราจะมีสิบปีสัก
กี่ครั้งกัน"
ชอบประโยคนี้มาก
มันจริงอย่างยิ่ง
ถ้าคนเราอายุเฉลี่ย 70 ปี
เราก็มี 10 ปีแค่ 7 ครั้ง



1. สิบปีแรก..หมดไปกับ
ความไร้เดียงสา
2. สิบปีต่อมา..หมดไปกับ
การศึกษาเล่าเรียน
3. สิบปีต่อมา.หมดไปกับ
การทำงานและการใช้ชีวิต
4. สิบปีต่อมา..หมดไปกับ
การสร้างฐานะ สร้างครอบครัว
5. สิบปีต่อมา..หมดไปกับ
การลงหลักปักฐาน รักษาสิ่งที่หามา.
6.สิบปีต่อมา..หมดไปกับ
การดูแลรักษาสุขภาพ
กาย-ใจให้แข็งแรง
7. สิบปีสุดท้าย..หมดไปกับ
การปล่อยวางทุกสิ่ง รอคอยการกลับบ้าน
แต่ละสิบปีผ่านไป...
ไวเหมือนโกหก
อีกไม่นานปีนี้ก็จะผ่านไป
มีอะไรที่เราทำไปแล้วมาก
มาย และก็ยังมีอะไรอีก
มากมายที่เรายังไม่ได้ทำ
** เวลา คือ หน่วยเงิน
ในกำมือของเราที่เอาไป
แลกสิ่งอื่น
-เราเอาเวลาไปแลกงาน
-เราเอางานไปแลกเงิน
-แต่เราก็ไม่เคยเอาเงิน
ไปแลกเวลาคืนกลับมา
ได้สักที
ถ้า 'ธนาคารเวลา' มีจริง
เราก็ไม่เคยมีสมุดบัญชี
สักเล่มที่จะให้เราดูได้..ว่า
ตอนนี้เหลือเวลาอยู่เท่าไหร่?
** เรารู้ว่าเราใช้ "สิบปี"
ของเราไปกี่ครั้งแล้ว
แต่เราไม่อาจรู้ว่า...
เราจะใช้ "สิบปี" ที่เหลือ
ของเราได้ครบมั้ย?
แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับ
เราใช้เวลาสิบปีของเราไป
คุ้มค่าหรือเปล่า?
เมื่อเราหันหลังกลับมา
ขอให้พูดได้เต็มปากว่า
เราใช้มันไปอย่างไม่น่า
เสียดาย
ชี วิ ต ค น เ ร า จ ะ มี
"สิ บ ปี"
สั ก กี่ ค รั้ ง กั น?

ใช้สิบปี เจ็ดครั้งของเรา
ใ ห้ คุ้ ม ค่า ่


กับสิบปีปัจจุบันของท่าน
Suksri เขียนดีมาก อ่านให้จบ คุณอาจจะหันมารักตัวเอง...


สรุป: ชีวิตที่เรียบง่าย ให้สนุกกับการใช้ชีวิต 30% ที่เป็นของคุณ

- ไม่เจ็บปวดแต่ก็ต้อง บำรุง
- ไม่กระหายแต่ก็ต้อง ดื่มน้ำ
- ว้าวุ่นแค่ไหนก็ต้อง ปล่อยวาง
- มีเหตุมีผลแต่ก็ต้อง ยอมคน
- มีอำนาจแต่ก็ต้องรู้จัก ถ่อมตน
- ไม่เหนื่อยแต่ก็ต้อง พักผ่อน
- ไม่รวยแต่ก็ต้อง รู้จักพอเพียง
- ธุระยุ่งแค่ไหนก็ต้องรู้จัก พักผ่อน

หมั่นเตือนตน: ชีวิตนี้สั้นนัก
หากเวลาของคุณยังมีเหลือเฟือ ส่งต่อข้อความเหล่านี้ต่อให้เพื่อนของคุณ ให้เพื่อนได้อ่านบ้าง เพื่อจะได้ใส่ใจตัวเองบ้าง
ดังนั้น
- อยากกิน...กิน
- อยากเที่ยว....เที่ยว
- เรื่องกลุ้มอย่าเก็บไว้
- สุขสบายทุกเพลา
- เวลาที่ยังจับมือไหว
ให้เชิญเพื่อนมาสังสรรค์
- เวลาที่ยังกอดไหว
ให้โอบกอดให้ชื่นใจ
- ทำหน้าที่พ่อ แม่ ลูก สามี ภรรยา พี่ น้อง เพื่อนที่ดีต่อไป
- เวลาที่อยู่ด้วยกันอย่าได้โกรธกันง่ายๆ

 

ขอเชิญเพื่อนสมาชิกลงชื่อผู้ที่เสียชีวิต เพื่อที่ทางศูนย์ฯ จะทำการแผ่บุญให้ครับ



ลงได้ที่ https://www.facebook.com/Ghostcente...697637591656/1136451083049636/?type=3&theater

 

การทดลองตายก่อนตาย ในระดับหนึ่ง


เมื่อทำสมาธิภาวนา จนถึงจังหวะที่จิตจะรวมตัว

แล้วมีอาการเหมือนตกเหว หวิวมาก

ตรงนี้ ถ้าคนที่ยังเจริญสติสัมปชัญญะมาน้อย
จะกลัวตาย หรือ ธาตุขันธ์มันจะกลัวตาย
บังคับให้จิตใจกระเพื่อม จนต้องถอนออกจากสมาธิ


ลำพัง ความคิดความนึก ที่คิดไปเองว่า ไม่ยึดว่าเป็นตัวตน
ก็แค่หลอกตัวเองว่า ไม่กลัวตาย

แต่พอเจออะไรแบบนั้น กระทันหันซึ่งๆหน้าไม่ทันตั้งตัวไว้ก่อน

เราจะได้เห็นธาตุแท้ ของจิตใจส่วนลึก ที่ยังกลัวความตาย



<iframe width="1" height="1" src="https://www.youtube.com/embed/iwbmEGYBKkE?&autoplay=1&rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

...................

 

มะเร็งครั้งที่หนึ่ง คือสัญญาณเตือน
มะเร็งครั้งที่สอง คือฉากชีวิตที่ทำให้เธอได้ค้นพบ
ติดตามเรื่องราวของเธอ
คุณจิ๋ม อรทัย ชะฟู
ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งไม่เคยศรัทธาในรัก
บทความนี้ เธอจะพาคุณไปพบกับความรักที่งดงาม
อ่านบทความฉบับเต็มได้ที่


เยียวยาด้วยรัก...จากหญิงผู้ไม่เคยศรัทธาในความรัก | โครงการเผชิญความตายอย่างสงบ

 

เพื่อนของหลานเล่าให้หลานฟังว่า

"คุณแม่ป่วยหนักนอนอยู่โรงยาบาลขั้นโคม่า เมื่อแม่รู้สึกตัว ได้เล่าให้ลูกฟังว่า "แม่ไปไหว้พระมา พระสวยมาก และไปสวดมนต์มา" ลูกถามว่า "แม่ไปสวดมนต์ที่ใหน" แม่บอกว่า "ไปสวดมนต์กับหลวงตาม้า วัดถ้ำเมืองนะ" หลังจากไปสวดมนต์กับหลวงตาม้ามา คุณแม่มีอาการดีขึ้น อยู่มาเกือบปีถึงหมดอายุขัย - ทั้งคุณแม่และลูกไม่เคยรู้จักหลวงตาม้าและวัดถ้ำเมืองนะเลย หลังจากจัดงานศพคุณแม่ ลูกจึงออกตามหาว่าหลวงตาม้าและวัดถ้ำเมืองมีจริงหรือไม่ สุดท้ายก็ได้พบหลวงตาม้าที่วัดถ้ำเมืองนะ"

ถึงแม้นไม่ได้รู้จักหรือได้เคยกราบท่านมาก่อน แต่ทุกวันหลวงตาจะแผ่ให้ทั้งสามโลก รวมถึงผู้ที่เจ็บป่วย หรือผุูที่ตายไป การอธิฐานของหลวงตาเป็นจริงดั่งเรื่องเล่าที่นำมาเล่าสู่กันฟังครับ

กราบหลวงตาม้า


https://www.facebook.com/1345658865...565886589151/1048365045209226/?type=3&theater

 

ก่อนตาย ไปอีกหนึ่งชาติ





เราทำจิตใจของเราให้ชุ่มชื่นเข้าถึงความดี
ที่องค์สมเด็จพระชินศรีบรมศาสดาทรงสอน
ไว้คือ มีนิพพานเป็นปกติ
มีการรักษาศีลเป็นปกติ
มีการเจริญภาวนาเป็นปกติ
มีความไม่หลง ไม่มัวเมาในร่างกายและทรัพย์
สินเป็นปกติ

โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง