<SPAN>ชมรมขุนแผนระฆังทอง&เจดีย์ทอง หลวงปู่ทิม อิสริโก วัดละหารไร่ (โชว์ภาพและประสบการณ</SPAN

อรุณสวัสดิ์ เหรียญสวยมั๊กๆคับ

 

สวยครับ ยิ่งดูยิ่งสวย

 

ผมมาลงทะเบียน เป็นกำลังใจให้คุณอุ้ม อีกหนึ่งเสียงจ้า
มัน เป็นหน้าที่ที่ต้องทำ จ้า สู้จ้า

 

คุณวุธ...
วันนี้ผมได้โอนเงินผ่าน ธ.กรุงไทย ไปจำนวน 1650 บาทเพื่อจองเหรียญ ลป.ทิม หลังสมเด็จพระเจ้าตากสิน เนื้อนวะ 2 เหรียญ ช่วยดูให้ด้วยนะครับ ไม่ได้เมล์ใบการโอนไปให้นะ
สรุปการจองมี
1.ขุนแผนรุ่นเจดีย์ทองฝังตะกรุดทอง 2 องค์ (จองเมื่อเดือน มี.ย.54)
2.เหรียญ ลป.ทิม หลัง สมเด็จพระเจ้าตากสิน เนื้อนวะ 2 เหรียญ (โอน22 ก.ค.54)
ขอบคุณครับ

 

เป็นกำลังใจให้นะครับคุณอุ้ม.....ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองลูกกตัญญูอย่างคุณอุ้ม... คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้นะครับ... (^__^)

 

สวย,ละเอียดแดน่าเกรงขามมากๆเลยครับบบบบบบบบ เห็นแล้วชอบเลยอ่ะ .. (^__^)

 

ขอบคุณทุกท่านมากครับ บล็อคเหล็กน้ำมันเสร็จเย็นนี้ครับพรุ่งนี้ได้รับของ

คุณบุญใหญ่ ช่วยแจ้งชื่อจริงที่อยู่เบอร์โทรรายการพระทั้งหมดและใบสลิปเงินโอนมายังเมลส์ JDtong@windowslive.com ด้วยครับ จะได้สะดวกในการตรวจสอบความถูกต้องไม่ให้ผิดพลาดนะคร๊าบบ

 

เป็นกำลังใจให้พี่อุ้มนะครับ

 

เป็นกำลังใจให้คุณอุ้มครับ ขอบารมีขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปฐมพระบรมบิดา คุ้มครองคุณอุ้มและครอบครับด้วยนะครับ สาธุ

 

พระมหากษัตริย์ยอดกตัญญู จาก ManNature - �����ҡ�ѵ�����ʹ��ѭ��
ความหวังของแม่...ทั้ง 3 หวัง ในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วน... สมบูรณ์
เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดให้แก่พวกเรา ในหลวงทำกับแม่ยังไง? ตามอาจารย์มา...อาจารย์จะฉายภาพให้เห็น

หวังที่ 1
ยามแก่เฒ่า...หวังเจ้า...เฝ้ารับใช้...ใครเคยเห็นภาพที่สมเด็จย่าเสด็จไปในที่ต่างๆแล้วมีในหลวง...ประคองเดินไปตลอดทาง...เคยเห็นไหม...?ใครเคยเห็น...กรุณายกมือหน่อย...ขอบคุณ...เอามือลง
"ไม่ต้องห่วง...คนนี้...เป็นแม่เรา....เราประคองเอง"
ตอนเล็กๆแม่ประคองเรา...สอนเราเดิน หัดให้เราเดิน... เพราะฉะนั้น...ตอนนี้แม่แก่แล้ว... เราต้องประคองแม่เดิน เพื่อเทิดพระคุณท่าน...ไม่ต้องอายใคร...
เป็นภาพที่...ประทับใจมาก...เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ท่านกตัญญูต่อแม่...ประคองแม่เดิน ประชาชนที่เฝ้ารับเสด็จ...สองข้างทาง ฝั่งนี้ 5,000 คน ฝั่งนู้น...8,000 คน ยกมือขึ้น...สาธุ แซ่ซ้อง...สรรเสริญ "กษัตริย์ยอดกตัญญู.." ในหลวงเดินประคองแม่...คนเห็นแล้ว.. เขาประทับใจ ถ่ายรูป..เอารูป...เอามาทำปฏิทิน... เอาไปติดไว้บ้าน เพื่อแสดงความเคารพ...กราบไหว้


ลองหันมาดูพวกเรา...ส่วนใหญ่ เวลาออกไปไหน แต่งตัวโก้... ลูกชาย...แต่งตัวโก้ ลูกสาว...แต่งตัวสวย...แต่เวลาเดิน...ไม่มีใครประคองแม่...กลัวไม่โก้...กลัวไม่สวย ข้าราชการ...แต่งตัวเครื่องแบบเต็มยศ...ติดเหรียญตรา...เหรียญกล้าหาญ...เต็มหน้าอก...แต่เวลาเดิน...ไม่กล้าประคองแม่...กลัวไม่สง่า...กลัวเสียศักดิ์ศรี...ประคองแม่...เป็นเรื่องของคนใช้...หลายคน...ให้ประคองแม่...ไม่กล้าทำ อาย...เวลาทำดี...ไม่กล้า...อาย, เวลาทำชั่ว...กล้า...ไม่อาย...ใครเห็นภาพนี้ที่ไหน...กรุณาซื้อใส่กรอบ...แล้วไปแขวนไว้ที่บ้าน...เอาไว้สอนลูก เห็นภาพชัดเจนไหมครับ? เท่านั้น...ยังน้อยไป... มาดูภาพที่ชัดเจนกว่านั้น...หลังงานพระบรมศพสมเด็จย่า...มาแถลงในที่ประชุม...ต่อหน้าสื่อมวลชน...ว่า...ก่อนสมเด็จย่าจะสิ้นพระชนม์ปีเศษ ตอนนั้นอายุ 93 ในหลวง...เสด็จจากวังสวนจิตร...ไปวังสระปทุมตอนเย็นทุกวัน
ไปทำไมครับ...?ไปกินข้าวเย็นกับแม่...ไปคุยกับแม่...ไปทำให้แม่...ชุ่มชื่นหัวใจ...พอเขาแถลงถึงตรงนี้ อาจารย์ตะลึง..
โอ้โห...ขนาดนี้เชียวหรือในหลวงเรา
เสด็จไปกินข้าวมื้อเย็นกับแม่...สัปดาห์ละกี่วัน...ทราบไหมครับ? พวกเราทราบไหมครับ...สัปดาห์ละกี่วัน?...5 วัน ...
มีใครบ้างครับ...?ที่อยู่คนละบ้านกับแม่ แล้วไปกินข้าวกับแม่...สัปดาห์ละ 5 วัน หายาก...
ในหลวง มีโครงการเป็นร้อย...เป็นพันโครงการ...มีเวลาไปกินข้าวกับแม่ สัปดาห์ละ 5 วัน พวกเรา ซี 7 ซี 8 ซี 9 ร้อยเอก...พลตรี...อธิบดี...ปลัดกระทรวง ไม่เคยกินข้าวกับแม่...บอกว่า... งานยุ่ง
แม่บอกว่า...ให้พาไปกินข้าวหน่อย...บอกว่า ไม่มีเวลา จะไปตีกอล์ฟ...ไม่มีเวลา พาแม่ไปกินข้าว...แต่มีเวลาไปตีกอล์ฟ...เห็นตัวเองหรือยัง...?
พ่อแม่..พอแก่แล้ว ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง...ฝนตก...น้ำเซาะ...อีกไม่นานโค่น พอถึงวันนั้น...เราก็ไม่มีแม่ให้กราบแล้ว...
ในหลวงจึงตัดสินพระทัย...ไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน เมื่อตอนที่ สมเด็จย่าอายุ...93
สัปดาห์หนึ่งมี 7 วัน ในหลวงไปกินข้าวกับแม่ 5 วัน อีก 2 วัน ไปไหนครับ...? ดร.เชาว์ ณ ศีลวันต์...องคมนตรี บอกว่า...
ในหลวง...ถือ ศีล 8 วันพระ...ถือศ๊ล 8 นี่ยังไง...?ต้องงดข้าวเย็น...เลยไม่ได้ไปหาแม่...วันนี้เพระถือศีล อีกวันหนึ่งที่เหลือ...อาจจะกินข้าวกับพระราชินี...กับคนใกล้ชิด แต่ 5 วัน...ให้แม่ เห็นภาพชัดแล้วใช่ไหม...?

ตอนนี้เราขยับมาใกล้ๆหน่อย ไปดูตอนกินข้าว...ทุกครั้ง...ที่ในหลวงไปหาสมเด็จย่า...ในหลวงต้องเข้าไปกราบที่ตัก...แล้วสมเด็จย่า...ก็จะดึงตัวในหลวง...เข้ามากอด...กอดเสร็จก็หอมแก้ม...

ใครเกคยเห็นภาพสมเด็จย่า หอมแก้มในหลวงบ้าง? ภาพนี้ ถ้าใครมีต้องเอาไปใส่กรอบ เป็นภาพความรักของแม่ ที่มีต่อลูก อย่างยอดเยี่ยม
ตอนสมเด็จย่า หอมแก้มในหลวง อาจารย์คิดว่า แก้มในหลวงคงไม่หอม เท่าไหร่ เพราะไม่ได้ใส่น้ำหอม แต่ทำไม สมเด็จย่าหอมแล้ว ชื่นใจ เพราะท่านได้กลิ่นหอม จากหัวใจในหลวง หอมกลิ่นกตัญญู
ไม่นึกเลยว่า ลูกคนนี้ จะกตัญญูขนาดนี้ตัวแม่เองคือ สมเด็จย่า ไม่ได้เป็นเชื้อประวงศ์ เป็นคนธรรมดา สามัญชน เป็นเด็กหญิงสังวาลย์ เกิดหลังวัดอนงค์ เหมือนเด็กหญิงทั่วไป เหมือนพวกเราทุกคนในที่นี้ในหลวงหน่ะ เกิดมา เป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า
ปัจจุบันเป็นกษัตริย์ เป็นพระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว
แต่ในหลวง ที่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน ก้มลงกราบ คนธรรมดาที่เป็นแม่
หัวใจลูก ที่เคารพแม่ กตัญญูกับแม่ อย่างนี้ หาไม่ได้อีกแล้ว คนบางคน พอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้าไหว้แม่ เพราะแม่ มาจากเบื้องต่ำ เป็นชาวนา เป็นลูกจ้าง ไม่เคารพแม่ ดูถูกแม่...
แต่นี่ ในหลวง เทิดแม่ไว้เหนือหัว นี่แหละครับความหอม
นี่คือเหตุที่สมเด็จย่า หอมแก้มในหลวง ทุกครั้ง ท่านหอมความดี หอมคุณธรรม หอมกตัญญูของในหลวง หอมแก้มเสร็จแล้วก็ร่วมโต๊ะเสวย ตอนกินข้าวนี่ ปกติ แค่เห็นลูกมาเยี่ยม ก็ชื่นใจแล้ว
นี่ลูกมากินข้าวด้วย โอย ยิ่งปลื้มใจ
แม่ทั้งหลาย ลองคิดดูซิ อะไรอร่อยๆ ในหลวงจะตักใส่ช้อนให้แม่ อันนี้ อร่อย แม่ลองทาน รู้ว่าแม่ชอบทานผัก หยิบผักมาม้วนๆใส่ช้อนแม่ เอ้าแม่ แม่ทานซะ ของที่แม่ชอบ แทนที่จะกินแค่ 3 คำ 4 คำ ก็เจริญอาหาร กินได้เยอะ เพราะมีความสุข ที่ได้กินข้าวกับลูก มีความสุขที่ลูกดูแล เอาใจใส่
กินข้าวเสร็จแล้ว ก็มานั่งคุยกับแม่
ในหลวงดำรัสกับแม่ว่าไง ทราบไหม?
ตอนในหลวงเล็กๆ แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญ "อยากฟังแม่สอนอีก" เป็นยังไงบ้าง? เป็นกษัตริย์ปกครองประเทศ อยากฟังแม่สอนอีก
พวกเรา เป็นยังไง? เราคิดว่า เรารู้มาก เราเรียนสูง เรามีปริญญา แม่จบ ป.4 เวลาแม่สอน ตะคอกแม่ ตวาดแม่ กระทืบเท้าใส่แม่ เบื่อจะตาย อยู่แล้ว รำคาญ พูดจาซ้ำ ซาก เมื่อไหร่ จะหยุดพูดซะที เราเหยียบย่ำ หัวใจแม่...
พอสมเด็จย่าสอน ในหลวงจะเอากระดาษมาจด มีอยู่เรื่องหนึ่ง ที่จะจำได้แม่น สมเด็จย่า เล่าว่า ตอนเรียนหนังสือที่ Swiss ในหลวงยังเล็กอยู่ เข้ามาบอกว่า อยากได้ รถจักรยาน เพื่อนๆ เขามีจักรยานกัน
แม่บอกว่า...

"ลูกอยากได้จักรยาน ลูกก็เก็บสตางค์ ที่แม่ให้ไปกินที่โรงเรียนไว้ซิ"
เก็บมาหยอดกระปุก วันละเหรียญ สองเหรียญ พอได้มากพอ ก็เอาไปซื้อจักรยาน
นี่คือสิ่งที่แม่สอน แม่สอนอะไร ทราบไหมครับ?
ถ้าเป็นพ่อ แม่ บางคน พอลูกขอ รีบกดปุ่ม ATM ให้เลย ประเคนให้เลย ลูกก็ ฟุ้งเฟ้อ ฟุ่มเฟือย เหลิง และหลงตัวเอง พอโตขึ้น ขับรถเบนซ์ชนตำรวจ ก็ได้ ยิงตำรวจ ยังได้ เพราะหลงตัวเอง พ่อตนใหญ่ เห็นไหม? ตามใจ เทิดทูนจนเสียคน
แต่สมเด็จย่านี่ เป็นยอดคุณแม่ สร้างคุณธรรมให้แก่ลูก ลูกอยากได้ ลูกต้องเก็บสตางค์ที่แม่ให้ ไปหย่อนกระปุก
แม่สอน 2 เรื่อง คือ ให้ประหยัด ให้ยืนบนขาของตัวเอง
"ความประหยัด เป็นคุณสมบัติของเศรษฐี" ใครสอนให้ลูกประหยัดได้ คนนั้น กำลังมอบความเป็นเศรษฐีให้แก่ลูก
พอถึงวันปีใหม่ สมเด็จย่าก็บอกว่า "ปีใหม่แล้ว เราไปซื้อจักรยานกัน"
"เอ้า แคะกระปุก ดูซิว่ามีเงินเท่าไหร่ ?" เสร็จแล้ว สมเด็จย่าก็แถมให้ ส่วนที่แถมนะ มากกว่าเงินที่มีในกระปุกอีก...
มีเมตตาให้เงินลูก ให้ ไม่ได้ให้เปล่า สอนลูกด้วย สอนให้ประหยัด สอนว่า อยากได้อะไร ต้องเริ่มจากตัวเรา คำสอนนั้น ติดตัวในหลวงมาจนทุกวันนี้
เขาบอกว่า ในสวนจิตรเนี่ย คนที่ประหยัดที่สุด คือ ในหลวง ประหยัดที่สุด ทั้งน้ำ ทั้งไฟ เรื่องฟุ้งเฟ้อ ไม่มี เป็นอันว่า ภาพนี้ ชัดเจน
หวังที่ 2
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา ดูว่าในหลวงทำกับแม่ ยังไง...?
สมเด็จย่า ประชวรอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช ในหลวงไปเยี่ยม ตอนไหนครับ?
ไปเยี่ยมตอน ตี 1 ตี 2 ตี 4 เศษๆ แล้วจึงเสด็จกลับ ไปเฝ้าแม่วันละหลายชั่วโมง
แม่พอเห็นลูกมาเยี่ยม ก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว
ทีมแพทย์ที่รักษาสมเด็จย่า เห็นในหลวงมาเยี่ยม มาประทับ ก็ต้องฟิตตามไปด้วย ต้องปรึกษาหารือกันตลอดว่า จะให้ยายังไง จะเปลี่ยนยาไหม? จะปรับปรุงการรักษายังไง ให้ดีขึ้น ทำให้สมเด็จย่า ได้รับการดูแลที่ดีขึ้น เห็นภาพไหม?
กลางคืน ในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า คืนละหลายชั่วโมง ไปให้ความอบอุ่นทุกคืน
ลองหันมาดูตัวเราเองซิ ตอนพ่อแม่ป่วย โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง ถามว่า ตอนนี้ อาการเป็นยังไง?
พ่อแม่ยังไม่ทันตอบเลย ฉันมีธุระ งานยุ่ง ต้องไปแล้ว โผล่หน้าไปให้เห็น พอแค่เป็นมารยาท แล้วก็กลับ เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู เราไม่ได้ไปเพื่อทดแทนพระคุณท่าน น่าอายไหม?
ในหลวง เสด็จประทับกับแม่ ตอนแม่ป่วย ไปทุกวัน ไปให้ความอบอุ่น ประทับอยู่วันละหลายชั่วโมง นี่คือ สิ่งที่ในหลวงทำ
คราวหนึ่ง ในหลวงป่วย สมเด็จย่าก็ ป่วย ไปอยู่ศิริราชด้วยกัน อยู่คนละมุมตึก ตอนเช้า ในหลวงเปิดประตู แอ๊ด ออกมา พยาบาลกำลังเข็นรถ สมเด็จย่า ออกมารับลมผ่านหน้าห้องพอดี
ในหลวงพอเห็นแม่ รีบออกจากห้อง มาแย่งพยาบาลเข็นรถ
มหาดเล็ก กราบทูลว่า ไม่เป็นไร ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นอยู่แล้ว
ในหลวงยังมีรับสั่งว่า แม่ของเรา ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น เราเข็นเองได้
นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน เป็นกษัตริย์ ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ยังมาป้อนข้าว ป้อนน้ำให้แม่ ป้อนยาให้แม่ให้ความอบอุ่นกับแม่ เลี้ยงหัวใจแม่ ยอดเยี่ยมจริงๆ เห็นภาพนี้แล้ว ซาบซึ้ง
ตามมาดูต่อ...
หวังที่ 3
เมื่อถึงยาม ต้องตาย หวังลูกช่วยปิดตา เมื่อสิ้นใจ วันนั้น ในหลวง เฝ้าสมเด็จย่าอยู่จนถึง ตี 4 ตี 5 เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน จับมือแม่ กอดแม่ ปรนนิบัติแม่ จนกระทั้ง "แม่หลับ" จึงเสด็จกลับ
พอไปถึงวัง เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่า สมเด็จย่าสิ้นพระชมน์ ในหลวงรีบเสด็จกลับไป ศิริราช เห็นสมเด็จย่า นอนหลับตาอยู่บนเตียง ในหลวงทำยังไงครับ?
ในหลวงเข้าไป คุกเข่า กราบลงที่อกแม่ พระพักตร์ ในหลวง ตรงกับหัวใจแม่ "ขอหอมหัวใจแม่ เป็นครั้งสุดท้าย..."
ซบหน้านิ่ง...อยู่นาน...แล้วค่อยๆเงยพระพักตร์ขึ้น น้ำพระเนตรไหลนอง...
ต่อไปนี้จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว เอามือ กุมมือแม่ไว้ มือนิ่มๆ ที่ไหวเปล นี้แหละ ที่ปั้นลูก จนได้เป็นกษัตริย์ เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง ชีวิตลูก แม่ปั้น
มองเห็นหวี ปักอยู่ที่ผมแม่ ในหลวงจับหวี ค่อยๆ หวีผมให้แม่ หวี หวี หวี หวี ให้แม่สวยที่สุด แต่งตัวให้แม่ ให้แม่สวยที่สุด ในวันสุดท้ายของแม่
เป็นภาพที่ประทับใจอาจารย์ที่สุด
เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว
กษัตริย์ยอดกตัญญู
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
คัดลอกมาจากหนังสือเรื่อง หยุดความชั่วที่ไล่ล่าตัวคุณ ของ พ.อ.พิเศษ ทองคำ

 

พ่อแม่เป็นพระอรหันต์ พ่อแม่เป็นพระอาจารย์ ต่อจาก(พระในบ้าน) พ่อแม่คือพระในบ้าน พระในบ้านโดย พระธรรมกิตติวงศ์(
ธรรมดาพระอรหันต์เป็นผู้บริสุทธิ์หมดจดแล้ว ถือกันว่าเป็นเนื้อนาบุญอันยอดเยี่ยมหากใครได้ทำบุญกับอรหันต์ก็นับว่าเป็นลาภอันประเสริฐของผู้นั้นเราจึงแสดงหาพระอรหันต์กันทั่วทุกหนแห่ง ถึงกับพอได้ยินข่าวคราวว่าพระองค์นั้นองค์นี้เป็นพระอรหันต์ หรือพระอรหันต์มีอยู่ที่นั่น ที่นี่ เราก็จะพากันดั้นด้นไปหาแม้ว่าท่านจะอยู่ห่างไกลหรืออยู่ลึกกลับในหุบในห้วยป่าไหนตำบลไหนก็ตามแม้ว่าจะเราจะไม่มีข้อพิสูจน์ได้ถ่องแท้ว่าท่านเป็นพระอรหันต์จริงหรือไม่ก็ตาม เราก็ยังต้องการทำบุญกับท่านอยู่ดี พระอรหันต์มีคุณนุภาพอย่างนี้ และพระอรหันต์นั้น ท่านจะประกอบด้วยจิตใจที่อ่อนโยนมีน้ำใจที่เอื้อเฟือ้มุ่งแต่จะอนุเคราะห์มวลพลโลกให้พ้นจากห้วงแห่งความทุกข์ ให้พ้นจากความยากลำบาก และพ้นจากหุบเหวแห่งความเป็นทาสของกิเลสตัณหาเท่านั้น โดยจะทำทุกอย่างเพื่อให้ทุกคนเป็นคนมีอิสระเป็นไทแก่ตัว มีเสรีภาพในหัวใจของตัวเอง ไม่ต้องดิ้นรนหาเสรีภาพหรือความเป็นอิสระจากบุคคลอื่นด้วยวิธีการกระจายพลังธรรมให้กว้างขวางออกไปในหมู่ปวงชน ให้หมู่ชนอยู่ในร่มเงาแห่งพระธรรมคำสั่งสอน และให้เดินทางไปตามมรรคที่ถูกต้องด้วยมีแสงประทีปแห่งธรรมเป็น เครื่องส่องให้เห็นมรรคนั้นๆ ซึ่งการกระทำเช่นนั้นย่อมทำให้เกิดความไม่พอใจแก่คนบางหมู่บางเหล่า แต่ว่าแม้ใครจะด่าว่าฆ่าแกงท่าง จะมุ่งร้ายหมายหัวท่าน หรือขัดขวางการกระทำเช่นนั้น ท่านก็มิได้ถือโทษโกรธเคืองในผู้นั้นๆ จะมีก็แต่เพียงแผ่การุญภาพให้เขาเหล่านั้น พ้นจากหุบเหวแห่งความอาฆาตพยาบาลมาตร้ายนั้นเสีย ยอมให้อภัยเขาด้วยประการทั้งปวง ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์ทางกาย และน้ำใจของท่านก็ใสสะอาดอย่างนี้ มวลมนุษย์จึงได้ขนานามท่านว่า “พระอรหันต์” คือผู้ห่างเว้นจากกิเลส โลภ โกรธ หลงแล้ว และขนานนามว่า “อาหุไนยบุคคล” คือผู้สมควรที่จะได้รับการยกย่องเชิดชู และสมควรที่เราท่านจะพึงเข้าไปกราบไหว้บูชา สมควรจะได้รับของบูชานั้นๆจากเราไม่ว่าเราจะนำไปถวายท่านถึงที่หรือเราจัดเตรียมไว้ในบ้าน น้ำใจของพระอรหันต์ที่มีต่อมวลชนหมดจดฉันใด น้ำใจของพ่อแม่ที่มีต่อลูกก็หมดจดฉันนั้น เพราะฉะนั้น พ่อแม่จึงเปรียบเสมือนพระอรหันต์ของลูกเป็นพระอรหันต์ที่ลูกจะพึงได้พบได้เห็นในปัจจุบันทั้งอยู่ในบ้านของตนทุกขณะทุกเวลานั่นเอง ถ้าพูดถึงความรักลูก ความมีน้ำใจต่อลูก ความห่วงใย และความต้องการให้ลูกได้ดิบได้ดีทัดหน้าเทียมตาคนอื่นๆ ความต้องการให้ลูกอยู่เย็นเป็นสุข ไม่อยู่ร้อนนอนทุกข์ต้องการให้พ้นจากภัยพิบัตินานาประการแล้ว พ่อแม่ย่อมมีไม่แพ้พระอรหันต์ที่มีต่อมวลมนุษย์เลย ถ้าจะพูดให้ยิ่งไปกว่านี้ก็อาจพูดได้เต็มปากว่า บางครั้งพ่อแม่ก็มีภาษีดีกว่าพระอรหันต์เสียด้วยซ้ำ มีภาษีตรงที่ว่าพ่อแม่ยังมีโอกาสแสดงออกต่อเราผู้เป็นลูกบ่อยครั้งกว่าพระอรหันต์จริงๆ ซึ่งพระอรหันต์ดังกล่าวนั้น บางทีในชีวิตเรานี้เราไม่เคนได้รับอุปการคุณจากท่านเลย ทั้งนี้เพราะท่านหาได้ยากจริงๆในยุคปัจจุบันหรืออาจจะไม่มีแล้วก็เป็นได้ เราจึงเหลือกันเพียงพระอรหันต์ในบ้านไว้ให้ดูต่างหน้าพระอรหันต์อริยบุคคลคือ “พ่อกับแม่” เท่านั้น ทั้งพ่อกับแม่มีน้ำใจบริสุทธิ์ต่อเราผู้เป็นลูกนัก คิดดูเถิดตอนเราเป็นเด็ก เราเคยหยิก เคยข่วน ทุบ ตี เตะ ต่อย กัด หรือด่าทอท่านต่างๆ นานา เพราะไร้เดียงสา ท่านไม่โกรธเคือง กลับยิ้มร่าชอบใจเพิ่มความรักความเอ็นดูขึ้นอีก แม้เราเป็นผู้ใหญ่รู้เดียงสาแล้ว แต่ก็ยังทำอยู่เช่นนั้นแทนที่ท่านจะโกรธถือโทษหรือเอาผิดต่อเรา ท่านกลับยอมนิ่งเฉย ทนยอมรับทุกข์เพียงฝ่ายเดียว ยอมเสียน้ำตายอมเป็นเครื่องรองรับมือ เท้าและปากของเรา ให้อภัยในการกระทำของเราเสมอ เพราะท่านกลัวเราจะเป็นบาปเป็นกรรม หรือมีเวรต่อไปข้างหน้า จึงยอมเจ็บยอมทุกข์เสียเอง พระอรหันต์ของเราจริงๆ เราได้รับอุปการะได้รับการเลี้ยงดูจากพ่อแม่มาจนป่านนี้ หากจะคิดถึงความสิ้นเปลืองข้าวสุกข้าวสารแกงกับต่างๆ, ผ้านุ่ง, ผ้าห่ม, เงินทอง, และความสิ้นเปลืองไปของแรงกายแรงใจของพ่อแม่ที่ท่านได้ทุ่มเทให้เรานั้น ย่อมประมาณค่าออกมาเป็นตัวเลข หรือด้วยสัญลักษณ์ใดๆ ให้รู้ไม่ได้เลย ทั้งนี้เพราะมันมากมายเสียจนเกินกว่าจะประมาณหรือประเมินได้ ดังนั้นอย่าได้ตีค่าน้ำใจของพระอรหันต์ในบ้านออกมาเป็นเงินเป็นทองเลย ถึงจะตีให้สูงสักเท่าไรก็ไม่มีวันถูก หรือทัดเทียมสมน้ำสมเนื้อกับความเป็นจริงที่ท่านได้ทุ่มเทไว้ทั้ง

 

เพลงอ้อมกอดแม่



-อ้อมกอดแม่ -

ความรักที่ใครต่อใครค้นหา

จนเหมือนว่ารักอยู่ไกลเหลือเกิน

แต่มีใครรู้ไหมว่าแท้จริงรักนั้นอยู่ใกล้ตา

หยุดค้นหาแล้วเราก็จะรู้

ว่ารักใดก็คงไม่ยิ่งใหญ่เท่ารักที่หัวใจ

ของแม่นั้นมีให้ฉัน

อ้อมกอดจากใครก็ไม่อุ่นเท่าคืนที่แม่กอดฉัน

อ้อมกอดนี้เกิดจากรักและความห่วงใย

 

หวัดดีตอนเช้าๆคับพี่ๆ ป้าน้าอา ใกล้ถึงวันแม่แล้ว ขอให้ทุกคนมีความสุขคับ

และขอเป็นกำลังใจให้พี่อุ้มสู้ต่อไปคับ

 

สวัสดีคุณละม่อมตื่นเช้าจัง เวลาเราทุกข์สุดๆเลยนะ เราลองคิดถึงแม่ซิผมเนี็ยะประจำ พลังมันจะออกมาเอง ยอมแพ้ไม่ได้ ต้องเอาชนะให้ได้ เป็นพลังใจเอาไว้สู้ครับ

 

ขอบคุณคุณละม่อมที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านครับ

 

หวัดดีคับ พี่รัก
ช่ายคับ เวลาเราทุกข์สุดๆ มักจะคิดถึงแม่ก่อนเสมอ แต่เวลาเราสุข มักกลับหลงลืมท่าน

สุดซึ้ง! ความรักของแม่ตาบอด เลี้ยงลูกจนโตสุดซึ้ง! ความรักของแม่ตาบอด เลี้ยงลูกจนโต






วันที่ 12 สิงหาคม หรือ วันแม่แห่งชาติ เวียนมาบรรจบเมื่อไหร่ ตามรายการต่างๆ ก็มักจะหยิบยกเอาเรื่องราวความผูกพันของแม่กับลูกมานำเสนอ เพื่อเป็นการรำลึกถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่ของ "แม่" ซึ่งหนึ่งในก็คือรายการ "ตีสิบ" ที่ได้พาลูกน้อย 2 คน จาก 2 ครอบครัว มาร้องเพลงขับกล่อมให้แม่ได้อิ่มใจ เพื่อทดแทนค่าน้ำนมที่แม่มอบให้ ในช่วงดันดารา ตอน ร้องเพลงให้แม่ (Song for Mom)

โดยคนแรกคือ น้องน้ำฝน แสงทอง สาวน้อยวัย 14 ปี ที่มาจากครอบครัวที่มีพ่อและแม่เป็นคนพิการทางสายตาด้วยกันทั้งคู่ โดยได้นำเพลง "ค่าน้ำนม" มาร้องให้แม่ผู้พิการทางสายตา ซึ่งถึงแม้แม่จะไม่สามารถมีโอกาสมองเห็นหน้าลูกสาวคนนี้ได้ แต่แม่ก็ปลื้มใจทุกครั้งที่สัมผัสและรับรู้ว่าลูกน้อยค่อยๆ เติบโตขึ้นมา สามารถเอาตัวรอดและดำรงชีวิตอยู่ในโลกใบกลมๆ นี้ได้อย่างมีความสุข

น้องน้ำฝน หรือ เด็กหญิงน้ำฝน แสงทอง กำเนิดมาจากความรักของพ่อและแม่ผู้พิการทางสายตา พ่อเฉลิม แสงทอง และ แม่สวัสดิ์ สัจจะมณี ซึ่งพ่อเฉลิมพิการมาตั้งแต่แบเบาะ ส่วนแม่สวัสดิ์เริ่มพิการตอน 4 ขวบ จากอาการตาแดง ปวดตาและไปรักษาไม่ทัน ทำให้สูญเสียการมองเห็นตั้งแต่นั้นมา ทั้งนี้ หลังจากทั้งคู่อยู่กินกันได้ไม่นาน ก็มีโซ่คล้องใจเป็นน้องน้ำฝน โดยน้องน้ำฝนเป็นเด็กหน้าตาน่ารักน่าชัง และที่มีร่างกายสมบูรณ์ทุกประการ และพอมีอีกชีวิตหนึ่งเพิ่มขึ้น ทั้งสองสามีภรรยาก็พยายามอย่างยิ่งที่จะเลี้ยงดูลูกน้อยให้ดีที่สุด โดยเฉพาะแม่สวัสดิ์ ที่แม้จะมองไม่เห็นว่าหน้าตาลูกเป็นอย่างไร แต่เธอก็มอบกายและใจ ทุ่มเททุกๆ สิ่งให้กับลูกคนนี้เสมอ โดยเธอจะทุกอย่างต้องทำอย่างระมัดระวังมากกว่าคนปกติ เวลาจะป้อนข้าวป้อนน้ำก็ต้องคลำหาว่าปากของลูกอยู่ตรงไหน แม้ยามลูกป่วยไข้ จะมีก็สองมือแม่เท่านั้นที่จะสัมผัส และรับรู้ได้แทนการมองเห็น

ทุกๆ วัน รายได้ทางเดียวที่จะนำมาใช้จ่ายภายในครอบครัวจะมาจากการออกไปร้องเพลง ซึ่งเป็นรายได้ที่ไม่แน่นอน บางวันก็ไม่ได้เงินกลับมาเลย แม่ก็ยอมเป็นฝ่ายอดเสียเองเพื่อให้ลูกได้อิ่มท้อง ในวันหยุดเรียนน้องน้ำฝนก็จะไปร้องเพลงกับพ่อแม่ โดยไม่เคยแคร์สายตาใครที่มองว่ามีพ่อแม่เป็นคนพิการ เพราะน้ำฝนรู้ดีว่า ความรักที่แม่มีต่อลูกทำให้แม่ต้องเหน็ดเหนื่อย ต้องอดทนต่อความลำบากในการเลี้ยงดูลูกมากกว่าคนปกติ น้ำฝนจึงเป็นแก้วตาดวงใจของแม่ แม่ที่พร้อมจะทำทุกอย่างได้เพื่อลูก วันนี้ลูกคนนี้จึงอยากกจะบอกรักแม่ ผ่านทางคำพูด และบทเพลงที่เธอตั้งใจจะมอบให้แม่ผู้มีพระคุณของเธอ


" หนู ไม่เคยอายที่มีแม่ที่ตามองไม่เห็น หนูภูมิใจในตัวแม่มาตลอด แม่ร้องเพลงหาเงินเลี้ยงดูหนูตั้งแต่เล็กจนโต หนูจะขอเป็นดวงใจและดวงตาพาแม่ไปตลอดชีวิตของหนู หนูอยากบอกแม่ว่า...หนูรักแม่ค่ะ" นี่คือถ้อยคำที่กลั่นออกมาจากใจของลูกน้อยคนนี้

ขณะ ที่ แม่สวัสดิ์ กล่าวว่า ตอนเด็กๆ ที่ลูกยังช่วยตัวเองไม่ได้ เวลาจะป้อนข้าวก็ต้องใช้มือสัมผัส ดูว่าปากเขาอยู่ไหน แล้วค่อยเอาช้อนตักข้าวป้อนใส่ปาก เวลาอาบน้ำก็ยากเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยทำลูกหล่นสักครั้งเดียว โดยจะใช้แขนประคองลูกไว้ให้อยู่ในอ้อมแขน แล้วใช้แขนวัดน้ำว่าอยู่ในระดับไหน คือจะยอมตัวเปียก เพื่อไม่ให้ลูกได้รับอันตราย ทุกวันนี้ก็ซื้อบ้าน เพื่อให้ลูกได้มีที่อยู่อาศัยหลับนอน และต้องเสียเงินเป็นค่าดอกอีกวันละ 700 บาท แต่ถ้าวันไหนที่ฝนตกก็เท่ากับว่าไม่มีรายได้เข้าบ้านเลย แต่อย่างไรแม่คนนี้ก็จะสู้เพื่อลูกต่อไป

 

ขอบคุณ คุณละม่อม กับบทความดีๆ กินใจดีครับ

 

ขอบคุณพี่ละม่อมครับ ^_^

เป็นกำลังใจให้พี่อุ้มด้วยครับ สู้ๆนะครับพี่

สวัสดีพี่ๆทุกท่านครับ ยามเย็นสบายๆ^_^

 

เป็นกำลังใจให้พี่อุ้มครับ