อาเทสนาปาฏิหาริย์ และอนุสาสนีปาฏิหาริย์. พระบรมศาสดา และเหล่าผู้พระสาวก

ความเห็นถูก VS ความเห็นผิด
***************
สัมมาทิฏฐิ ๑๐ (ความเห็นถูก ๑๐ อย่าง)
อตฺถิ ทินฺนํ ทานที่ให้แล้วมีผล
อตฺถิ ยิฏฺฐํ ยัญที่บูชาแล้วมีผล
อตฺถิ หุตํ การเซ่นสรวงมีผล
อตฺถิ สุกตทุกฺกฏานํ กมฺมานํ ผลํ วิปาโก ผลวิบากของกรรมที่ทำดีทำชั่วมี
อตฺถิ อยํ โลโก โลกนี้มี
อตฺถิ ปโร โลโก โลกหน้ามี
อตฺถิ มาตา มารดามีคุณ
อตฺถิ ปิตา บิดามีคุณ
อตฺถิ สตฺตา โอปปาติกา สัตว์ที่เป็นโอปปาติกะมี
อตฺถิ โลเก สมณพฺราหฺมณา สมฺมคฺคตา สมฺมาปฏิปนฺนา เย อิมญฺจ โลกํ ปรญฺจ โลกํ สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา ปเวเทนฺติ สมณพราหมณ์ผู้ประพฤติปฏิบัติชอบ ทำให้แจ้งโลกนี้และโลกหน้าด้วยปัญญา อันยิ่งเองแล้วสอนผู้อื่นให้รู้แจ้ง มีอยู่ในโลก

มิจฉาทิฏฐิ ๑๐ (ความเห็นผิด ๑๐ อย่าง)
นตฺถิ ทินฺนํ ทานที่ให้แล้วไม่มีผล
นตฺถิ ยิฏฺฐํ ยัญที่บูชาแล้วไม่มีผล
นตฺถิ หุตํ การเซ่นสรวงไม่มีผล
นตฺถิ สุกตทุกฺกฏานํ กมฺมานํ ผลํ วิปาโก ผลวิบากของกรรมที่ทำดีทำชั่วไม่มี
นตฺถิ อยํ โลโก โลกนี้ไม่มี
นตฺถิ ปโร โลโก โลกหน้าไม่มี
นตฺถิ มาตา มารดาไม่มีคุณ
นตฺถิ ปิตา บิดาไม่มีคุณ
นตฺถิ สตฺตา โอปปาติกา สัตว์ที่เป็นโอปปาติกะไม่มี
นตฺถิ โลเก สมณพฺราหฺมณา สมฺมคฺคตา สมฺมาปฏิปนฺนา เย อิมญฺจ โลกํ ปรญฺจ โลกํ สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา ปเวเทนฺติ สมณพราหมณ์ผู้ประพฤติปฏิบัติ ชอบทำให้แจ้งโลกนี้และโลกหน้าด้วย ปัญญาอันยิ่งเองแล้วสอนผู้อื่นให้รู้แจ้ง ไม่มีในโลก
*********
ข้อความบางตอนใน มหาจัตตารีสกสูตร มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
ภาษาบาลี http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php…
ภาษาไทย http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=14&siri=17
#เห็นถูก #สัมมาทิฏฐิ #เห็นผิด #มิจฉาทิฏฐิ



--------------------------------------------

 

.

 

หลวงปู่คำพอง ติสโส


การพบเจอกันครั้งแรก ได้แสดงธรรมทั้งสองประการ ให้ย้อนรวมรู้ในตัว

 

"พระบรมศาสดาสอนให้พิจารณาความตาย เพราะมันละกิเลสได้ มัน
หมดความทะเยอทะยาน หมดความเห็นแก่ตัว ความตายนั้นเป็นอารมณ์อันเป็นสิริมงคลชนิดหนึ่ง คนระลึกถึงความตายก็หมดปัญหาที่จะไปคิดฆ่าใคร คิดเข็ญคนอื่น คิดเบียด เบียนคนอื่น คิดอิจฉาพยาบาทคนอื่น มันก็หมด หมดความที่เป็นบาป เรียกว่ากุศลกรรม"

                  การพิจารณาความตายนี้เองคือพระกรรมฐานกองที่มีชื่อว่า "มรณานุสติกรรมฐาน" เป็นกรรมฐานกองที่มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง กรรมฐานกองนี้ทำให้พระพาหิยะ บรรลุอรหัตผลได้เร็วที่สุดในยุคนี้เลยทีเดียว

พิจารณาความตายทำอย่างไร? 

               เมื่อทำสมาธิให้รวมสงบมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จนจิตใจเกิดกำลังดีแล้ว ให้ถอยอารมณ์ออกมาพิจารณาว่า ตัวเองต้องตายหรือไม่ ตายเมื่อไหร่ทราบหรือไม่ ตายแล้วสูญจริงหรือไม่ ก็รวมความได้ว่าเราต้องตายแน่ และก็ไม่ทราบว่าต้องตายเมื่อใด ความตายไม่ได้มีนิมิตไม่ได้มีเครื่องหมาย บางทีอาจจะตายวันนี้ก็ได้ หรือ ณ เวลานี้เลยก็ได้ สิ่งทั้งหลายที่สะสมมาทั้งหมดในโลก ไม่มีความหมาย เมื่อตายไปก็ทิ้งทั้งหมด เอาไปได้เพียงใจเท่านั้น

                  พิจารณาแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนจิตใจเกิดการรวมสงบลงอีกครั้ง แล้วก็ถอยอารมณ์ลงมาพิจารณาอีก ทำไปอย่างนี้จนเกิดความสงบสุขของใจดีแล้ว ทรงอารมณ์แบบนี้ไว้ กิเลสที่หยาบๆก็จะค่อยๆลดลงไปเอง 

                   แต่ก็อย่าประมาท ไม่ใช่ว่าทำได้แล้วเพียงครั้งสองครั้้ง พออารมณ์รวมสงบได้แล้วก็คิดว่าตนบรรลุแล้ว สำเร็จแล้ว ปล่อยใจไปตามโลกอีก แบบนี้ก็กลับมาแบบเดิม ควรทำซ้ำๆอย่างนี้ทุกวัน วันละเล็กละน้อย ให้จิตใจเกิดความเคยชิน เกิดการปล่อยวาง ความคิดฆ่าใคร โกหกใคร เบียดเบียนใคร อิจฉาริษยาใคร อยากได้ของๆใคร อยากพาตนไปสู่อบายมุขต่างๆ หรือความคิดที่เป็นเหตุให้อยากจะทำผิดศีล จะลดลงไปอย่างน่าอัศจรรย์

 

 "ถ้าต้องพูดกับคนทุกคนแล้ว คงไม่มีเวลาปฏิบัติธรรมแน่ การเห็นเป็นเหตุแห่งการคิด การคิดเป็นเหตุแห่งการเห็น ถ้าคิดดีก็เป็นทางเย็น ถ้าคิดเป็นก็เย็นสบาย ตายเป็นเหม็นเน่า เราเขาเหมือนกัน อยู่ไปทุกวันใครได้ก็ดี ใครมีก็ได้"

 

การตำหนิติเตียนผู้อื่น ถึงเขาจะผิดจริงก็เป็นการก่อกวนจิตใจตนเองให้ขุ่นมัวไปด้วย
ความเดือดร้อนวุ่นวายใจที่คิดตำหนิผู้อื่นจนอยู่ไม่เป็นสุขนั้น นักปราชญ์ถือเป็นความผิดและบาปกรรม ไม่มีดีเลย จะเป็นโทษให้ท่านได้สิ่งไม่พึงปรารถนามาทรมานอย่างไม่คาดฝัน
การกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตร่ตรอง เป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้รับความทุกข์ จึงควรสลดสังเวชต่อความผิดของตน งดความเห็นที่เป็นบาปภัยแก่ตนเสีย ความทุกข์เป็นของน่าเกลียดน่ากลัว แต่สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ทำไมพอใจสร้างขึ้นเอง

 

เมื่อเกิดมาอาภัพชาติ แล้วอย่าให้ใจอาภัพอีก
ผู้เกิดมาชาตินี้อาภัพแล้ว อย่าให้ใจอาภัพ คิดแต่ผลิตโทษทำบาปอกุศลเผาผลาญตนให้ได้ทุกข์ เป็นบาปกรรมอีกเลย

 

วาสนา นั้นเป็นไปตามอัธยาศัย
คนที่มีวาสนาในทางที่ดีมาแล้ว แต่คบคนพาล วาสนาก็อาจเป็นคนพาลได้ บางคนวาสนายังอ่อน เมื่อคบบัณฑิต วาสนาก็เลื่อนขึ้นเป็นบัณฑิต
ฉะนั้น บุคคลควรพยายามคบแต่บัณฑิต เพื่อเลื่อนภูมิวาสนาของตนให้สูงขึ้น

 

ผู้เห็นคุณค่าของตัว จึงเห็นคุณค่าของผู้อื่น ว่ามีความรู้สึกเช่นเดียวกัน ไม่เบียดเบียนทำลายกัน ผู้มีศีลสัตย์เมื่อทำลายขันธ์ไปในสุคติในโลกสวรรค์ ไม่ตกต่ำเพราะอำนาจศีลคุ้มครองรักษาและสนับสนุน จึงควรอย่างยิ่งที่จะพากันรักษาให้บริบูรณ์ ธรรมก็สั่งสอนแล้วควรจดจำให้ดี ปฏิบัติให้มั่นคง จะเป็นผู้ทรงคุณสมบัติทุกอย่างแน่นอน

 

คนชั่ว ทำชั่วได้ง่าย และติดใจไม่ยอมลดละแก้ไขให้ดี
คนดี ทำดีได้ง่าย และติดใจกลายเป็นคนรักธรรมตลอดไป

 

เราต้องการของดี คนดี ก็จำต้องฝึก ฝึกจนดี จะพ้นการฝึกไปไม่ได้ งานอะไรก็ต้องฝึกทั้งนั้น ฝึกงาน ฝึกคน ฝึกสัตว์ ฝึกตน ฝึกใจ นอกจากตายแล้วจึงหมดการฝึก คำว่า ดี จะเป็นสมบัติของผู้ฝึกดีแล้วแน่นอน

 

เมื่อเกิดมาอาภัพชาติ แล้วอย่าให้ใจอาภัพอีก
ผู้เกิดมาชาตินี้อาภัพแล้ว อย่าให้ใจอาภัพ คิดแต่ผลิตโทษทำบาปอกุศลเผาผลาญตนให้ได้ทุกข์ เป็นบาปกรรมอีกเลย

 

คนหิว อยู่เป็นปกติสุขไม่ได้
จึงวิ่งหาโน่นหานี่
เจออะไรก็คว้าติดมือมาโดยไม่สำนึกว่าผิดหรือถูก
ครั้นแล้วสิ่งที่คว้ามาก็เผาตัวเองให้ร้อนยิ่งกว่าไฟ

 

“ กายในกาย ”


โดย

หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง







ใน “มหาสติปัฏฐานสูตร”

พระพุทธเจ้า ทรงตรัสถึง “กายในกาย” ไว้

สำหรับนักปฏิบัติขั้นต้น ... ก็ถือเอา อวัยวะภายใน เป็น กายในกาย



ส่วนท่านที่ได้ “จุตูปปาตญาณ” แล้ว

(จุตูปปาตญาณ คือ ญาณหยั่งรู้การจุติและอุบัติของสัตว์ทั้งหลาย)

ก็ถือเอา กายที่ซ้อนกาย อยู่นี้เป็น กายในกาย





“กายในกาย” มีได้อย่างไร ?

ขอตอบว่า เป็นกายประเภท อทิสมานกาย

คือ ดูด้วยตาเนื้อไม่เห็น

ต้องดูด้วย “ญาณ” ... จึงเห็น



ตามปกติ กายในกาย หรือ กายซ้อนกายนี้

ก็ปรากฏตัวให้เจ้าของกายรู้อยู่เสมอ ... ในเวลาหลับ

ในขณะหลับนั้น ฝันว่าไปไหน

ทำอะไรที่อื่น จากสถานที่เรานอนอยู่

ตอนนั้นเราว่าเราไป และทำอะไรต่ออะไรอยู่

ความจริงเรานอน และเมื่อไปก็ไปจริง จำเรื่องราวที่ไปทำได้

บางคราวฝันว่าหนีอะไรมา พอตื่นขึ้น ก็เหนื่อยเกือบตาย

กายนั้นแหละที่เป็น กายซ้อนกาย หรือ กายในกาย

ตามที่ท่านกล่าวไว้ใน “มหาสติปัฏฐาน”

ตามที่ นักเจโตปริยญาณ ต้องการรู้

(เจโตปริยญาณ คือ ญาณหยั่งรู้ใจผู้อื่นได้)





“กายในกาย” แบ่งออกเป็น ๕ ขั้น คือ



๑. กายอบายภูมิ

มีรูปร่างลักษณะคล้ายกับขอทาน ที่มีกายเศร้าหมองอิดโรย

หน้าตาซูบซีด ไม่ผ่องใส

พวกนี้ตายแล้วไป อบายภูมิ



๒. กายมนุษย์

มีรูปร่างลักษณะค่อนข้างผ่องใส เป็นมนุษย์เต็มอัตรา

กายมนุษย์นี้ต่างกันบ้างที่ มีสัดส่วนผิวพรรณ

ขาวดำ สวยสด งดงามไม่เสมอกัน

แต่ลักษณะก็บอกความเป็นมนุษย์ชัดเจน

พวกนี้ตายแล้วไปเกิดเป็น มนุษย์ อีก



๓. กายทิพย์

คือ กายเทวดา (ชั้นกามาวจร) มีลักษณะผ่องใส ละเอียดอ่อน

ถ้าเป็น เทวดา ชั้นอากาศเทวดา หรือ รุกขเทวดา ...ขึ้นไป

ก็จะเห็นสวมมงกุฎแพรวพราว เครื่องประดับสวยสด งดงามมาก

ท่านพวกนี้ตายแล้วไปเกิดเป็น เทวดา ชั้นกามาวจรสวรรค์



๔. กายพรหม

มีลักษณะคล้ายเทวดา แต่ผิวกายละเอียดกว่า

ใสคล้ายแก้ว มีเครื่องประดับสีทองล้วน

แลดูเหลืองแพรวพราวไปหมด ตลอดจนมงกุฎที่สวมใส่

ท่านพวกนี้ตายไปแล้ว ไปเกิดเป็น พรหม



๕. กายแก้ว หรือ กายธรรม (ธรรมกาย)

กายของท่านประเภทนี้ เป็นกายของ พระอรหันต์

จะเห็นเป็น ... ประกายพรึกทั้งองค์

ใสสะอาดยิ่งกว่ากายพรหม และเป็นประกายทั้งองค์

ท่านพวกนี้ตายแล้วไป “นิพพาน”

การที่จะรู้กายพระอรหันต์ได้ ต้องเป็นพระอรหันต์เองด้วย

มิฉะนั้น จะดูท่านไม่รู้เลย








* ที่มา

หนังสือคู่มือปฏิบัติพระกรรมฐาน

โดย พระมหาวีระ ถาวโร (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

 

หลวงพ่อฤาษีฯ พระราชพรหมยาน วัดท่าซุง

ผู้ถาม หลวงพ่อขอรับ ผมไปพบมหาสติปัฏฐาน ๔ ในพระไตรปิฎก ท่านว่าไว้อย่างนี้ จะต้องปฏิบัตินานถึง ๗ ปี ถึงจะมีโอกาสได้มรรคผลนิพพานได้ กระผมไม่ชอบครับ นานเกินไป อยากจะมาขอพึ่งบารมีหลวงพ่อว่ามหาสติปัฏฐาน ๔ สั้น ๆ ไปนิพพานได้ง่ายของวัดท่าซุงน่ะ มีบ้างไหมครับ?

หลวงพ่อ มี ๆ ๆ ก็ตัวอย่างใช่ไหม ที่พระพุทธเจ้าเทศน์ให้ ท่านพาหิยะ ฟังว่า “พาหิยะ...เธอจงอย่าสนใจในรูป” เท่านี้ ท่านเป็นพระอรหันต์

ผู้ถาม อ๋อ เท่านี้ สั้นที่สุดเลยนะครับ

หลวงพ่อ ใช่ ๆ ๆ เท่านี้เอง เป็นอรหันต์พร้อมปฏิสัมภิทาญาณ

ผู้ถาม แล้วที่ลูกหลานทั้งหลายกำลังฟังกถาอันนี้ เดี๋ยวเกิดบรรลุทีเดียวพร้อมกันหมดทำยังไงครับ?

หลวงพ่อ ก็ดีซิ ช่วยกันบิณฑบาต อย่าลืมนะ คนที่นั่งมีกี่คน ถ้ามีสักพันคน อย่าลืมว่าในประเทศไทยมี ตั้ง ๕๕ ล้านคน

 

คนที่หลงจึงต้องแสวงหา
ถ้าไม่หลงก็ไม่ต้องหา
จะหาไปให้ลำบากทำไม
อะไรๆ ก็มีอยู่กับตัวเองอย่างสมบูรณ์อยู่แล้ว
จะตื่นเงา ตะครุบเงาไปทำไม
เพราะรู้แล้วว่า เงาไม่ใช่ตัวจริง

ตัวจริง คือ สัจจะทั้งสี่ที่มีอยู่ในกายในใจอย่างสมบูรณ์แล้ว

 

อิริยาบถ บัง ทุกขตา นะคุณโยม