เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๑๗ เมษายน ๒๕๖๗

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๑๗ เมษายน ๒๕๖๗

​

 

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๑๗ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพพร้อมด้วยคณะ ประกอบด้วยพระครูสังฆรักษ์ศิริวัฒน์ รกฺขิโต วัดน้อยนางหงษ์ เลขานุการเจ้าคณะตำบลท่าฉลอม จังหวัดสมุทรสาคร พระสมุห์ทศพล สุภทฺโท วัดเทพมงคล เลขานุการเจ้าคณะตำบลหนองปลาไหล อำเภอหนองปรือ จังหวัดกาญจนบุรี

และพลขับทั้งสองก็คือ คุณมงคล ม่วงน้อยเจริญ และคุณจิราพร ซื่อตรงต่อการ ออกเดินทางจากที่พักวัดอุทยาน อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี ตั้งแต่ตี ๒ วิ่งฝ่าความมืดขึ้นสู่ภาคอีสาน จำได้ว่ามาแวะฉันเช้าตอน ๖ โมงเช้า ด้วยข้าวกล่องจากร้านสะดวกซื้อในสนามบริการน้ำมันตามปกติ เสร็จสรรพเรียบร้อยก็วิ่งตะลอนกันต่อไป จนกระทั่งไปถึงวัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม ตอนประมาณ ๑๐ โมงครึ่ง

ครั้นโทรติดต่อประสานกับหลวงพ่อณรงค์ศักดิ์ (พระครูกิตติธรรมนิวิฐ) รองเจ้าคณะจังหวัดสกลนคร ซึ่งท่านเป็นประธานรุ่นคณะพระวิปัสสนาจารย์ ๖๔ โดยมีกระผม/อาตมภาพเป็นที่ปรึกษาของรุ่น แล้วทางด้านพระครูสังฆรักษ์ศิริวัฒน์ รกฺขิโต เป็นกรรมการบริหารรุ่น มีพระสมุห์ทศพล สุภทฺโท เป็นเลขานุการรุ่น ซึ่งได้จัดให้มีการเดินธุดงค์ธรรมยาตรา จากวัดมหาวนาราม (พระอารามหลวง) จังหวัดอุบลราชธานี เพื่อไปยังวัดพระธาตุเชิงชุมวรวิหาร จังหวัดสกลนคร

โดยมีการพักกลางทางในแต่ละวัน ซึ่งประสานกับบรรดาเจ้าอาวาสวัดต่าง ๆ เอาไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งวันนี้จะมาถึงวัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพซึ่งพอที่จะปลีกตัวได้ จึงต้องมาบรรยาย เพื่อเป็นการถวายความรู้และถวายกำลังใจ แก่คณะผู้เข้าร่วมธุดงค์ธรรมยาตราทั้ง ๓๘ รูป

เพียงแต่ว่าท่านที่ต้องมาเดินในช่วงนี้ คือเริ่มตั้งแต่วันที่ ๓ เมษายน ไปสิ้นสุดโครงการวันที่ ๒๓ เมษายนนั้น เกิดจากสาเหตุที่ว่า แกนนำหลักของคณะธุดงค์ธรรมยาตรา เป็นเจ้าหน้าที่ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ทั้งวิทยาเขตและวิทยาสงฆ์ต่าง ๆ ซึ่งท่านทั้งหลายเหล่านี้จะว่างก็เฉพาะช่วงปิดเทอมนี้เท่านั้น ช่วงอื่น ๆ ท่านก็ไม่ว่าง ตอนแรกก็กำหนดกันเองว่าจะเดินกันแค่ ๓ รูป ๕ รูป แต่ว่าท่านทั้งหลายเหล่านี้ ส่วนใหญ่แล้วก็อยู่ในคณะพระวิปัสสนาจารย์ ๖๔ มาด้วยกัน

 

กระผม/อาตมภาพพร้อมด้วยหลวงพ่อณรงค์ศักดิ์ จึงปรึกษาหารือกัน แล้วท้ายที่สุดก็ให้ใช้ในนามของคณะธุดงค์ธรรมยาตราเฉลิมพระเกียรติ ๗๒ พรรษา พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว โดยที่ให้คณะที่รับผิดชอบนั้น ประกาศรับผู้ร่วมเดินทางด้วย แล้วก็ได้ผู้ร่วมทางมาทั้งหมด ๓๘ รูปพอดี โดยที่บรรดาที่ปรึกษา และพระมหาเถระในสังกัดคณะพระวิปัสสนาจารย์ ๖๔ นี้ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาบรรยายถวายความรู้

ตอนแรกกระผม/อาตมภาพก็ตั้งใจว่าจะไปถวายความรู้ในวันสุดท้าย ที่วัดพระธาตุเชิงชุมวรวิหาร จังหวัดสกลนคร แต่ปรากฏว่ากำหนดการที่ไปถึงนั้น เป็นช่วงที่ติดภารกิจอื่นอยู่แล้ว จึงได้เปลี่ยนมาเป็นวันนี้ ซึ่งเป็นช่วงที่ว่างจากงานสงกรานต์ของทางวัด แล้วก็วิ่งกันข้ามวันข้ามคืนขึ้นมา

เมื่อมาถึง ปรากฏว่าบรรดาคณะธุดงค์ธรรมยาตรากำลังจะรับบิณฑบาตในมื้อเพลพอดี เนื่องเพราะว่าในแต่ละวันนั้น ช่วงเช้าจะมีคณะญาติโยมถวายภัตตาหารที่เป็นข้าวต้มทุกวัน จึงต้องมาฉันมื้อหนัก หรือว่ามื้อหลักกันตอนช่วงเพล ซึ่งได้รับโอกาสจากอุบาสิกาน้อย ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็ไม่ทราบนามสกุล ได้ยินแต่เรียกกันว่าแม่ชีน้อย แม่ชีน้อยตัวท่านเองก็แนะนำตัวว่าชื่อแม่ชีน้อยเท่านั้น เป็นเจ้าภาพในการถวายภัตตาหารเพลวันนี้

กระผม/อาตมภาพเมื่อฉันเพลร่วมกันแล้ว ก็ปรึกษาหารือกับทางคณะธดุงค์ธรรมยาตรา ปรากฏว่าทุกคนตกลงกันว่า เดี๋ยวหลังจากออกจากที่พักแล้ว เราก็ไปถวายผ้าห่มพระธาตุพนม หลังจากนั้น ตอนเย็นจึงไปทำวัตรสวดมนต์ แล้วก็ฟังบรรยายจากกระผม/อาตมภาพอีกที

หลังจากการถวายผ้าห่ม ท่านทั้งหลายที่เดินทางเหน็ดเหนื่อยมา ก็ให้ไปพักผ่อน กระผม/อาตมภาพเองก็นั่งปรึกษาหารือกับพระครูกิตติธรรมนิวิฐ หรือหลวงพ่อณรงค์ศักดิ์ ซึ่งท่านอยากให้กระผม/อาตมภาพรับหน้าที่ประธานรุ่นมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เลือกตั้ง

แต่กระผม/อาตมภาพยืนยันกับท่านว่ามีงานประจำมากมายถึง ๓๐ กว่าตำแหน่งแล้ว ไม่สามารถที่จะรับงานเพิ่มขึ้นมาได้ เพราะว่าคณะพระวิปัสสนาจารย์ ๖๔ นั้น ประกอบไปด้วยพระวิปัสสนาจารย์จากทั่วประเทศไทย เกือบ ๓๐๐ รูป ถ้าหากว่าเป็นกระผม/อาตมภาพบริหารงาน ก็ต้องวิ่งตะลอน ๆ ไป กว่าจะครบทุกภาค เป็นเรื่องที่ลำบากมาก ขอให้ท่านที่มีความสามารถที่จะปลีกตัวไปได้ รับหน้าที่ดีกว่า

 

ครั้งแรกเมื่อมีการเลือกตั้ง กระผม/อาตมภาพก็เลือกพระมหาโสภณ ซึ่งเป็นลูกศิษย์เรียนปริญญาโท ที่วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) เมื่อกระผม/อาตมภาพเลือกนำ บรรดาคณะพระวิปัสสนาจารย์ก็เลือกตามกันหมด จึงทำให้พระมหาโสภณตอนนั้น ชนะหลวงพ่อพระครูกิตติธรรมนิวิฐ หรือหลวงพ่อณรงค์ศักดิ์แบบขาดลอย

เมื่อบริหารงานมาครบ ๓ ปี มีการเลือกตั้งวาระที่ ๒ กระผม/อาตมภาพเสนอชื่อหลวงพ่อณรงค์ศักดิ์ จึงชนะโดยเอกฉันท์ ซึ่งโดยปกติแล้วทุกท่านก็บอกว่าอยากจะเลือกกระผม/อาตมภาพเป็นประธานรุ่น แต่กระผม/อาตมภาพปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ด้วยเหตุผลที่ว่าไปแล้ว

ครั้นเมื่อปรึกษาหารือกัน หลวงพ่อณรงค์ศักดิ์ก็ปรารภว่า มันเป็นเรื่องแปลก ว่าทำไมพระวิปัสสนาจารย์ของเรา ไม่กระตือรือร้นในการวางแผนบริหารองค์กรของตัวเอง กระผมจึงได้เรียนถวายท่านไปว่า ตั้งแต่เราตั้งเป็นองค์กรพระวิปัสสนาจารย์ขึ้นมา ก็ผิดฝาผิดตัวมาตั้งแต่แรกแล้ว เพราะว่าบรรดาพระวิปัสสนาจารย์นั้น ท่านย่อมมีความรักสงบเป็นปกติ เราจะดึงท่านออกมาบริหารงานนั้นเป็นเรื่องยากมาก จึงต้องหาบุคคลที่มีวิสัยดังนี้มาบริหารงานร่วมกัน

โดยที่กระผมกับหลวงพ่อณรงค์ศักดิ์ช่วยกันวางแนวทาง ว่าจะบริหารองค์กรไปทางไหน แล้วก็ให้รุ่นใหม่ ๆ อย่างพระครูฎีกาโสฬสมงคลก็ดี พระครูสังฆรักษ์ศิริวัฒน์ก็ดี หรือว่าพระสมุห์ทศพลก็ตาม ซึ่งเป็นรุ่นใหม่ไฟแรง ไปทำหน้าที่เหล่านั้น โดยที่รับแนวทางไปจากพวกเราอีกครั้งหนึ่ง

ครั้นปรึกษาหารือกันเสร็จสรรพเรียบร้อย กระผม/อาตมภาพก็ปล่อยให้หลวงพ่อณรงค์ศักดิ์ท่านพักผ่อน เนื่องเพราะว่าท่านกับกระผม/อาตมภาพก็อายุไล่เลี่ยกัน โดยที่ท่านเองอายุมากกว่า ๑ ปี แต่ว่าพรรษาท่านมากกว่าเกือบ ๑๐ พรรษา เพราะว่าบวชตั้งแต่เพิ่งอายุครบบวช

 

ส่วนกระผม/อาตมภาพก็มาต้อนรับคณะของหลวงพ่อนิล (พระครูวินัยธรธวัชชัย ชาครธมฺโม) ประธานที่พักสงฆ์อาศรมศรีชัยรัตนโคตร ซึ่งเพิ่งจะไปหางานใส่ตัวมา ด้วยการรับบูรณะพระบรมธาตุดอยสุเทพ ซึ่งทองที่หุ้มองค์พระธาตุนั้น โดนพายุลูกเห็บกระหน่ำจนชำรุดไปมาก

ปรากฏว่าช่วงที่ไปรับงาน ก็เจอราคาทองขึ้นพรวด ๆ มา จนตอนนี้บาทหนึ่งก็ ๔๐,๐๐๐ กว่าแล้ว กระผม/อาตมภาพยังขำ ปรารภกับท่านว่า เป็นเรื่องของคนมีบารมี ทำอะไรถ้าราคาไม่สมกับบารมี ก็รู้สึกว่าจะไม่ตรงกับกำลังใจของเรา หลังจากนั้นหลวงพ่อนิลกับคณะก็ขออนุญาตถวายน้ำสรงช่วงสงกรานต์ เมื่อรับน้ำสรงเสร็จสรรพเรียบร้อย ท่านก็ลากลับไปยังจังหวัดสกลนคร ซึ่งยังห่างจากที่นี่อีก ๗๐ กิโลเมตร

กระผม/อาตมภาพก็กลับไปยังที่พัก เพื่อที่จะพูดคุยกับหลวงพ่อพระครูกิตติธรรมนิวิฐ ถึงแนวทางที่เราจะดำเนินการต่อไปว่า ทางด้านวิชาการ ควรจะมอบหมายให้แก่ใคร ทางด้านการติดต่อประสานงาน ควรจะมอบหมายให้แก่ใคร และการวางแผนบริหาร ควรจะมอบหมายให้แก่ใคร ส่วนเรื่องงบประมาณนั้นไม่ต้องห่วง กระผม/อาตมภาพรับจ่ายทุกกรณีอยู่แล้ว

แต่ว่าในส่วนที่ปรึกษาหารือกันมากก็คือ การที่จะจัดงานเฉลิมพระเกียรติ ในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว เจริญพระชนมายุ ๗๒ พรรษา ในโอกาสอย่างนี้ควรเป็นอย่างยิ่งที่คณะพระวิปัสสนาจารย์ของเราจะจัดกิจกรรมต่าง ๆ

โดยเฉพาะการเดินธุดงค์ธรรมยาตรา เพื่อที่ว่าถึงเวลาไปถึงวัดไหนแล้ว เราไปแสดงธรรม นำเอาปัจจัยที่ได้รับนั้น มอบถวายให้แก่ทางเจ้าของวัด เพื่อร่วมในการบูรณปฏิสังขรณ์วัดวาอารามต่าง ๆ เป็นการแบ่งเบาภาระเจ้าของวัดอย่างหนึ่ง เป็นการร่วมในการพัฒนาพระพุทธศาสนาของประเทศไทยอีกอย่างหนึ่ง ไม่ปล่อยให้คนอื่นรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยว ไม่มีคนสนใจ ถึงเวลาแล้วอาจจะน้อยอกน้อยใจ สึกหาลาเพศไปก็มี แต่ถ้าหากว่าพรรคพวกเพื่อนฝูงนั้นมาช่วยกันสนับสนุน ก็จะมีกำลังใจที่จะอยู่ช่วยงานพระพุทธศาสนากันต่อไป

ลำดับต่อไป กระผม/อาตมภาพก็คงจะต้องออกไปบรรยายถวายความรู้ และถวายกำลังใจแก่คณะธุดงค์ธรรมยาตราในครั้งนี้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๗ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)