ใครคือ ฅนขลัง คลังวิชา ตัวจริง

ขอบคุณครับ ที่มีคนเข้าใจที่ผมแจ้งไว้ให้ทราบ บางท่านอยากทราบเรื่องราวกระทั่งมีเหน็บมาว่าใจแคบ ถ้าไม่บันทึกไว้...

บันทึกที่ทำไว้เพิ่งจะเริ่มเมื่อปีที่แล้ว ส่วนใหญ่อยู่ในความทรงจำครับ และทราบดีว่าควรจะบันทึกไว้เพราะหากผมตายลงไปหรือจำไม่ได้ การบันทึกย่อมจะดีกว่าแน่นอน แต่เรื่องราวต่างๆทั้งหลายในโลกนี้ย่อมมีทั้งบวกและลบ บางเรื่องพอจะเปิดเผยได้ แต่หลายๆเรื่องก็ไม่บังควร เรื่องราวต่างๆในบ้านเมืองเราที่เคยมีการทำบันทึกไว้หรือพิมพ์เป็นหนังสือออกมา หลายเรื่องก็ไม่ได้จริงตามนั้นทั้งหมด หลายเรื่องเป็นเรื่องลวงโลกทั้งเพ และยังมีอีกหลายเรื่องเป็นความเข้าใจผิดของผู้ที่เขียนเรื่องนั้นขึ้นมา ซึ่งอาจมีเหตุต่างๆนานา การใส่สีตีไข่เพื่อเพิ่มอรรถรสในเรื่องราวก็มีไม่น้อย เรื่องจริงบางเรื่องก็ยิ่งกว่านิยาย ถ้าต้องการเสพเรื่องราวเอาสนุกตื่นเต้นก็อาจไม่ต้องรีบเกิน บางคนก็อาจหวังประโยชน์บางด้าน แต่อย่างไรก็ตามความเหมาะสมเป็นสิ่งที่ต้องพิจารณาด้วย

ผมเองไม่ได้เป็นผู้เรียนวิชาอย่างเอาจริงเอาจัง เพียงแต่เคยผ่านประสบการณ์มาบ้างเท่านั้น ไม่ได้สามารถขนาดทำอะไรให้เป็นอะไรขึ้นมาอย่างอาจารย์หลายสำนักทำกัน เพียงแต่ได้เคยพบและรู้เห็น ทั้งด้วยตนเองเข้าไปแสวงหา อีกทั้งเพื่อนในสมัยก่อนชักชวนไป เคยเห็นและสัมผัสเรื่องเกี่ยวกับอำนาจจิตของครูบาอาจารย์ในยุคที่ผมได้พบเจอ ซึ่งมีหลายท่านทำได้จริง บางท่านถนัดบางอย่าง บางท่านถนัดหลายอย่าง

ตัวผมเองก็ทราบดีว่าที่ตนเองพบมาเป็นแค่เศษเสี้ยวเท่านั้นถ้าเทียบกับคนรุ่นเก่าๆ ในสมัยที่บ้านเมืองยังมีคนที่อยู่ในศีลในธรรมเยอะกว่าสมัยนี้มาก ยุคนั้นสภาพจิตใจคนทั่วไปยังมีความละอายต่อบาปกันอยู่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าในสมัยนี้ไม่มีคนที่อยู่ในศีลธรรมเลย เพียงแต่น้อยลงมากๆถ้าเทียบกันกับเมื่อก่อน สมัยนี้ความต้องการด้านวัตถุอยู่ในจิตใจคนส่วนมาก มากกระทั่งไม่เห็นแก่ความเหมาะสม จึงเกิดปัญหามากมาย และตัวเองก็ไม่ใช่เป็นคนดีเด่นเลิศเลออันใด ก็ยังเป็นปุถุชนเช่นคนทั่วไป

ธรรมชาติของคนและสัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความอยู่รอดปลอดภัย ในคนส่วนใหญ่ก็มักจะมีความต้องการให้ตนเองมีความเหนือกว่าผู้อื่น ดังนั้นจึงมีการแสวงหาสิ่งต่างๆเพื่อตอบสนองความต้องการของตน การฝึกฝนตนเองทางด้านการต่อสู้ การฝึกฝนทางด้านจิต คาถาอาคม กระทั่งมาถึงวัตถุต่างๆที่เป็นพระพิมพ์ เครื่องราง ของขลังสารพัด เพื่อให้ตนเองมีความ " เหนือ " กว่าปกติ ทำให้รู้สึกมั่นใจ ดีใจ ภูมิใจ และยินดียิ่งขึ้นเมื่อมีผู้ให้ความนิยมชมชอบตน ความต้องการความมั่นคงทางฐานะ จึงต้องการ "ทรัพย์" เพื่อให้ร่ำรวย เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดาใน " โลก " ทางธรรมก็เรียกว่าเป็นกิเลสนั่นเอง

ดังนั้นการที่คนเราต้องการสิ่งที่เหนือกว่าที่ตนมีอยู่เป็นอยู่จึงเป็นเหตุให้เกิดความ "อยาก" รู้ "อยาก" เห็น ซึ่งก็มิได้ผิดแต่บางครั้งบางคราวก็ควรพยายามควบคุมให้อยู่ใน "กรอบ" อันน่าที่จะไม่สร้างความเดือดร้อน เพียงเท่านี้ก็คงพอรับกันได้ไม่จำต้องให้ถึงขนาดเป็นคนดีศรีประเสริฐเลอเลิศแต่อย่างใด

เรื่องราวของหลวงพ่อฯยังพอมีอยู่บ้าง แต่ผมมีความเห็นส่วนตัวว่า การเล่าประสบการณ์ส่วนตัวในอดีต ที่เคยพบครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆก็น่าจะมีประโยชน์ แต่ในหน้านี้อันเป็นห้องร้องเรียนอาจยังไม่เหมาะสมจึงขอรอดูความพร้อมอีกครั้งในเวลาต่อไปครับ.

 

รับทราบครับ ก็ขออภัยเช่นกันถ้าทำให้ไม่สบายใจ...

และก็จริงอยู่ ที่ว่า ถ้าไม่บันทึกไว้เรื่องต่างๆ ความรู้ต่างๆก็จะหายไปตามกาลเวลา แต่วิชาความรู้บางอย่างก็มีมาได้ด้วยวิธีที่มิได้สืบทอดแบบปรกติธรรมดา เรื่องวิชาความรู้นั้นคนโบราณจะถ่ายทอดสิ่งใด มักจะพิจารณาผู้ที่รับเป็นส่วนสำคัญด้วย

เหมือนที่เราเคยได้ยินกันว่า วิชามวย 10 กระบวนท่า เมื่อถ่ายทอดจากอาจารย์สู่ศิษย์ รุ่นต่อไปจะลดลง 1 กระบวนท่า พอถึงรุ่นที่ 10 ก็ไม่มีอะไรจะสอนให้สืบทอดกันต่อไปอีก เพราะความกลัวเรื่องศิษย์ล้างครู มีมานานแล้ว และเวลาที่ผ่านไปมาถึงปัจจุบัน เรื่องแบบนี้ก็ยังเป็นจริงอยู่ มีอยู่ในทุกวันนี้.

 

สวัสดีครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวน ขอรายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับการสร้างสมเด็จวัดลาดบัวขาว ปี2485 ด้วยครับ หาข้อมูลไม่ได้เลยครับ ขอบคุณครับ

 

ต้องขออภัยครับ เพราะเรื่องพระสมเด็จวัดลาดบัวขาว ปี 2485 ทราบรายละเอียดน้อยมากๆเช่นกันครับ

เท่าที่พอทราบก็คือ พระอาจารย์ยอด อดีตเจ้าอาวาสในสมัยนั้นได้จัดสร้างขึ้น โดยหลวงพ่ออภิชิโต(ในขณะนั้นท่านยังเป็นเณร)ได้มีส่วนช่วยจัดหามวลสารในการสร้าง มีการนิมนต์สมเด็จพระสังฆราช(แพ ติสสเทโว) เสด็จเป็นองค์ประธานจุดเทียนชัยในพิธีและเมื่อตอนที่สมเด็จพระสังฆราช(แพ)เสด็จมาถึง การตัดพิมพ์พระยังไม่เสร็จเรียบร้อย ก็ยังทรงมีเมตตาเข้าช่วยตัดพิมพ์พระเพื่อให้ทันในฤกษ์ได้มากขึ้น ส่วนชาวบ้านที่อยู่ในบริเวณงานวันนั้น ก็ได้แต่พูดกันว่าพระภิกษุรูปนี้ไม่ทราบว่าเป็นใคร แต่ดูมีสง่าราศีผิดกับพระรูปอื่นๆ เพราะไม่ค่อยมีใครทราบว่าองค์ท่าน คือ สมเด็จพระสังฆราชในขณะนั้น

ในยุคนั้น ข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการสร้างพระเครื่องยังไม่ได้เป็นที่สนใจในวงกว้างเหมือนปัจจุบัน กระทั่งหนังสือพิมพ์ยังมีนับฉบับได้ มีแต่การเล่าสืบต่อมาจากความทรงจำของผู้ที่เกี่ยวข้อง

แต่เท่าที่เคยได้ยินได้ฟังมา จากคนรุ่นเก่าในละแวกใกล้วัดย่านนั้น ได้บอกว่า พระพิมพ์สมเด็จเนื้อขาว เป็นที่ร่ำลือในหมู่นักเลงสมัยนั้น เพราะมีประสบการณ์อยู่บ่อย แต่มาในชั้นคนรุ่นหลังก็ไม่มีใครทราบว่าเป็นพระของวัดไหน ก็ได้แต่จำกันเป็นตำนานต่อๆมา.

 

ขอบคุณครับ :d

 

สุดยอดทั้งนั้นเลย

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ das999
ผมไปครับ ใครจะไปบ้างลงชื่อไว้หรือ pm มาหาผม เดีี๋ยวนัดกันไปทีเดียว

ใครอยากพิสูจน์เรื่องจริงที่เหลือเชื่อในโลกแห่งความจริง แต่เป็นเรื่องมหัศจรรย์ในสังคมออนไลน์ ลงชื่อไว้เลยครับ ทางกลุ่มศิษย์ของหลวงพ่อตัวจริงๆจะพิจารณาเป็นรายคนและมีจำนวนที่ชัดเจน และจะกำหนดนัดให้เป็นเรื่องเป็นราว บางทีอาจมีของแถมให้เข้าใจเรื่องในมุมมืดมากกว่าที่คิด หากใครยังข้องใจว่าจริงหรือ อาจเมคเอกสาร-พยานหลักฐานเองก็ได้ ก็ยังมี 5 ล้านบาทรอการท้าพิสูจน์และยืนยันครับ ต้องเข้าถ้ำเสือหากจะพิสูจน์ขี้เสือและเสือย่อมไม่มีลายหมา(ภาษาทหาร)

มีท่านใดได้ไปบ้างหรือยังครับอยากทราบข่าว

 

เท่าที่ทราบมีผู้ที่ไปในวันนั้นและได้เห็นหลักฐานต่างๆแล้ว (ประมาณ2เดือนแล้ว)

 

ภาพของหลวงพ่ออภิชิโต ที่นั่งยิ้มยกขาข้างหนึ่งขึ้นบนที่นั่ง ภาพนี้เป็นของศิษย์หญิงผู้หนึ่งซึ่งเป็นผู้ถ่ายไว้และได้ให้ผมไว้นานมากแล้ว และ คนขลังก็ได้นำไป copy ไว้เมื่อปีที่ผ่านมา แล้วปัจจุบันก็นำลงใน fb แม้จะอ้างชื่อขอบคุณไว้ใน fb แต่ก็ไม่ได้ขออนุญาตเจ้าตัวเลยแม้แต่น้อย ขนาดเจ้าของภาพเคยเป็นสมาชิกใน fb ก็ไปตัดเขาออกดื้อๆช่วงที่ผ่านมา พอมีปัญหาก็พยายามเข้าไปขอ add เขาให้กลับมาใหม่ แต่เขาก็ไม่เอาด้วยแล้ว ก็ยังเอารูปของเขามาลงโชว์ได้อย่างไม่รู้สึกอะไร ต้องการโชว์ความเป็นผู้รู้ (ที่หักเอาข้อมูลคนอื่นมาเป็นของตน) ถ้าหากใครจะบอกว่าไม่จริง ก็ยินดีพาไปพบเจ้าตัวเช่นกัน เหตุเพราะอยากเป็นผู้รู้เอามา support ตัวเองเพื่อผลประโยชน์ภายหน้าที่่มองการณ์ไกลเอาไว้

(ต่อไปก็คงจะมีการออกรูปเหมือนของครูบาอาจารย์ยุคโบราณที่สร้างเองเพื่อผลประโยชน์เต็มเม็ดเต็มหน่วยกว่าเดิม ไม่ต้องไปอาศัยใครเพิ่มอีก เพราะได้เอกสารข้อมูลไปหมดแล้ว) การพยายามสร้างลักษณะเฉพาะของตน ถ้าไม่เอาของผู้อื่นมาก็น่านิยมอยู่ แต่การ copy ลักษณะต่างๆของผู้อื่นก็ควรจะมีข้อจำกัด พยายาม copy แม้กระทั่ง คำว่า " ทั่น " ที่ผู้อื่นเคยใช้ เหตุเพราะคำว่า " ท่าน " เวลาอ่านตามรูป จะต้องออกเสียงยาว แต่ใช้ " ทั่น " เป็นรูปคำที่ตรงกับการออกเสียงสั้นทั่วไปตามนิยมกัน ถ้ายืนยันว่าคิดขึ้นเอง ก็ต้องถามว่าคำๆนี้มาจากที่ใด ใครเป็นผู้ใช้อยู่เสมอ แต่ถามไปก็เท่านั้น เพราะไม่เคยมีคำตอบลงไว้ให้เคลียร์สักครั้ง
เรื่องราวต่างๆที่ยังค้างคาอยู่ก็ไม่นำพา แล้วยังมาเสนอตัวต่อไปเพื่อประโยชน์ทั้งชื่อเสียง ต้องการเป็นที่นับถือ (ทั้งๆที่เฉพาะตัว ทำเองไม่ได้) หวังไปถึงอนาคตที่ได้ทั้งเงินทั้้้งกล่องโดยคิดว่าเมื่อมีผู้เชื่อถือมากแล้ว ก็จะไม่มีปัญหา มารูปใหม่ก็พยายามใช้คำให้สุภาพขี้น(คงต้องฝืนอยู่ไม่น้อย) แต่ก็คงได้ไม่นาน เพราะอนุสัยเป็นอย่างนั้น.

 

ขอโทดที่เข้าใจผิดครับพี่ยล แล้วพี่พอจะทราบเรื่องพระอาหารบ้างไหมครับ อยากทราบว่าเปนอย่างไร

 

เพราะ " อยากเด่นอยากดัง " หวังมีทรัพย์

จึงสับปลับ-ลับลวงปวงสหาย

เคยล้มลุกทุกข์ยากลำบากกาย

ก็ผ่อนคลายได้เงินเพลินอุรา

ที่ไม่รู้ก็ได้รู้ " กูนี่เหวย "

เอามาเผยบอกกันให้หรรษา

เขานิยมชมชื่นรื่นวิญญาฯ

ยกย่องว่า " กูรู " ผู้รู้เพียร

แท้จริงฉ้อมาเขียนเนียนว่าตน

น่าฉงนกันไหมใครผู้เขียน

ใครไม่รู้นึกหลง " คงแก่เรียน "

จึงแวะเวียนกันขรมชมชื่นกัน

โชว์ข้อมูลว่าอาจารย์ข้าผ่านมาก

กล้าออกปากไหมว่า " เคยหาท่าน? "

โชว์ภาพถ่ายหลายอย่างต่างๆกัน

ที่มานั้น จากไหน เอาไปลง

ไม่เคยขอบอกกล่าวให้เขารู้

น่าอดสู แอบอ้าง พรางให้หลง

ตัดเขาออกจาก fb มีหน้าลง

เขาก็ปลง คงไม่ ไว้ใจเลย

ต่อจากนี้มีแผนแล่นไปต่อ

เคยด่าทอใครไว้ใยลืมเฉย

สร้างจำหน่ายขายเองบรรเลงเลย

เพราะว่าเคยทำไว้รายได้ดี

กระสันต์เป็นอาจารย์ให้ขานเพรียก

ให้เขาเรียกเขาไหว้ใจสุขี

ตั้งแต่เกิดจนใหญ่ไม่เคยมี

ใครไหนที่มานบเคารพจัง

โชว์หลวงพ่อบุญธรรมที่ล้ำเลิศ

ท่านประเสริฐโหราศาสตร์มาดฉมัง

หลวงน้าย้ง นาม " ประยงค์ "องค์ " เบี้ย " ดัง

วิชาขลังสืบต่อ " พ่อไพล "มา

เอามาโอ่โชว์หราว่าข้ารู้

ไร้อดสู อยู่ใย ใช่เคยหา

เขียนนิยายน้ำลายเปียกเรียกแขกมา

​

หลงระเริงตนว่าพานิยม...

 

คุณ ช.40 พระอาหารที่คุณถามมา ไม่ทราบว่าทราบมาจากไหน อย่างไรบ้าง? ผมยังนึกไม่ออก แต่จะสอบถามให้เท่าที่ทำได้ครับ

 

เป็นนามแฝงอีกชื่อหนึ่งที่ไพเราะมาก น่าเสียดาย พญายายังชอบเลยอยากเปลี่ยนเป็น คนขลัง คลังวิชา

 

ขออนุญาติพี่ยลครับ พี่พอจะมีบันทึกของหลวงพ่ออภิชิโตของหนังสือสมัยเก่าๆๆ บ้างไหม คือ อยากให้พี่นำบันทึกนั้นมาลง เปนวิทยาทาน ให้พวกเราที่เคารพศรัทธา แต่เกิดไม่ทันได้รู้ ได้ศึกษา กันครับ ถึงปฏิปทา ของครูบาอาจารย์ ครับ ขอบคุณครับ

 

คุณ ช.40 ถามผมมาเรื่อง พระอาหาร ลืมรึเปล่าครับ ยังไม่ได้บอกผมเลยว่าที่มาที่ไปเป็นอย่างไร?



เรื่องบันทึกของหลวงพ่อฯ ขอเอาที่ส่งไปให้คนขลังมาลงไว้อีกสักหน่อย หลายท่านเข้าใจว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องขัดผลประโยชน์ ถ้ามองจากสายตาบุคคลภายนอกก็ต้องมองได้เช่นนั้น ซึ่งไม่ผิดอะไร หากผมเป็นบุคคลภายนอกก็คงมองเช่นเดียวกันนี้ได้ แต่ความจริงก็เป็นอย่างที่ได้แจ้งไว้แล้ว บางท่านเข้าใจว่าเรื่องราวของท่านโดนอุปโลกน์ขึ้นมาเพื่อแสวงหาผลประโยชน์จากการจำหน่าย เรื่องของท่านเป็นเรื่องจริง ส่วนการหาประโยชน์นั้นเป็นเรื่องของแต่ละบุคคล ขึ้นอยู่กับเจตนา บางคนวางแผนต้องการหาผลประโยชน์ก็ไม่อายที่จะใส่สีตีไข่เกินจริงเพื่อให้เกิดกระแสแห่งความต้องการ โดยไม่สนใจว่าต่อไปผลจะเป็นอย่างไร เรื่องราวของหลวงพ่อฯนี้มีมานานแล้ว แต่ไม่ค่อยมีใครเอามาเปิดเผยกันในวงกว้าง แม้กระทั่งในหมู่ศิษย์ก็คุยกันเป็นการภายในเท่านั้น

Fluke Atbest

เรื่องหลวงพ่ออภิชิโตไปบิณฑบาตหลายแห่งในเวลาเดียวกัน

เรื่องนี้ได้ฟังจาก พระครูศรีปริยัตติกิจ (พระมหาเหลื่อม กิติโสภโณ ป.ธ.5 )

พระมหาเหลื่อมได้เล่า ในช่วงสมัยก่อนตอนที่หลวงพ่ออภิชิโตจำพรรษาอยู่ที่กุฏิวัดเงิน มีลูกศิษย์ทราบข่าว ก็แวะมาหาเพื่อเข้ากราบและยี่ยมเยียนหลวงพ่ออภิชิโตโดยมากันหลายคน ต่างก็มานอนพักและค้างแรมกันที่กุฏิหลวงพ่อฯ ดังนั้น หลวงพ่อฯจึงต้องออกไปบิณฑบาตเพื่อโปรดญาติโยมและนำอาหารที่ได้มานั้นให้บรรดาลูกศิษย์ที่มาอยู่ที่กุฏิได้ทานกันต่อด้วย
ที่ลูกศิษย์แปลกใจก็คือ อาหารที่หลวงพ่อฯบิณฑบาตมานั้นมีอาหารหลายประเภท โดยเป็นอาหารต่างประเทศหลายๆประเทศทั้งนั้น และยังมีเงินตราหลายสกุลใส่มาด้วย ทั้งเงินรูปีอินเดีย โรตี มะตะบะ เงินดอลลาร์ อาหารอเมริกัน อาหารและเงินสกุลยุโรป และฯลฯ
เหตุการณ์เป็นอยู่อย่างนี้ทุกวัน จนทุกคนอดรนทนไม่ได้ ต่างก็เข้ามาคุยกันและตกลงกันว่า เช้าวันรุ่งขึ้นจะไม่ยอมนอนจะแอบดูว่าหลวงพ่อฯออกไปบิณฑบาตที่ไหนและอย่างไร?แต่ผลปรากฏว่า ทุกเช้าตรู่ที่ศิษย์ทุกคนเตรียมอดนอนเฝ้าดูหลวงพ่อฯออกไปบิณฑบาต กลับไม่มีใครสามารถตื่นมาแอบดูและติดตามท่านได้เลยแม้แต่คนเดียว พอถึงเวลาที่ท่านจะไปบิณฑบาตทุกคนก็หลับสนิทกันทั้งหมดทุกครั้ง ซึ่งเมื่อมาคิดดูกันในภายหลังก็เชื่อกันว่าถูกสะกดไม่ให้ติดตามท่านนั่นเอง หลวงพ่อฯสามารถล่วงรู้วาระจิตแน่นอนจึงได้ทำให้ทุกคนหลับแบบฝืนไม่ได้ทุกครั้ง นี่ก็เป็นอีกเกร็ดหนึ่งที่น่าสนใจ...

หลวงพ่ออภิชิโตเสกรัดประคตเป็นงู

เรื่องนี้ข้าพเจ้าได้ฟังมาจากปากของศิษย์หลวงพ่อฯโดยตรง คือ หลวงพ่อพระมหาเหลื่อม ผู้ขออนุญาตจัดสร้างพระผงรุ่นสุดท้ายว่า สมัยก่อนมีพระบวชอยู่รูปหนึ่งมาอยู่ในวัดเงิน บวชได้สักพักก็อยากลาสิกขา อยากออกไปใช้ชีวิตฆราวาส ได้ปรารภกับเพื่อนพระด้วยกันหลายครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่งอดรนทนไม่ได้ขึ้นมาก็เข้าไปกราบหลวงพ่ออภิชิโตเพื่อบอกจุดประสงค์ว่าท่านอยากลาสิกขาแล้วเพราะเบื่อชีวิตในเพศบรรพชิต เมื่อกราบเรียนหลวงพ่อเสร็จแล้วก็รอฟังความเห็นจากท่านอยู่
ขณะนั้นหลวงพ่อฯท่านยังไม่ตอบอะไร แต่ขยับตัวดึงรัดประคตที่เอวของท่านออกมาแล้วบ่นดังๆว่า เฮ้อ...อากาศมันร้อนเว้ย แล้วท่านก็โยนรัดประคตของท่านออกไปตรงหน้า สิ่งอัศจรรย์ก็เกิดขึ้นทันที คือ รัดประคตที่ท่านโยนไปนั้น เมื่อตกถึงพื้นก็กลายเป็นงูตัวขนาดพอๆกันกับรัดประคตเลื้อยไปมาอยู่แถวนั้น พระรูปนั้นซึ่งยังพนมมืออยู่ถึงกับตะลึง พอได้สติก็กราบเรียนท่านว่า ทำได้ยังไง? หลวงพ่อก็ตอบไปว่า ก็ต้องเรียนวิชาสิ พระรูปนั้นก็กราบเรียนทานว่า หลวงพ่อสอนให้ผมด้วย ผมอยากเรียนวิชาเสกรัดประคตเป็นงูครับ หลวงพ่อก็ตอบไปว่าวิชานี้สอนให้ได้เฉพาะพระเท่านั้น ฆราวาสไม่สอน แกเรียนไม่ได้หรอก ก็แกจะสึกแล้วนี่นา ผลปรากฏว่าวันนั้นพระรูปนั้นไม่ลาสิกขา ส่วนจะเป็นอย่างไรต่อก็คงทิ้งเป็นปริศนาเอาไว้ว่า ได้เรียนรึไม่ เรียนแล้วทำได้รึไม่นั้น คงต้องเดากันเอาเองครับ...

 

อยากให้คุณยลไตรเพชรมาเล่าเรื่องหลวงพ่อบ่อยๆนะครับ ผมคนนึงที่ศรัทธาหลวงพ่อเช่นกันครับ ตอนนี้เเขวนสมเด็จรุ่นสุดท้ายของหลวงพ่อท่านติดตัวอยู่ครับ

 

ครับพี่ พระอาหาร เปนข้อมูลจากท่าน อ.ปถม และ อ. พ.อ.ชม ครับ พี่พอทราบข้อมูลไหม เอ...แล้วพระที่อยากเรียนวิชารัดประคดเป็นใครหนอ....ขอบคุณครับ

 

ครับ คุณ Williamboy บางเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ ก็ไม่อยากให้ไปกระทบถึงท่านครับ คิดว่าไม่เหมาะ ผมเองก็ยังแขวนพระรุ่นสุดท้ายอยู่เสมอๆ โดยเฉพาะเวลาที่ต้องการความมั่นใจ แต่ที่ติดตัวอยู่ก็มีหลายอาจารย์ แล้วแต่โอกาสครับ.

 

คุณ ช.40 ครับ ขอทราบรายละเอียดที่คุณได้รับทราบมา เรื่อง พระอาหาร ว่าได้ยินได้ฟังมาอย่างไรครับ.

ส่วนเรื่องพระที่เรียนวิชารัดประคต ความเห็นส่วนตัวผมเชื่อว่าคงเรียนไม่ไหว เพราะพื้นฐานทางสมาธิคงต้องฝีกกันอย่างหนัก ยิ่งไม่เคยฝึกให้มีพื้นฐานมาก่อนยิ่งยากที่จะเป็นไปได้ และหลวงพ่อฯคงไม่มีเวลาฝึกสอนให้ได้นานขนาดนั้น ก็เลยไม่ได้เรียนถามหลวงพ่อมหาเหลื่อมว่าเป็นผู้ใดครับ