เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

เมื่อใดก็ตามที่มันเป็นความเชื่อในแง่ลบ มันคือต้นเหตุของปัญหาทั้งปวง

Thank you.

 

ภาวะและความเป็นไปของจิตวิญญาณ

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณ nicspirit ขอขอบคุณที่อวยพรให้ทั้งพี่นักเขียนและคุณแม่ของพี่นักเขียนค่ะ

ก่อนอื่นพี่นักเขียนต้องขอออกตัวว่า ไม่ได้อ่านหนังสือของ Deepak Chopra เล่มนี้ เคยอ่านแต่เล่มที่มีชื่อว่า Quantum Healing เพียง เล่มเดียว และได้ติดตามชมรายการทีวีต่างๆที่สัมภาษณ์​ Chopra เสมอมา นักเรียนที่มาเรียนสมาธิกับพี่นักเขียนคู่หนึ่ง เป็นแพทย์ชาวอินเดีย เขาเป็นคนแนะนำให้พี่นักเขียนอ่านหนังสือเล่มนี้ เขาบอกว่าหลักการที่พี่นักเขียนสอนเกี่ยวกับสภาวะจิตและการก่อเกิดประสบการณ์ชีวิตและสุขภาพร่างกายของเรา ตามคำสอนของท่านอาจารย์อนาลัยนั้นคล้ายคลึงกับ Chopra สามีภรรยาคู่นี้ เป็นเพื่อนสนิทของChopra เขาเรียนหนังสือมาด้วยกัน จบหมอจากมหาวิทยาลัย All India Institute of Medical Sciences เขาเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญทางด้านต่อมไร้ท่อ (endocrinologist)เช่นเดัียวกับ Chopra แต่ Chopra ได้นำเอาใช้วิธีการแพทย์แผนโบราณของอินเดียที่เรียกว่า อายุรวีดา (Ayur-Veda)มาผลมผสานกับการ สมาธิ, การใช้ยาสมุนไพร, โยคะ และ การนวดมาใช้ในการรักษาคนไข้ด้วย

พี่นักเขียนเข้าใจว่า Chopra เป็นผู้ที่มีความเชื่อและความเข้าใจในพลังอำนาจของจิตวิญญาณว่า เป็นปัจจัยก่อเกิดสรรพสิ่งทั้งปวงอันได้แก่ประสบการณ์ชีวิตทั้งหมด ตลอดจนสุขภาพร่างกายของเรา เขาจึงได้ชื่อว่าเป็นแพทย์ที่รักษาคนไข้ด้วยการรักษาจิตวิญญาณ หรือรักษาสติสัมปชัญญะของคนไข้ เพื่อเปลี่ยนอารมณ์-จินตนาการและความเชื่อของคนไข้เพื่อช่วยให้การรักษาโรคเป็นไปได้ดีขึ้นกว่าการรักษาแต่ร่างกายทางกายภาพแต่เพียงอย่างเดียว

พี่นักเขียนไม่ได้อ่านหนังสือของ Chopra เล่มที่คุณ nic กล่าวถึง จึงไม่สามารถสรุปประเด็นได้ว่า เป็นการฝึกทางจิตวิญญาณแนวใด แต่เท่าที่พี่นักเขียนได้ติดตามชมรายการทีวีที่สัมภาษณ์ Chopraเสมอๆ พี่นักเขียนได้รับข้อมูลที่คล้องจองกับข้อมูลของท่านอาจารย์อนาลัยไม่มากก็น้อย ยังไม่เคยพบสิ่งใดที่ขัดแย้งกัน ยกเว้นส่วนที่ว่า Chopra จะอิงศาสนาคริสต์ และนำศาสนาพุทธ และคริสต์มาผสมผสานกันในแนวทางที่สอดคล้องกันเสมอ ส่วนหนังสือและแนวทางของท่านอาจารย์อนาลัย ปราศจากการอ้างอิงศาสนาใด แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้ขัดแย้งกับศาสนาใด

พี่นักเขียนคงจะตอบคุณ nic ได้แต่ในนัยของท่านอาจารย์อนาลัยว่า โชคชะตาเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนและคาดการณ์ไม่ได้ แต่โชคชะตาเป็นสิ่งที่พลิกผันได้และสร้างสรรค์ได้จากปัจจุบัน ด้วยการจดจ่อกับปัจจุบันด้วยสติพร้อม และความคิดในแง่บวก ความคิดในทิศทางที่สร้างสรรค์ ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวว่า

เธอทั้งหลายสร้างโลกแห่งความเป็นจริงด้วยความเชื่อของตนเอง
และ
จิตวิญญาณจดจ่อกับภาวะใด
จิตวิญญาณมีชีวิตอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไปเป็นภาวะนั้นๆ
พร้อมด้วยรูปกายที่คล้องจองกับภาวะนั้นๆ

ดังนั้นพลังอำนาจในการมีได้-เป็นได้-ทำได้ดังปรารถนา คือพลังอำนาจในการรู้จักใช้อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่คล้อยตามความเชื่อในทิศทางที่สร้างสรรค์ หรือคล้อยตามความรู้-อย่างมีสติสร้างสรรค์ในสิ่งที่เราปรารถนา สร้างสรรค์ในสิ่งที่่เป็นคุณแก่ตนเองและผู้อื่น หากเราตระหนักได้ในธรรมชาติความเป็นจริงดังกล่าวและสามารถใช้พลังอำนาจของจิตวิญญาณได้อย่างมีสติพร้อมเสมอ ชะตาชีวิตที่ไม่แน่นอนและคาดการณ์ไม่ได้ จะกลายเป็นสิ่งที่แน่นอนและคาดการณ์ได้ หรือสร้างสรรค์ได้ดังปรารถนา

ไม่ว่าหนังสือของ Chopra หนังสือของท่านอาจารย์อนาลัย หรือหนังสือเล่มใดๆในโลกจะดูน่าสนใจ และน่าตื่นเต้นระทึกใจเพียงใด ด้วยการนำเอาสิ่งที่ดูเสมือนจะลี้ลับและเป็นความลับของจักรวาลมาเปิดเผย แต่คุณ nic คงจะเห็นด้วยกับพี่นักเขียนว่า แม้เราจะอ่านหนังสือกี่แสนเล่ม เราก็ไม่อาจบรรลุเป้าหมายใดๆได้โดยปราศจากการฝึกปฏิบัติและการศึกษาอย่างลุ่มลึก จนกระทั่งความรู้ทั้งหลายที่เคยปรากฏในหน้าหนังสือ กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของสติสัมปชัญญะของเรา อยู่ในจิตสำนึกของเรา และเป็นเหตุปัจจัยในการเลือก การตัดสินใจ และการกระทำของเรา ดังคำกล่าวของท่านอาจารย์อนาลัยที่ว่า ความรู้ที่แท้จริงสถิตย์อยู่ในจิตวิญญาณ ซึ่งหมายถึงว่าความรู้นั้นสถิตย์อยู่ในอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่เป็นไปด้วยความรู้ ไม่ใช่คล้อยตามความเชื่อ และทำให้เลือกกระทำตามอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่ตั้งอยู่บนฐานของความรู้ หรือเลือกกระทำด้วยปัญญา

ความตื่นเต้นอาจจะเป็นพลังผลักดันให้เราทั้งหลายใฝ่หาความรู้ และลงมือปฏิบัติเพื่อบรรลุเป้าหมายใดๆในชีวิตได้เสมอ แต่นอกจากความตื่นเต้นแล้วพี่นักเขียนเชื่อว่า เจตนา ความมุ่งมั่นและความปรารถนาอันลุ่มลึกที่จิตวิญญาณทั้งหลายต่างก็ตระหนักได้ตามธรรมชาติ ย่อมเหนี่ยวนำให้เราทั้งหลายแสวงหาความรู้ที่จะนำเรากลับไปสู่ภาวะอันเป็นต้นกำเนิดของเรา ไม่ว่าเราจะเรียกมันว่า ภาวะจิตที่สูงที่สุด หรือภาวะที่รู้แจ้ง หรืออะไรก็ตาม

ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้ว่า ภาวะอันเป็นเลิศนั้นไม่มีอยู่จริง เพราะความเป็นเลิศหมายถึงการหยุดนิ่ง จิตวิญญาณทั้งหลายอยู่ในภาวะที่กำลังเป็นไปและไม่มีวันหยุดนิ่ง จิตวิญญาณจะแปลงสภาวะต่อไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด-เป็นอนันต์ พี่นักเขียนจึงเชื่อว่า ไม่มีหนังสือเล่มใดเป็นสูตรสำเร็จที่จะทำให้เราบรรลุเป้าหมายได้ แต่การแสวงหาความรู้และการบรรลุเป้าหมายของจิตวิญญาณจะเป็นไปต่อไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด

แม้ว่ากระทู้นี้จะเป็นที่สนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและประสบการณ์ที่ได้จากหนังสือของท่านอาจารย์อนาลัย แต่การนำหนังสือและข้อมูลจากแหล่งอื่นๆมาเปรียบเทียบ ก็เป็นสิ่งที่ดี เพราะย่อมจะช่วยขยายความคิดและมุมมองของเราออกไปในทิศทางอื่นๆ หากคุณ nic อ่านหนังสือชุดของท่านอาจารย์อนาลัย แล้วนำสาระมาเปรียบเทียบกับหนังสือเล่มนี้ ก็คงจะช่วยขยายมุมมองให้พวกเราได้เช่นเดียวกับที่สมาชิกชาวห้องวิทย์มักจะนำหนังสืออื่นๆมาเปรียบเทียบเสมอๆ พี่นักเขียนก็คงจะต้องหาหนังสือเล่มที่ว่านี้มาอ่านบ้างเพื่อเพิ่มเติมความรู้และขยายมุมมอง ต้องขอขอบคุณน้องๆและผู้อ่านทั้งหลายที่แนะนำหนังสือดีๆให้พี่นักเขียนอยู่เนืองๆค่ะ(rose)

 

ประโยคนี้กินใจจริงๆครับ หากเราแกะเอาความเชื่อในแง่ลบทั้งหลายออกไป
แล้วกระเทาะดึงเอาแก่นแท้ออกมา จะเห็นความจริงว่าที่สุดแล้วความรักกับความรู้อยู่ไม่ไกลไม่ใกล้เรานี่เองครับ
เคยเป็นเหมือนกันที่ถูกความเชื่อในแง่ลบบังไว้ จนเราคิดหรือทำอะไรผิดพลาดได้บ่อยๆ
ต้องรีบหยุดความคิดนั้นไว้ไม่ให้นานจนกลายเป็นรหัสถาวรของเราไปซะก่อนครับ

และหวังว่าคุณนิค nicspirit จะได้รับคำตอบจากพี่นักเขียนฯ สมกับความตั้งใจที่รอด้วยนะครับ+

 

ขอบคุณครับพี่นักเขียน ประโยคสั้นๆแต่กินใจเหลือเกินครับ

 

ส วั ส ดี ปีใ ห ม่ 2552 ค่ ะ

​

ปีใหม่นี้ไปเที่ยวที่ไหนกันมาบ้าง แต่เกดเห็นภาพคุณ ชยุต แล้วได้ใจมากๆอยากแต่งบ้างจังคงหนุกน่าดูนะคะ

เกดขอให้ปีนี้เป็นอีกปีที่จะต้อนรับสิ่งดีๆที่เพิ่มขึ้นของทุกๆคนขอให้มีความสุขกันมากๆ แนะนำให้เอาภาพคุณ ชยุต แปะฝาบ้านไว้ เครียดเมื่อไหร่หันไปมองภาพนี้จะได้ฮาๆกันนะคะ

ขอบคุณพี่มี้ดนะคะ อุตส่าห์ใส่คอร์ดให้เพลง แถมยังทำ MV ด้วย ตั้งใจทำนะคะนั่นเกดชอบตอนที่ขึ้นคำว่า"เธอเป็นดั่งพรจากฟ้า เธอมีค่ามากกว่าดาวดวงไหน" แล้วมีภาพคุณแม่นักเขียนยิ้มแปร้ขึ้นมาพอดีกับคำร้องเลยค่ะ
อ้อ เห็นมีคนชอบตอนนี้นักร้องก็เลยยิ้มแก้มปริไปแล้ว

 

ปีใหม่ไปเที่ยวไหนมาครับลูกเกด
ถ้ามีรูปถ่ายก็พาเพื่อนๆไปเที่ยวได้เลยนะครับ?
รูปคุณแม่พี่นักเขียนฯนั่นก็ถ่ายเอาไว้รูปเดียวตอนที่มีกองทหารไปเยี่ยมพอดีครับ
คุณแม่ท่าทางใจดีและน่ารักมากด้วยครับ ไม่ได้คุยกับท่านเลย เห็นท่านมองมาที่เราก็ดีใจครับ


อ้อ...รูปคุณชยุตถ้าเอาแปะฝาบ้านจะนึกถึงกุมารทองขึ้นมาเลยครับ อิอิ
เซฟเอาไว้ครับดูที่ไรก็ยิ้มทุกที

 

หอศิลป์ ทวี รัชนีกร

เหมือนหัวหน้ามาทวงการบ้านเลยค่ะพี่มี้ด

ปีใหม่นี้ไปมาหลายที่ ขอเริ่มที่หอศิลป์ ทวี รัชนีกร ที่โคราชนะคะ

อ.ทวี รัชนีกร เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาทัศนศิลป์(จิตรกรรม)ปี ๒๕๓๘ ค่ะ ปรกติแล้วคนที่จะมาเยี่ยมชมต้องแจ้งมาล่วงหน้าเพื่อจะได้มีคนมาพาชมและอธิบายถึงผลงาน และส่วนใหญ่จะมากันเป็นคณะเช่นกลุ่มนักศึกษา(เพราะต้องเดินทางไกลพอสมควร) แต่วันนั้นเกดโชคดีมาก เพราะเกดไปคนเดียวคนที่ดูแลบอกว่าช่วงปีใหม่อาจารย์ไม่รับแขก แต่เกดก็ขอเข้าไปดูแล้วก็ไปช่วยเขารดน้ำต้นไม้ด้วย

ปรากฏว่าคนที่บอกว่าเป็นคนดูแลเฉยๆ เป็นภรรยาอาจารย์ค่ะ พอคุยกันถูกคอและรดน้ำต้นไม้กันไปหลายเหนื่อย เกดบอกท่านไปว่าเกดเอาผลงานมาด้วยเผื่อว่าถ้าได้เจออาจารย์จะขอให้ช่วยดูให้ค่ะ เพราะเกดฝึกเองไม่รู้จะเอาไปให้ใครที่ไหนดู

ภรรยาอาจารย์ก็เลยโทรศัพท์เรียกอาจารย์ ทวี มาที่หอศิลป์(เย้)

อาจารย์ ทวี มาในชุดม่อฮ่อมสีฟ้า ถือไม้เท้า และหมวกสาน หน้าตาใจดี
คุยกับเกดยาวนานหลายชั่วโมงแนะนำเกดหลายอย่าง เผยขั้นตอนการสร้างผลงาน ทั้งวิธีคิดและแรงบัลดาลใจที่กลั่นออกมาเป็นผลงานแต่ละชิ้น ท่านบอกว่าเวลามีอะไรมากระทบความคิดต้องรีบสร้างงานทันทีเพราะมันจะสดมาก

แล้วท่านก็พาชมงานและอธิบายไปเรื่อย ในตอนแรกเกดชอบงานจิตรกรรมของท่านค่ะ ชอบที่รู้สึกมันอิสระดีทั้งฝีแปรงทั้งสีที่ใช้ โดยเฉพาะการใช้สีจะชอบเป็นพิเศษแล้วก็พยายามศึกษามาก แต่อาจารย์บอกอย่าไปคิดมากอย่ายึดกับทศฏีมากและอย่าหวั่นกับคำวิจารณ์ของคนอื่นมากอีกด้วย ไม่อย่างนั้นอารมณ์มันจะขาดเพราะเราจับตัวเองไปอยู่ในกรอบความอิสระก็หมดไปทุกด้าน ท่านบอกว่าอย่างเกดก็ต้องเอาทษฎีให้แม่นเหมือนหัดเดินแต่พอเดินเป็นแล้วจะมัวพะวงคิดว่าจะก้าวขาอย่างไรทำไม แล้วเมื่อไหร่จะวิ่งเป็น

ท่านเน้นกับเกดว่าศิลปะต้องสร้างด้วย passion ด้วยความรัก ด้วยอารมณ์ การทำงานศิลปะถึงจะสนุกและมีความสุขที่สุด ถ้าทำแล้วไม่ชอบไม่สนุกหรือเครียดให้หยุดเลย แล้วหาสาเหตุว่าเราทำเพราะอะไร เพราะทำแล้วต้องรู้สึกดีถึงจะถูก แม้แต่ภาพที่คนอื่นว่าดีว่าแย่แค่ไหนเราก็ควรรู้สึกดีกับมัน และภูมิใจในงานทุกชิ้นของเรา

เกดสนใจงานปติมากรรมของท่านด้วยค่ะ พอเห็นของจริงแล้วชอบ เกดจะพาดูภาพที่เลือกมา(เพราะเยอะมาก)ทีละภาพนะคะและจะอธิบายเหมือนที่อาจารย์ได้อธิบายกับเกด อาจารย์อุตส่าห์มายืนให้เกดฟังคนเดียวเหนื่อยเลยหล่ะ(ปีนี้75แล้ว)เพราะเห็นท่านหอบนิดๆด้วยก็เลยไม่อยากเก็บไว้คนเดียวค่ะ

ภาพแรก : อาจารย์ ทวี รัชนีกร
ภาพที่ 2 : แคมเรือ และความทรงจำวัยเด็ก
เป็นแคมเรือจริงๆที่สมัยตอนเป็นเด็กสมัยที่อยู่ที่สมุทรสงคราม อ.ทวี เคยนั่งไปกับพี่ชาย ออกพายไปเที่ยวเล่นบ้างพี่พาน้องไปป้อนข้าวในเรือบ้าง หลายครั้งก็พากันไปเก็บสายบัวขนมาจนเต็มเรือ อ.ทวี เล่าพร้อมดวงตาเป็นประกายเชียวค่ะ ท่านบอกเกดว่าท่านเป็นคนเซ้นซิทีฟ

เมื่อเวลาผ่านไป อ.ทวี กลับไปเห็นเรือลำเดิมที่เก่ามากแล้ว ก็คิดถึงอดีตวัยเด็ก และมองไปถึงวันหน้า ที่เมื่อไหร่เจ้าเรือเก่าหมดสภาพความเป็นเรือและไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป มันคงกลายเป็นฟืนใช้เผาไฟ อ.ทวีจึงเอากลับมาทำเป็นปติมากรรมที่ระลึกถึงวันวาน

ศิลปะ สร้างสิ่งธรรมดาให้มีคุณค่าและช่วยให้สิ่งนั้นมรอายุยาวนานได้เสมอ จนถึงวันที่ อ.ทวี ยืนคุยกับเกดอยู่นั้น อาจารย์บอกว่า วันนี้มองดูมัน มันคงมีชีวิตต่อไปอีกยาวนานนัก ในขณะที่ตัวท่านเองก็จะจากโลกนี้ไปก่อนด้วยฟืนไฟด้วยซ้ำ
-------------------------------------
ภาพที่ 3 : ภาพนี้ให้ทายกันเล่นๆนะคะว่าเป็นใคร ใบ้ให้นิดนึงว่าเป็นภาพที่อาจารย์ต้องเอาดีดำไปป้ายหน้ากลบเกลื่อนเล็กน้อยและ แขวนกลับหัว เพราะ"มีเสื้อแดงมาดูงานเยอะ"
อาจารย์บอกว่า วาดให้เหมือนนี่มันง่ายมากนะแต่ทำให้ไม่เหมือนนี่ยาก
-------------------------------------
ภาพที่ 4 : วิญญาณป่า
สิ่งหนึ่งที่อยู่ในงานแกะสลักไม้ชิ้นนี้คือ กำไลข้อมืออายุไม่ต่ำกว่า 3,000 ปี จากสุสานใกล้พิมาย

มีอยู่ช่วงนึงโจรเข้าไปโขมยของในสุสาน สำหรับกำไลนี้เป็นกำไลที่ใส่ที่แขนศพที่สักร้อยศพจะมีสักศพที่ได้ใส่กำไล(บางศพก็มีหอกอยู่ข้างๆด้วย) ท่านทำงานชิ้นนี้ให้แก่"วิญญาณ"เหล่านั้นและใส่ผลงานเอาไว้ในกระจกที่ทำแทน โลงแก้ว เหมือนโลงศพของพระ ที่ศพถูกรักษาเอาไว้ยาวนาน

โลงแก้วจึงเปรียบเหมือนโลงศพของบุคคลจาก 3,000 ปีที่แล้ว
------------------------------------

ภาพที่ 5 : นรกขุมที่ 15 น่าตาพิลึก
------------------------------------

ภาพที่ 6-7 : จุดจบของนักล่า
เมื่อครั้ง อ.ทวี ไปประเทศ ลาว มีคนเอา"เขี้ยวหมูป่า"มาขาย อาจารย์ถามกลับไปว่า แล้วคนที่ล่าหล่ะอยู่ไหน
เขาตอบว่า คนที่ล่านั้นได้ตายไปแล้ว ตายจากการโดนหมูป่าไล่ล่ากลับคืน

------------------------------------

ภาพที่ 8 : สัตว์ป่าสงวนตัวสุดท้าย
พื้นกระดานนั้นคือไม้ที่ถูกแกะสลักให้เป็นลายพริ้วไหวเหมือนสายน้ำ ท่อนไม้แต่ละท่อนที่ชูขึ้นแทนต้นไม้ที่ถูกตัดจนเหลือแต่ตอ ส่วนสัตว์ตัวนั้นที่หงายท้องลอยตามน้ำมา....นั่นอาจเป็น สัตว์ป่าสงวนตัวสุดท้าย

อาจารย์ทำงานชิ้นนี้เมื่อครั้งที่ คุณสืบ นาคะสเถียร ขอให้ช่วยทำงานศิลปะสักชิ้นเพื่อขายเอาเงินมาช่วยในมูลนิธิ อาจารย์ทำออกมาเป็นงานชิ้นนี้และ ไม่มีใครซื้อค่ะ สุดท้ายอาจารย์ก็วาดภาพแนวสวยงามแทน ปรากฏว่ายอขายน่าพอใจกันไป
-------------------------------------

ภาพที่ 9 : ปลาวาฬประท้วงที่บ่อนอก(แกะสลักไม้)
เมื่อครั้งจะมีคนสร้างอุตสาหกรรมริมทะเลที่ บ่อนอก
อ.ทวี ได้ไปที่นั่นแล้วได้เห็นปลาวาฬ โผล่ขึ้นมา เหมือนจะประท้วงว่าพื้นที่ตรงนี้ยังอุดมสมบูรณือยูนะ
-------------------------------------

​

 

ภาพที่ 10 : ข้างในกลวง(สำริด)
ข้าราชการหลายคนที่ ชูคอ(ยืดคอยาว) แต่ข้างในกลวงไม่มีอะไรเป็นแก่นแท้เลย
-------------------------------------

ภาพที่ 11 : ภาพหญิงบ้า
มีผู้หญิงบ้าคนหนึ่งชอบเดินตามถนนและผ้าผ่อนหลุดลุ่ย เดินไปก็ต้องคอยดึงไปตลอด และตามเนื้อตัวมอมแมมเป็นหนองเต็มไปหมด แต่วันหนึ่งหญิงบ้าคนนั้นก็ท้อง อาจารย์สลดใจว่าใครหนอช่างไปทำเขาได้ทั้งๆที่เขาเป็นบ้าแบบนี้ค่ะ

 

นอกจากไปดูหอศิลป์แล้วเกดยังได้ไปเห็นที่ทำงานอาจารย์ด้วยนะ เรียกได้ว่าบุกถึงบ้านได้กินไก่ย่าง"ท่าช้าง"ที่อร่อยมากกับอาจารย์ วันนั้นคุ้มค่ามากกกค่ะ
เกดได้เห็นงานสีน้ำที่ยังไม่ได้ใส่กรอบหลายชิ้นเป็นตั้งเลย เป็นงานที่เมื่อใส่กรอบแล้วจะมีราคาหลักหมื่น(สำหรับกระดาษร้อยปอนด์ที่ตวัดพู่กันไม่กี่ครั้ง) และเกดยังได้เห็นภาพที่อาจารย์ไม่เคยเอาไปโชว์ที่ไหน อยู่ที่บ้านอาจารย์เอง ฝีแปรงและความคิดอิสระกว่าภาพที่แสดงให้เห็นขึ้นไปอีก

พอเกดเห็นงานอาจารย์ที่วาดใหม่เยอะมากก็เลยถามว่าแล้วหอศิลป์จะโชว์งานเหล่านี้หมดได้ยังไง จะมีการสร้างเพิ่มมั้ย
ภรรยาอาจารย์บอกว่า โอ๊ย...ไม่แล้วหล่ะแค่นี้ก็ใช้เงินเยอะแล้ว
แต่อาจารย์กระซิบบอกเกดว่า จะสร้างเพิ่มอีกให้มากที่สุดเลย คอยดูนะ (ฮ่าๆ)

-----------------------------

ประวัติ อาจารย์ ทวี รัชนีกร
​

อ.ทวี รัชนีกร เกิดวันที่ 10 ตุลาคม 2477 ที่ ต.ศรีสุราช อ.ดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี จบชั้นประถมศึกษาที่ อ.แม่กลอง จ.สมุทรสงคราม ต่อมาศึกษาต่อที่ เพาะช่าง และมหาวิทยาลัยศิลปากร

ในระยะแรกนั้นได้สร้างสรรค์ผลงานโดยแสดงออกถึงความงามของธรรมชาติ ที่ผสมผสานความคิดจนเกิดรูปแบบที่มีลักษณะเฉพาะตัว และต่อมาได้เสนอภาพสะท้อนภาวะของสังคม วิถีชีวิต ความเชื่อท้องถิ่น และเรื่องราวสะเทือนใจที่มีต่อประชาชน โดยเสนอทัศนะต่อสังคมให้ตระหนักถึงความยุติธรรมและความจริงของมนุษย์ที่มอบให้กันและกัน

อ.ทวี ได้นำวัสดุพื้นบ้านอีสานมาพัฒนาสู่การสร้างสรรค์ในระดับสากล อีกทั้งยังเป็นผู้บุกเบิกและวางรากฐานการสร้างงานเครื่องปั้นดินเผา "ด่านเกวียน" เป็นคนแรกจนเกิดการพัฒนารูปแบบมาจนถึงปัจจุบัน และกลายเป็นศิลปหัตถกรรมประจำท้องถิ่นที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

ในปี 2548 คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติได้ประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติให้ นาย ทวี รัชนีกร เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์(จิตรกรรม)

ท่านยังคงสร้างผลงาน จิตรกรรม และปติมากรรมอย่างต่อเนื่อง ท่านยังใช้งบประมาณส่วนตัวในการสร้างหอศิลป์เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ และแหล่งท่องเที่ยวทางศิลปะ​

 

ปากช่อง1

จากหอศิลป์ ทวี รัชนีกร ก็ไปต่อที่ ปากช่อง ค่ะ


;aa9

ช่วงนี้อากาศดีมากๆเลย
รู้สึกว่ารับพลังที่สดชื่นมากๆ

 

ปากช่อง 2

;aa14

 

ผลงานศิลปะของอาจารย์น่าทึ่งดีครับลูกเกด
ท่านดูสดชื่นนะครับที่ลูกเกดไปเยี่ยมชมผลงาน แล้วเอามาเล่าให้พวกเราฟังอีกด้วย
แรงบันดาลใจของท่านผุดขึ้นมาจากประสบการณ์ที่สัมผัสด้วยมุมมองทางจินตภาพเฉพาะตัวนะครับ
การพัฒนางานของศิลปินก็ก้าวไปเรื่อยๆตามประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้น ที่เห็นชัดที่สุดก็น่าจะเป็นเรื่องอารมณ์-จินตนาการ-และความรู้สึก ผลงานแต่ละชิ้นก็สื่อออกมาให้เราเห็นหลายหลายรูปแบบ-หลายเทคนิค บางชิ้นดูง่าย-บางชิ้นก็สลับซับซ้อน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าจะผ่านการฝึกปรือเรื่องเทคนิคต่างๆ การเลือกใช้สีและอุปกรณ์ต้องรู้จักเลือกใช้ให้ตรงกับความคิด เช่น เลือกภู่กันแบบไหนจะแสดงผลออกมาอย่างไร กลุ่มสีต่างๆ เช่น กลุ่มสีตะวันตก-สีตะวันออก หรือสีที่อยู่ระหว่างสีด้วยกัน เท่าที่สังเกตดูสีดำเค้าจะไม่ค่อยใช้กันเท่าไหร่นะครับ แต่มักจะมีสี deep magenta (ม่วงเข้ม) ผสมเป็นสีบรรยากาศเป็นส่วนใหญ่ เรียกว่าในความมืดแท้แล้วไม่ได้มืดจริงอะไรแบบนี้ ศิลปินจะต้องช่างสังเกตและละเอียดอ่อนมากๆ..แต่หากเราใช้ความรักในการสร้างสรรค์ผลงาน งานนั้นก็จะมีคุณค่าที่สุดทุกชิ้นครับ
(เอ่อ..รูปที่สามนั่นไม่ขอทายดีกว่า ขนาดอาจารย์ยังต้องเอารูปกลับหัวเลยครับ อิอิ)

 

ปากช่อง 3

;aa13

 

วัดโพธิธรรม จ.เลย

เกดไปวัดนี้กับที่บ้านค่ะ และไปนอนกระท่อมเดียวกันกับแม่ชีชื่อว่า แม่ชีนุ่น

ที่วัดนี้พระท่านเทศน์ต่างจากวัดอื่นโดยสิ้นเชิง ท่านไม่ใช้คำจำกัดความใดๆเลย หลวงพ่อที่ชื่อว่าหลวงพ่อโพธิ์ศรีเป็นพระที่ไปธุดงค์ตามป่ามานาน เมื่อออกจากป่าก็คุยสิ่งที่ตัวเองได้รับรู้มากับใครได้ยาก จนตอนแรกคิดจะกลับเข้าป่าไปอีก

วันที่ 1 มกรา เกดนั่งฟังเทศน์จากหลวงพ่อ ท่านบอกว่า ปีใหม่ก็ไม่ใหม่ ก็เป็นวันหนึ่งที่เราตั้งขึ้น ทุกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
และท่านว่า เราทุกคนนั้นดีอยู่แล้ว จิตเดิมมันก็บริสุทธิ์อยู่แล้ว ขอให้มีความรู้สึกปลอดโปร่งเบาสบาย ไม่ถูกความคิดของตัวเองบีบอัด ไม่ต้องไปดูจิตไม่ต้องไปพยายามทำให้มันว่างเพราะถ้ามีภาวะที่เรียกว่าว่างก็จะมีภาวะที่เรียกว่าไม่ว่าง ไม่ต้องไปแบ่งขาว-ดำ ไม่ต้องไปเพิ่มธรรมชาติที่มีด้วยความคิด ไม่ต้องเพิ่มคำให้มากความเพราะสิ่งสำคัญอยู่ที่จิต

ประมาณนี้ค่ะ สรุปว่าปีใหม่ของเกดตื่นมาได้ฟังเทศน์ว่า ปีใหม่ไม่ใหม่

-------------------------

ตอนกลางคืนอากาศดีมาก ดาวที่นี่ก็สวยมากค่ะ กระพิบๆวิบวับเลย เกดว้าว ว้าว ในใจตลอด
ตอนกลางคืนไปเดินกับแม่ชี(โรแมนติคกับแม่ชี) เกดถามว่าเดินจงกรมเหรอคะ แม่ชีบอกว่าไม่เรียกอย่างนั้นดีกว่า เอาเป็นว่าไปเดินดูดาวกันเดินสูดอากาศบริสุทธิ์ให้ใจปลอดโปร่ง อยู่กับใจที่อิ่มๆ

เดินกันไปจนแม่ชีนั่งพักส่วนเกดนึกอะไรขึ้นมาได้ สงสัยว่าถ้าเราเอาวิธีนับจักกระตามจุดต่างๆของร่างกายมาใช้ตอนยืนจะได้ผลมั้ยนะ ว่าแล้วก็ทำเลยค่ะเกดเริ่มจากจินตนาการว่ามีกระแสสีฟ้าจากพื้นโลกไหลเข้าทางหัวแม่เท้าพอไล่ขึ้นมาเรื่อยๆได้ผลเลยตัวชาเหมือนกันกับตอนนอนทำเลย จนเมื่อมาถึงจุดกลางกระหม่อมและจินตนาการให้กระแสไหลผ่านขึ้นไป วินาทีนั้นเกดรู้สึกว่าตัวเองเป็น ต้นไม้! เป็นต้นไม้จริงๆตัวแข็งเหมือนต้นไม้มีกิ่งแตกแขนงออกไป
พอเสร็จแล้วเกดมาคิดว่า คงเป็นเพราะว่าต้นไม้กำเนิดขึ้นมาจากพื้นดินและเกดเองก็จินตนาการให้มีกระแสไหลขึ้นมาจากพื้นดินเหมือนกัน
อันนี้อยากถามคุณแม่นักเขียนเหมือนกันค่ะว่าคิดถูกมั้ย

----------------------------------------

ภาพข้างล่างเป็นภาพแม่ชี และกระท่อมที่เกดอยู่ด้วยค่ะ

 

ภูกระดึง 1

เอาหล่ะค่ะสุดท้ายแล้ว ที่ภูกระดึง
เหนื่อยค่ะงานนี้(ม้ากกกกก)
แต่ข้างบนก็สวยสมใจเหนื่อยแค่ไหนก็คิดว่าอยากกลับไปอีก เพราะช่วงที่เกดไปนี่ไม่มีทะเลหมอก แล้วก็ไม่มีน้ำตก แถมแบตเตอรี่กล้องก็หมดซะก่อน
ส่วนดอกไม้สวยต้องไปดูตอนเดือนมีนาค่ะ
นี่ไงเกดถึงได้อยากไปอีก อยากดูทะเลหมอก น้ำตก ดอกไม้สวย

 

ภูกระดึง 2

;aa13

 

ภูกระดึง 3 พระอาทิตย์ขึ้น

ส่วนพระอาทิตย์ตกไม่มีค่ะ
แบ็ตหมดก่อน :-(
;aa28

 

Can You Hear the Whisper?

สุดท้าย ขอเอาเสียงกระซิบจากธรรมชาติมาฝากทุกคนที่นี่
ปิดฉาก สวัสดีปีใหม่ของเกดนะค้า


(หัวหน้าห้องทวงการบ้านเลยจัดให้แบบตาลายไปเลยค่ะ อิๆ)

 

เสียงกระซิบจากป่า

แถมอีกนิดภาพดอกไม้บนเขาค่ะ

 

พี่มี้ดก็เป็นรุ่นน้อง อ.ทวี สิคะเนี้ย

อ้อ เกดชอบนะบ้านคุณเซลอ่ะค่ะ เรียบๆดีค่ะ เรียบแต่บอกรสนิยมเลยนะ ชอบค่ะชอบ