เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ลืมไป อันนี้เป็นไฟล์ pdf
ไฟล์ pdf ก็เอาจาก word นั่นแหล่ะมาแปลง รูปหน้าถึงได้เหมือนกัน
ไฟล์ word ที่ส่งไปให้ดูกันนั้น ไม่ได้จัดหน้า แต่งหน้าอะไรเลย ก็อปวางๆ อย่างเดียว

 

ช่วงนี้ กด F5 เมื่อยมือเลย ฮะ กะลังแข่งขันกันระหว่าง เทดโนโลยี พลังจิต และการตื๊อ (คลิกโมทนา)
ขอต้อนรับ คุณชมภูเขา (อาจารย์แซวว่าชมคุณ เมาเท่น 555 )เข้าสู่โรงเรียนจิตวิญญาณ ธรรมชาติ (เราจะแข่งกับ แฮรี่พอทเตอร์มั๊ย ) ท่าทางน่าจะแซงรุ่นพี่ได้นะ (ไม่รู้ใครเป็นพี่เป็นน้อง ระหว่างคุณชมภูเขา กับคุณ มายด์)
ชื่อดีฮะ พอเห็นชื่อ จิตวิญญาณ ผมนึกถึงเมื่อครั้งเป็นนักศึกษา ที่พากันไปทัศนศึกษากันที่โรงงานผาแดงฯ จังหวัดตากโดยที่ผมเป็นหัวโจก พากันไปโดยที่ไม่มีอาจารย์ไปด้วย แถวนั้นมีแต่ภูเขาทั้งนั้น วิวสวยมากๆ และก็เลยไปเที่ยวที่เขื่อนภูมิพล ขึ้นเรือไปที่เกาะ ซึ่งมีวัดอยู่บนเขา วิวที่นั่นสวยมากๆ ยังจำอารมณ์ช่วงนั้นได้ มีความสุขมาก และได้บอกกับเพื่อนๆว่าถ้าผมตายให้เอามาฝังที่นี่ จะได้นอนชมธรรมชาติจนชั่วนิรันดร
ต้องขอบคุณ คุณชมภูเขามากๆครับที่ทำให้ผมย้อนอดีตที่มีความสุข ป่านนี้ตัวตนในอดีตอีกเส้นทางหนึ่งของผมคงกำลังมีความสุขกับธรรมชาติที่สวยงามและสุขสงบ

 

ต่อไปพี่นักเขียนคงต้องเหนื่อยขึ้นกว่าเดิมแน่เลย เพราะต้องคอยสอนลูกศิษย์เป็นร้อย ยิ่งถ้าเจอเด็กไฮเปอร์แบบมายด์ซัก10คนล่ะก็ อิอิ

ยินดีต้อนรับคุณชมภูเขาด้วยค่ะ มานั่งหน้าด้วยกันมา รับรองนกไม่กัดแต่ถ้าเป็นมายด์ไม่แน่ 555

ว่าแต่เรื่องความฝันในงานฉลอง มีผู้เข้าข่ายหลายคน ทั้งพี่mead พี่เฉลย คุณzipper ส่วนมายด์ไม่ต้องแสดงตัวนกก็ว่าน่าจะใช่ล่ะนะ ไฮเปอร์งี้มีคนเดียว

เมื่อคืนฝันว่าได้ไปเดินเที่ยวในวัง ห้องโอ่โถงมาก มีรูปปั้นสวยๆเยอะแยะไปหมด แต่ละห้องที่เดินไปก็มีคนชมอยู่เหมือนกัน สักพักมีผู้ชายมาตามจีบ นกรำคาญมากยิ่งหนีก็ยังตาม หันไปเห็นขวดโซดาในฝันเห็นชัดๆเลยว่าตราสิงห์ นกเลยหยิบฟาดหัวผู้ชายคนนั้น ขวดแตกเป็นฟันฉลามแต่หัวแตกหรือเปล่าไม่รู้ ตื่นมาคิดในใจ หรือเราจะเคยมีความคิดแบบนี้ขึ้นมาจริงๆ โหดจัง

 

แอบไปฟังคุณ mead ร้องเพลง มาแล้ว สุดยอดครับ

 

(b-uh) [b-wai]

ผมย้ายที่นั่งดีกว่า ..เอิ๊ก+-*
ได้ข่าวว่าน้องนกเรียนชกมวยด้วย ฝึกฝนร่างกายให้แข็งแกร่งเอาไว้ดีแล้วครับ บางที่ในฝันเราแข็งแรงกว่าที่คิดไว้มาก ถ้าเราควบคุมสติในฝันได้ ให้เป็นไปตามต้องการได้นี่คงดีไม่ใช่น้อยครับ คงต้องฝึกอีกมาก
ช่วงนี้นอนน้อย เลยไม่ค่อยจะฝันครับ (หรือจำไม่ได้กันแน่ !)

 

ดีนะที่คุณ leogirl ฟาดในฝัน

zipper ก็ฝันถึงโรงเรียนหรือมหา'ลัยบ่อยเหมือนกันนะ อย่างล่าสุดก็ฝันไปว่าไปอยู่ที่โรงเรียนฝั่งมัธยมต้น

แต่ส่วนมากไม่ได้ไปเรียนอะไรหรอกนะ เดินไปเดินมามากกว่า เพราะว่าอายุมากเกินที่จะไปนั่งเรียนกะเค้า แต่ตอนที่ฝันถึงมหา'ลัย ส่วนมากจะไปเล่นมากกว่า มันจะมีห้องนึงเข้าไปเล่น จะมีแสงวิ่งที่พื้น แล้วเราต้องหลบหรือเหยียบอะไรซักอย่างนี่แหล่ะ ตอนฝันถึงห้องนี้ครั้งแรก<u>ถ้าจำไม่ผิดนะ</u> ยังไม่มีคนเล่นด้วย แต่ตอนที่ฝันถึงครั้งที่สองก็ได้ลองเล่นกับเพื่อนก็สนุกดีนะ

อืม จำได้มีแบบว่ามีเดินไปบ้านเพื่อนด้วย เดินไปกับเพื่อนเป็นกลุ่มๆ แต่เท่าที่จำได้ในฝัน รู้สึกว่าหน้าจะไม่คุ้นเลย แต่รู้สึกว่าเป็นเพื่อนกัน

 

ขอบคุณอาจารย์พี่นักเขียนที่ช่วยพยายามให้ความกระจ่างครับ แต่บอกตามตรงว่าก็ไม่ค่อยจะเข้าใจอยู่ดี โดยเฉพาะ "การมีสติสัมปชัญญะที่รู้เห็นมากกว่าตัวตนภายนอกเพียงหนึ่งตัวตน" แต่ขอผ่านก็ได้ดีกว่าครับจะปวดหัวเปล่าๆ
ในเรื่อง นรก สวรรค์ ยมบาลมัจจุราชจะเป็นสิ่งที่คนกลุ่มใหญ่เชื่อก็เลยสร้างขึ้นมาในมิติหนึ่งก็เลยมีคนส่วนหนึ่งได้เข้าไปรู้เห็นจริง ในทำนองเดียวกันกับที่วัตถุธาตุ โลกใบนี้ ความเป็นไปต่างๆเกิดจากผลรวมในความเชื่อต่างๆของทั้งหมดหรือเปล่า คิดเอาเองครับ
ส่วนการทำสมาธิผมนั่งสมาธิเป็นประจำอยู่แล้วครับจะลองในแนวทางอาจารย์ดูครับ แต่การตั้งสติสัมปชัญญะเพื่อกำหนดเข้าไปในฝันผมเคยลองครับนอนไม่หลับเลยครับ เหมือนพอตั้งสติปึ๊บไม่ยอมลงเลยครับไม่มีแบบประเภทจนค่อยๆหลับไป คือถ้ามีสติจดจ่อก็ไม่หลับครับต้องลืมๆไปแล้วไม่ต้องจดจ่ออะไรจึงหลับได้ครับ (b-cry)

 

ขอบคุณมากค่ะ คุณ Mead เพลงเพราะจริงๆ ย้อนยุคตอนเป็นเด็กๆ เพลงหนึ่งที่โปรดปรานและตามหาซื้อ แต่หายาก อย่างเช่น HAPPY TALK ไปฟังในหนังเรื่อง South Pacific ติดใจมากทำนองสนุกสนาน คุณ Mead ร้องเพลง ญี่ปุ่นและเอลวิสได้เจ๋งจริงๆ อยากให้แถมเผื่ออีกเพลง เพลง ดวงดาว SUBARU ดนตรีเพราะเชียวค่ะ หรือเปลี่ยนไปให้พี่นักเขียนร้องก็ได้ค่ะ(verygood) (verygood) (verygood) (bb-flower (bb-flower (bb-flower

 

ขอบคุณครับ เที่ยวหน้าคงได้ฟังพี่นักเขียนร้องบ้าง+
พอฝัง..อุ๋ย.ฟังได้นะครับพี่เม้า+คุณแก้วทิพย์ คือเป็นฝันอีกอย่างหนึ่งครับชอบเล่นดนตรี เล่นกีตาร์ฟังเองมานานแล้ว แล้วก็สนใจทดลองใช้โปรแกรม mix เสียงด้วย เพื่อนก็ชวนให้ไปร้อง(เกีอบวางไมค์ไม่ลง) ตอนนี้หยุดร้องไปแล้วครับ ว่างๆพี่เม้าส์ลองดูนะครับ ปกติที่บ้านคุณแม่ชอบเล่นดนตรีไทย น้องสาวก็ชอบเล่นดนตรีจีน เรื่องของเรื่องก็คือเรารับข้อมูลมาทั้ง 3 แหล่ง ผ่านจิตวิญญาณต่างร่าง-ร่วมมิติ (ในปัจจุบันชาติ) จิตวิญญาณต่างร่าง ต่างมิติ (ในอดีต-และอนาคตชาติ) และจิตวิญญาณเสมือนร่วมร่าง แต่ต่างมิติของเราเอง ส่งผลให้เป็นรหัสติดตัวในลักษณะของยีนและโครโมโซมแบบที่เห็นนี่ล่ะครับ ซึมซับมาแบบนี้จริงๆ..(โยงเข้าเรื่องจนได้ครับ) คนเรานี่ทำฝันให้เป็นจริงได้ทุกคนครับ อยู่ที่ว่าเราจะจดจ่อไปทิศทางไหนมากกว่า..พรสวรรค์เลือกได้ถูกมั๊ยครับพี่นักเขียน

ส่วนเพลงเก่าพวกนี้มีเพื่อนที่เก็บเพลงเก่ากันมานาน.บางเพลงอายุเกือบ 80 ปี เป็นยุคแผ่นเสียงที่และเทคโนโลยี่การบันทึกเสียงมีการพัฒนาจากระบบแอมป์หลอด มาเป็นระบบทรานซิสเตอร์ จนมาสู่ยุคดิจิทัลในปัจจุบัน และกำลังเป็นรหัสสัญญานมาแทนที่แล้วครับแค่ไม่ถึงร้อบปีเอง

 

วันนี้คุยกันเรื่องดนตรี และแผ่นเสียงรุ่นเก่าที่เป็นครั่ง ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเปล่า แก้วเพิ่งไปหาเพื่อนคนหนึ่ง เธอเอาเครื่องเล่นแผ่นเสียงสมัยโบราณมาอวด แก้ว เป็นแบบใช้มือหมุนก่อนจะเริ่มเล่นแผ่นที่ทำจากครั่ง เวลาจะเล่นก็ยกคันโยกที่ปลายมีเข็มแหลมเล็กๆ ค่อยๆวางลงบนจานแผ่นเสียง (เอ ถ้าเอามาให้หนูมายด์ดู จะทายถูกมั้ยนี่ เพราะรุ่นที่พอทันเห็น เขาใช้เสียบไฟฟ้าแล้ว) คุณ Mead เข้าใจทะลุปรุโปร่งเรื่องการรับข้อมูลของจิตวิญญาณจากแหล่งต่างๆ ต่างร่าง ร่วมมิติ เสมือนร่วมร่างต่างมิติ หรือต่างร่าง ต่างมิติ ได้เป็นอย่างดี คุณพี่นักเขียน อ่านเจอคงอมยิ้ม ไม่เสียแรงที่สอนข้ามทวีปมาทุกวัน

 

แหม พี่meadก็ ตัวจริงไม่น่ากลัวอย่างนั้นหรอกก็แค่ใกล้เคียง99% อิอิ
นกไม่ได้เรียนชกมวยหรอกจ้า แต่ชอบเล่นเตะๆต่อยๆ ถ้าเรียนคงจะมีทักษะรอบตัวกว่านี้แน่ ไม่อยากทำตัวห้าวโหดไปกว่านี้ล่ะ เพราะเพื่อนมันบอกว่าถ้ามีลูกจะขอตัวนึง แหม่ๆ เห็นเราเป็นแมวน้ำไปได้ เอิ๊กๆ

ฟังเพลงแล้วเพราะดี เพลินๆอ่ะ เหมือนย้อนยุคเลย ฟังแล้วอยากจะลุกขึ้นไปหยิบพัดมากางแล้วก็เต้นไปด้วย

 

นั่งที่เดิมก็ได้ตรับคุณ mead น้องผมตัวเล็กๆ น่ารัก (นกมันค้อนผมแฮะ) แต่ต้องดูด้วยครับว่ารอบๆข้างมีขวด ที่มีรูปสิงห์หรือเปล่า หรืออะไรก็แล้วแต่ที่มีรูปสิงห์ เพราะถ้ามีแล้ว ของขึ้นฮะ ดีนะที่ไม่ใช้ชื่อ คชสารเกิลร์ ไม่งั้นขวดเบียร์ตราช้างก็ห้ามวางใกล้ เอิ้กๆๆๆ
ส่วนเรื่องความฝันมันไม่ค่อยตื่นเต้น ตอนนี้อยากไปเที่ยวภูเขาหิมาลัย ยังไปไม่ได้เลย
น้องชมภูเขา ลงมาคุยกันบ้างก็ได้นะ มีอะไรก็คุยๆไปเถอะจะได้คุ้นกัน ผมเองก็ไม่รู้จักใคร อาศัยอยากย้อนอายุตัวเองหนะ เลยแซวไปเรื่อยๆ แต่ถ้าน้องชมภูเขามีปัญหา เรืองจิตวิญญาณ เรื่องชาติ ภพก็ถามได้เลยครับ อาจารย์บอกว่า "กฏของห้องวิทย์ไม่มีการเกรงใจ"

 

ยินดีต้อนรับค่ะ คุณชมภูเขา ในฐานะน้องใหม่ แล้วเข้ามาวันฉลอง 1 เดือนของพวกเราพอดี เห็นทีต้องเชิญไปยืนร้องเพลงหน้าห้อง ร้องเพลงเชียร์กีฬาตอนปีหนึ่งดีมั้ยคะ (เพลง "บูม" ประจำมหาลัยหรือถาบัน) ให้น้องมายด์ ไปยืนเป็นลูกคู่ด้ว

ขอบคุณคะ คุณแก้วทิพย์ นั่งรอนานแล้วนะ ขอมานั่งไกล้ๆ นะเผอิญไม่ชอบร้องเชียร์ แต่ชอบ ร้องสไตร์ Subaru...ว่างๆ ครูใหญ่ยังไม่มาจะร้องให้ฟัง ก็ให้คุณน้องมายด์ โชว์คนเดียวไปก่อนละกัน

 

อ้าว !??คุณชมภูเขาเป็นผู้หญิงเหรอ ขอโทษครับผมจินตนการว่าเป็นเด็กหนุ่มกำลังเรียนมหาลัย แสดงว่าตอนนี้สมาธิผมส่ายมากๆ

 

เพลง subaru yo, ดาวลูกไก่ ชอบฟังมากเลย ทั้งเวอร์ชั่นต้นฉบับที่เป็นภาษาญี่ปุ่น และเวอร์ชั่นภาษาไทย ฟังแล้วรู้สึกอลังการดี แล้วคนร้องก็ต้องมีพาวเวอร์มากด้วย

 

เพลงและหนังทุกเรื่องที่คุณ Mead กับ คุณ Mountain ว่ามานี้ พี่นักเขียนเป็นแฟนทุกเรื่องและทุกเพลงเลย ติดงอมแงม ร้องได้หมดทุกเพลงด้วยซิ ตอนไม่มีคนฟัง เอ! คุณ Mead คุณ Mountain กับพี่นักเขียนนี่รุ่นเดียวกันหรือนี่ !?! ดีใจจังที่ไม่ตกรุ่นห้องวิทย์ฯ คุณนัาเหลยเคยเป็นแฟนเอซาโกะหรือคู่แข่งโคยิหรือเปล่าคะ ? พี่นักเขียนรีบมองหาอาวุโสของรุ่นมานั่งหน้าห้องเป็นประธานรุ่น ตัวเองจะได้ย้ายไป Jam นักดนตรีหลังห้อง

คุณ Mead ร้องเพลงได้เพราะประทับใจมากค่ะ ฟังแล้วน้ำตาไหลเลย ไม่ได้ร้องไห้นะคะแต่หัวเราะจนน้ำตาไหล หวลคิดถึงความหลังเมื่อครั้งหลงใหลโคยิ และหน้ากากเสือ ตัวละครแม้ว่าเรื่องหนึ่งจะเป็นคน ส่วนอีกเรื่องหนึ่งเป็นการ์ตูน แต่ต่างก็มีชีวิตราวกับเป็นวีรบุรุษในทิศทางต่างๆไม่น้อยไปกว่ากัน ทำให้เห็นว่าเรื่องราวและสิ่งที่เป็นจินตภาพนี่มีพล้งอำนาจและอิทธิพลต่ออารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดเสียยิ่งกว่าปรากฏการณ์ทางกายภาพบางเหตุการณ์อีกนะคะ จริงไหม?

สำหรับพี่นักเขียน แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยมาเกือบ 40 ปีแล้ว ภาพและเสียงเพลงยังแจ่มชัด ร้องตามคุณ Mead ได้หมดทุกเพลงเลยค่ะ สังสัยว่ายุคที่คุณ Mead ดูหนังพวกนี้เขาเอามา Rerun หรือเปล่า ?

แต่ถ้าจะให้พี่นักเขียนร้องเพลงหน้าห้องละก็ สำลีก็ไม่ work หรอก ขอให้คุณ Mead ร้องนำเปิด Amp สุด Volume แล้วพี่นักเขียนร้องปะงามๆตามพอไหว จะได้ไม่มีใครได้ยินนอกจากตัวเอง ตอนนี้รับบรรเลงเพลง อ้อ แล้วก็รับเต้นรำประกอบ (ประกอบนะเจ้าคะ ไม่ใช่เต้นนำ) แต่ยังไม่รับร้องเพลงจนกว่าจะไปกลุ่มดาวไหนที่รับ train นักร้องในความฝันก่อนแล้วจะกลับมาร้องให้ฟัง


พรสวรรค์เป็นสิ่งที่พี่นักเขียนเชื่อว่า เราทั้งหลายเลือก และทำให้เกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ เมื่อเรามีความปรารถนาอย่างแรงกล้า + มีเจตนา + มีความมุ่งมั่นที่จะทำให้เป็นจริง หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป มันจะกลายเป็นเพียงความฝันเฟื่องที่ไม่ได้เป็นจริงในโลกนี้ มิตินี้ แม้ไปผุดในโลกอื่น มิติอื่น มันก็ส่งกระแสอ่อนๆมาให้เราสัมผัสเป็นแรงบันดาลใจลึกๆ และตกอยู่ในภาวะที่รู้สึกเสียดายว่าไม่ได้ทำ ไม่ได้เป็น ไม่ได้มี เพราะเรามองไม่เห็นและสัมผัสความสุขเหล่านั้นไม่ได้ในป้จจุบัน

แค่ถ้าหากเราตระหนักได้ว่า แรงบันดาลใจเหล่านั้นเกิดจากการสนับสนุนของตัวตนบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้อื่นๆของเรา ที่พร้อมจะถ่ายทอดทั้งความรู้และทักษะมาให้เราเสมอ และหากลงมือทำด้วยในมิตินี้ พลังหรือความรู้ความสามารถทั้งหมดจากเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ทุกเส้นจะหลั่งไหลมาสนับสนุนเราในปัจจุบ้น กล่าวได้ว่าหากเรามีความปรารถนาอย่างแรงกล้า+ มีเจตนา + มีความมุ่งมั่นที่จะทำให้เป็นจริง เราจะพบว่าเราเรียนลัดและทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นจริงได้อย่างง่ายดาย เหมือนกับที่คุณ Mead พูดถึงแหล่งที่มาของตัวตนของเรานั่นแหละค่ะ มีเส้นทางให้ถ่ายทอดมากมาย อยู่ที่เราจะรับเอาหรือไม่ด้วยความเชื่อของตนเองว่า อะไรคือสื่งที่เป็นไปได้ และเป็นไปไม่ได้สำหรับเรา

อ้าว พูดมาถึงตรงนี้ พี่นักเขียนจะตั้งจิตใหม่แล้วกันว่า ต่อไปจะร้องเพลงคู่กับคุณ Mead เพราะฟังเพลง ใจรัก เพลงที่มีผู้หญิงร้องไปได้ครึ่งเพลงแล้วบอกว่า "ไม่ร้องแล้ว ขี้เกียจร้อง ง่วงนอน" ได้ยินแล้วพี่นักเขียนเลยมีกำลังใจว่า "อ้อ ร้องแบบครึ่งเพลงแล้วเลิกร้องก็ได้นะ อย่างนี้พอทำได้ค่ะ"

webpage เพลงของ คุณ Mead เขียนไว้ว่า

 

โถ อย่าร้องไห้นะคะ พี่นักเขียนอาจหาคำมาอธิบายได้ไม่ดีพอ ต้องขอระดมพลพวกเราห้องวิทย์ฯให้ช่วยกันขยายความให้คุณ vir เข้าใจหน่อย ใครพอมองเห็นช่องโหว่ที่พี่นักเขียนอธิบายไม่ตรงจุด ช่วยกันคนละไม้ละมือ น้องนกอย่ารุนแรงนะเจ้าคะ เบาๆหน่อย
คุณ vir ทานขนมก่อน เดี๋ยวพวกเรามาอาจเผลอแย่งขนมก่อนจะช่วยตอบคำถามก็เป็นได้

คุณ vir จำความฝันประเภทนี้ได้บ้างไหมคะ เช่น :
- ฝันว่าตนเองพูดคุยกับคนที่เรารู้จักสนิทสนมดีในความฝัน แต่เขาหรือเธอไม่ใช่บุคคลที่เรารู้จักจริงๆในชีวิตยามตื่น
- ฝันว่าเราดำเนินชีวิตอยู่ในถิ่นฐานอื่นๆ หรือบ้านหลังอื่น ซึ่งไม่ใช่ประเทศหรือเมือง หรือบ้านที่เราดำเนินชีวิตอยู่จริงในยามตื่น และก็ไม่ใช่สถานที่ใดๆที่เราเคยไปมาก่อน
- ฝันว่าเราเผชิญกับประสบการณ์ที่สำคัญ ที่ต้องแก้ปัญหา ต้องแก้ไขสถานการณ์บางอย่าง ต้องเดินทางให้ถึงจุดหมายปลายทาง แต่ปัญหา สถานการณ์ และจุดหมายปลายทางเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตยามตื่น

พี่นักเขียนเชื่อว่า พวกเราทุกคนเคยเผชิญกับความฝันประเภทนี้หรือคล้ายคลึง ตื่นมาเรามักจะข้องใจว่า เราไปฝันเช่นนั้นได้อย่างไร มันช่างไม่เกี่ยวกับการเป็นบุคคลตัวตนของเราเอาเสียเลย เป็นเรื่องราวของใครก็ไม่รู้

ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวว่า ประสบการณ์ในความฝันเป็นประสบการณ์ที่เราเผชิญกับการเป็นบุคคลตัวตนของเราในชาติภพอื่น มิติอื่น ที่ดำเนินชีวิตอยู่จริงในโลกแห่งความเป็นจริงโลกอื่นๆ ที่เป็นจริงไม่น้อยไปกว่าโลกที่เรารู้จัก แต่เมื่อเราไม่รู้เห็นโลกเหล่านั้นด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้า เราก็ปฏิเสธว่า มันเป็นเพียงจินตภาพ เป็นความฝันเฟื่อง ไร้ความหมาย ต่อเมื่อเราเผชิญกับประสบการณ์ความฝันที่ประทับใจมิรู้ลืม เช่น พบกับคนรักคนใกล้ตัวที่ตายไปแล้ว แต่เขากลับมีชีวิตอยู่ต่างสถานที่ และเราก็พบปะพูดคุยกับเขาราวกับว่าเขายังคงมีชีวิตอยู่เป็นปกติสุข ประสบการณ์เช่่นนี้จะทำให้เราตื่นขึ้นมา และรู้สึกเสมือนว่าทั้งหมดที่เผชิญในความฝันมีความเป็นจริง ประทับใจไม่รู้ลืมไม่ต่างไปจากความเป็นจริงอื่นๆ

แม้ในยามที่เราเริ่มนั่งสมาธิ เราก็อาจเห็นภาพผู้คนมากหน้า หลายตา ปรากฏขึ้นในจินตภาพ แต่เราก็ไม่เคยตั้งคำถามว่า ภาพเหล่านั้นคือใคร เราเห็นเขาได้อย่างไร เห็นทำไม ? ข้อนี้คงต้องตอบพี่นักเขียนนิดนึงว่า เคยมีประสบการณืเช่นนี้บ้างไหมคะ จะได้ Tune คลื่นถูกทาง

สติสัมปชัญญะในความฝัน และในภวังค์สมาธิรู้เห็นการเป็นบุคคลตัวตนอื่นๆของเรา แต่ยามตื่นตามปกติ เราก็แยกสติสัมปชัญญะออกจากเหตุการณ์ในความฝัน จดจ่อและรู้เห็นเฉพาะตัวตนยามตื่นที่เราคิดว่า เป็นเพียงบุคคลตัวตนเดียว-ที่เป็นเรา

ตามธรรมชาติของจิตวิญญาณแล้ว ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวว่า จิตวิญญาณมีพลังอำนาจและเป็นพลังงานที่มีปริมาณมากมายมหาศาลเกินกว่าที่จะมาถือกำเนิดเป็นบุคคลตัวตนเพียงร่างเดียว-ตัวตนเดียว จิตวิญญาณแสวงหาการเติมเต็มช่องว่างแห่งประสบการณ์อันหลากหลายเป็นอนันต์ ดังนั้นมันจึงต้องอาศัยตัวตนอันเป็นอนันต์เพื่อที่จะเติมเต็มได้ดังปรารถนา ตัวตนของเราเพียงตัวตนเดียว -ร่างเดียว ไม่พอเพียงสำหรับจิตวิญญาณที่เต็มไปด้วยความเป็นไปได้อันปราศจากขีดจำกัด

ซึ่งหมายความว่า เราแต่ละคนมีจิตวิญญาณที่ถือกำเนิดเป็นบุคคลตัวตน หลายบุคคล หลายตัวตน ทั้งหมดรวมกันเรียกว่าตัวตนรวม แต่รวมกันด้วยความเป็นจิตวิญญาณ หากเปรียบแต่ละตัวตนกับร่างกายเนื้อหนังที่กำลังหายใจ และสมมุติว่าคุณ vir มี 20 ตัวตน แต่ละตัวตนหายใจ แต่ลมหายใจของแต่ละตัวตนก็ไม่ใช่ลมหายใจส่วนตัว ตัวตนอื่นๆก็อาศัยอากาศนั้นหายใจด้วยเหมือนกัน สรุปได้ว่าอากาศที่หายใจเข้าออกนั้น เป็นอากาศที่ทุกตัวตนใช้หายใจและคงสภาพให้ร่างกายเนื้อหนังมีชีวิตอยู่ได้ จิตวิญญาณเปรียบได้กับลมหายใจหรืออากาศทีทุกตัวตนอาศัยร่วมกัน และก็ติดต่อสื่อสารสัมพันธ์กันหมด เหมือนกับที่ลมหายใจผ่านร่างกายตัวตนทุกร่าง

ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้ว่า จิตวิญญาณคือ ความรู้ ข้อมูล และความทรงจำข้ามชาติภพ ซึ่งถ่ายทอดได้ด้วยอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิด

ดังนั้นหากกลับไปที่อุปมาอุปมัยจิตวิญญาณกับลมหายใจ เมื่อลมหายใจผ่านร่าง เม็ดเลือดแดงของแต่ละร่างได้รับ Oxygen แต่เมื่อจิตวิญญาณผ่านร่างแต่ละร่าง ร่างกายตัวตนนั้นๆได้รับข้อมูลความรู้และความทรงจำข้ามชาติภพ

ซึ่งหมายความว่า บุคคลตัวตนของเรามากมายหลายตัวตน share จิตวิญญาณ share ข้อมูลความรู้และความทรงจำข้ามชาติภพ และบุคคลตัวตนทั้งหมดมีจิตวิญญาณรวมกัน หรือมีข้อมูลความรู้และความทรงจำข้ามชาติภพรวมกันทั้งหมดเรียกว่า ตัวตนรวม

เราไม่รู้เห็นการเป็นบุคคลตัวตนอื่นๆ เราเห็นแต่ตัวตนเดียวที่เรารู้จักในวินาทีนี้หรือปัจจุบันนี้ แต่เราก็เชื่อว่า ตัวตนตั้งแต่วัยเด็กมาจนถึงปัจจุบันนี้ คือเรา คือตัวตนเดิมที่เติบโตขึ้นมาที่ละเล็กละน้อย จนเป็นเราในวันนีั

ท่านอาจารย์อนาลัยพยายามสอนธรรมชาติความเป็นจริงข้อหนึ่งที่เข้าใจได้ยากมากสำหรับเราว่า อดีต-ปัจจุบัน-อนาคต มีอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไป พร้อมกันหมดเป็นปัจจุบัน ดังนั้นตัวตนของเราจึงมีมากกว่าตัวตนเดียว ยกตัวอย่างนะคะ หากคุณ vir ในวันนี้อายุ 30 ปี คุณ vir มีบุคคลตัวตนอื่นๆที่ดำเนินชีวิตอยู่พร้อมกันหมดอีก 29 บุคคลตัวตนอย่างน้อย คือบุคคลตัวตน 1 ขวบหนึ่งตัวตน บุคคลตัวตน 2 ขวบ.......ไปจนถึงบุคคลตัวตน 29 ขวบ รวมตัวตนวันนี้อีกตัวตนหนึ่งที่มีอายุ 30 ขวบ

เหล่านี้เป็นเพียงตัวอย่างหยาบๆ เพราะตามธรรมชาติความเป็นจริงที่ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวว่า จิตวิญญาณจดจ่อกับภาวะใด จิตวิญญาณมีชีวิตอยู่ เป็นอยู่ ดำเนินไปในภาวะนั้นๆพร้อมด้วยรูปกายที่คล้องจองกับภาวะนั้น ซึ่งหมายถึงว่า จิตวิญญาณจดจ่อกับขณะจิตใดๆในปัจจุบัน จิตวิญญาณก็มีตัวตนหรือรูปกายหนึ่งๆที่คล้องจองกับการจดจ่อและภาวะจิตในขณะจิตนั้น แม้ตัวตนในวัย 30 ปีของคุณ vir ก็เปลี่ยนแปลงไปทุกขณะจิต ในหนึ่งชั่วโมงหรือในหนึ่งนาทีที่อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเราผันแปรไป กล่าวได้ว่า เรามีตัวตนในหนึ่งชั่วโมงหรือหนึ่งนาทีได้มากมายหลายตัวตน ดังนั้นจิตวิญญาณของตัวตนรวมจึงประกอบด้วยตัวตนมากมาย-เป็นอนันต์

คุณ vir ลองคิดนอกกรอบและคิดตามสาระเหล่านี้เสมือนว่า กำลังดูหนังวิทยาศาสตร์ที่เราไม่เคยจินตนาการไปถึง เพราะสิ่งที่ท่านอาจารย์อนาลัยท่านถ่ายทอดให้นี้เป็นความรู้ใหม่ที่เราไม่คุ้นเคย หากเราพยายามนำข้อมูลเหล่านี้ไปจัดเข้าพวกหรือเทียบเคียงกับความรู้เดิมที่เรามีอยู่ก่อน จะทำให้เข้าใจหรือมีมุมมองใหม่ๆได้ยาก

พี่นักเขียนหวังว่า จะพยายามอธิบายให้คุณ vir เข้าใจได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ต้องขอบคุณที่อดทนกับพี่นักเขียนนะคะ และพยายามหาคำถามดึๆมาป้อนเรื่อยๆ พี่นักเขียนเชื่อว่าหลายท่านที่ยังไม่ได้สมัครสมาชิกเข้ามานั่งในห้องวิทย์ฯ จะได้รับประโยชน์จากคำถามของคุณ vir ไม่น้อย เพราะคุณ vir คงจะถามแทนหลายๆคน พี่นักเขียนจะพยายามต่อไปที่จะไขปัญหาข้องใจ ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เห็นใครร้องไห้ไม่ค่อยจะได้ซะด้วยซี เอ้าทานขนมก่อนนะคะ แล้วซักถามอีกค่ะ ลองสวมแว่นตาวิเศษมองโลกจากมุมมองใหม่ๆและเปิดใจกว้างๆเหมือนทะเล พวกเราชาวห้องวิทย์ฯไม่ยอมแพ้ความไม่รู้

กฎห้องวิทย์ฯ ห้ามเกรงใจ เมื่อหัวใจใฝ่รู้ (rose)

 

คุณ zip อุปมาอุปมัยว่า การจดจ่อไปยังฌานระดับต่างๆ นั้น ไม่ได้เป็นไปแบบปีนบันไดขึ้นไป แต่เหมือนกับว่าเราเลือกที่จะจดจ่อไปยังแขน หรือว่าจะจดจ่อไปยังขา อยู่ที่ว่าเราจะจดจ่อไปยังส่วนไหน
ถูกต้องและชัดเจนมากค่ะ (rose)

จากที่พี่นักเขียนเขียนมา ทำให้รู้สึกว่าการเปลี่ยนการจดจ่อไปยังสติสัมปชัญญะส่วนต่างๆนั้น ไม่จำเป็นที่ว่าจะต้องนั่งทำสมาธิอย่างเดียว แต่ว่าเราสามารถเปลี่ยนการจดจ่อไปยังส่วนต่างๆ ได้ในขณะที่ดำรงชีวิตประจำวันอยู่ แต่ในบางระดับคงไม่สามารถทำได้เช่น ฌานที่ 3, 5-8 ผมเข้าใจถูกหรือเปล่าครับ?

การเปลี่ยนวิถีการจดจ่อของสติสัมปชัญญะไปสู่ระดับต่างๆเป็นไปตลอดเวลาอย่างเป็นธรรมชาติค่ะ เสมือนกับการมีแขน ขา ศีรษะ หน้า หลัง อยู่พร้อมกันหมด แต่เราสามารถจดจ่อหรือพิจารณาได้เพียงทีละส่วน เรามองเห็นด้านหน้าและด้านหลังของเราพร้อมๆกันไม่ได้ อย่าจินตนาการท่าประหลาดๆแล้วกันว่าจะจดจ่อกับฝ่ามือกับฝ่าเท้าพร้อมกันได้ยังไง เอาเป็นว่าเราจะจดจ่อเอาสาระอย่างละเอียดละออได้ทีละส่วนเป็นอุปมาอุปมัยแล้วกันนะคะ

ดังนั้น ฌานทุกระดับมีอยู่พร้อมกันหมด และสติสัมปชัญญะของเราก็เปลี่ยนวิถีการจดจ่อไปสู่ระดับต่างๆตลอดเวลา แต่เป็นไปโดยปราศจากการจดจ่อรู้เห็นที่ได้รับการควบคุมหรือเจตนาให้เป็นไป คือเป็นไปแบบชะโงกไปดูโน่นนิด-นี่หน่อย ต่อเมื่อเราฝึกฝน เราจึงจดจ่อได้นิ่งหรืออยู่กับภาวะหนึ่งๆได้นานขึ้น คือรู้เห็นระดับหนึ่งๆได้นานพอที่จะพิจารณาและรู้เห็นภาวะนั้นได้ชัดเจนขึ้น หากฝึกฝนเราก็สามารถจดจ่อได้ทุกระดับ แต่ ฌานระดับ 5-8 เป็นภาวะที่จดจ่อได้ไม่นาน เพราะเป็นภาวะที่สติสัมปชัญญะจดจ่อกับภาวะของความว่างเปล่า และตัวตนที่คล้องจองกับภาวะนั้นๆคือ ตัวตนอันเป็นจิตวิญญาณ ปราศจากรูปกาย ซึ่งห่างไกลภาวะทางกายภาพที่เราคุ้นเคยเป็นอันมาก เมื่อเผชิญกับภาวะอันเป็นจิตวิญญาณ เราไม่มีรูปกาย มีแต่ตัวรู้หรือความรู้ เราจะรู้สึกเคว้งคว้างเป็นที่สุด และทำให้คงสภาพอยู่ในภาวะนั้นๆได้สั้นมาก เพียงแว้บเดียวเท่่านั้น แม้จะฝึกฝน ก็ทำได้แว้บเดียว พระอาจารย์สอนสมาธิของพี่นักเขียนก็กล่าวยืนยันเช่นนี้ค่ะว่า ท่านฝึกสมาธิมา 65 ปี ภาวะนี้ก็เป็นไปเพียงเส้ียววินาที

แต่โดยธรรมชาติแล้วเมื่อจิตวิญญาณไม่ได้เลือกที่จะจบชีวิตลง จิตวิญญาณจะไม่เลือกที่จะคงสภาวะอันปราศจากร่างกายอยู่นาน และจะมีพลังผลักดันตามธรรมชาติให้เปลีีี่ยนวิถีการจดจ่อกับมาสู่ภาวะอันเป็นจินตภาพและกายภาพตามเดิม(rose)

ถ้าฌาน 4 เป็นฌานที่เรารู้สึกพร้อมกันถึงสติสัมปชัญญะหมดทั้ง 3 ส่วน ดังนั้นจะเป็นการที่ดีกว่าหรือเปล่าที่จะพยายามดำรงให้อยู่ที่ณาน 4 หรือระหว่างฌาน 4 กับ 5 อยู่ตลอด?
เราคงสภาพอยู่ไม่ได้นานค่ะ เพราะภาวะดังกล่าวนี้คาบอยู่ระหว่างการมีรูปกายเป็นจินตภาพ กับการปราศจากรูปกายด้วยการเป็นจิตวิญญาณ เราคงสภาพอยู่ได้เพียงแว้บเดียวเท่านั้น แต่การฝึกฝนที่จะไปสู่ภาวะนี้ได้บ่อยๆทำให้เราเรียนรู้หรือรับรู้ได้มาก นอกเหนือช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลา

พี่นักเขียนกล่าวตามประสบการณ์นะคะว่า มันเป็นไปเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น เหมือน processor ที่ทำงานเพียงแว้บหนึ่งก็ download file มาใหญ่ยักษ์ แล้วค่อยมา decompress file ทีหลัง กล่าวได้ว่าการจดจ่อให้เป็นฌาน ระหว่างฌาน 4 กับ 5 เป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ในภาวะนั้นได้นานๆ แต่เป็นไปได้ที่ฝึกฝนบ่อยๆแล้วเข้าถึงได้ทั้งยามตื่น-บนเบาะสมาธิ และนอกเบาะสมาธิ และเป็นไปได้ในยามฝัน (rose)

ขอบคุณสำหรับเกระกันกระสุนแบบ 100% ตัวเล็กของคุณชมภูเขาแล้วกัน-เอวบางหน่อย เวลาไปชมภูเขาจะได้ไม่หนักเกินไป ส่วนตัวหนาฟุตนึงเนียใส่แล้วเหมือน Michellin ภาพแรกหรือภาพที่สองละคะคุณ zip ?(rose)

 

ขืนฟาดตอนตื่นนี่คงต้องโดนฟาดกลับมาบ้างแน่ๆเลย

ล่าสุดนกก็ฝันเหมือนกับคุณzipperเลยนะ ฝันว่าได้เจอเพื่อนทุกคนในห้องตอนเรียนม.3 ได้คุยถามไถ่ว่าแต่ละคนเป็นยังไงกันบ้าง จากที่เราก็ลืมๆเพื่อนบางคนไปแล้วเลยทำให้นึกขึ้นได้ว่ามีเพื่อนบางคนที่เราลืมเค้าไปนะ ก็มีความสุขดีเหมือนได้กลับไปงานรวมรุ่มกันสักครั้ง