ไม่ใช่นะครับที่มักกล่าวว่า “สมถะเหมือนการหลบภัย วิปัสสนาเหมือนการผจญภัย”

มารไม่มี บารมีไม่เกิด

 

เสียงหลวงปู่พุธ..ลองฟังดูครับ

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.605344/[/MUSIC]

 

อนุโมทนา สำหรับ แฮลกอฮอ น่าจะมีทิงเจอร์ไอโอดีนด้วยนะ หายสนิท

 

เค้ายังไม่ได้

 

ได้อะไร

 

สัมมาทิฐิ

 

สัมมาทิฐิ คือ การรู้อริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง

ถ้าไม่ได้ปฏิบัติสัมมาสมาธิ แล้วบอกว่า มีสัมมาทิฐิ รู้อริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง
งั้นเด็ก ประถม ๔ ศาสนาอื่นที่ถูกบังคับให้เรียนพุทธศาสนา
ก็รู้จักอริยสัจ ๔ งั้นก็ได้ชื่อว่า มีสัมมาทิฐิ กระนั้นหรือ???

(smile)

 

สัมมาทิฐิไม่มี สัมมาสมาธิก็เกิดไม่ได้

สัมมาสมาธิจะมีได้โดยมีองค์มรรคอีกเจ็ด มีแต่พวกใบลานเปล่า มีมิจฉาเท่านั้น ที่คิดว่า สัมมาสมาธิเป็นองค์กลาง แล้วมรรคที่เหลือรายรอบ สมาธิที่เป็นหนึ่ง ที่เหลือจึงเกิด

แท้แล้ว สัมมาสมาธิจากดำรงได้ก็ต่อเมื่อ มรรคทั้งเจ็ด ประชุมอยู่ด้วย มรรคทั้งเจ็ดดำรงอยู่ก่อนแล้ว สัมมาสมาธิ จึงเกิด สัมมาสมาธิเป็นไปเพื่อความชัดเจน ในการหยั่งรู้รูปนาม เป็นไปเพื่อการดับทุกข์ ^-^

 

เหรอ แล้วแยกความรู้ความเข้าใจ(สัญญา) กับความศรัทธาได้หรือยังล่ะ (ปัญญา)

 

อยากรู้ว่ามีสัมมาสมาธิหรือยัง ง่ายนิดเดียว

สัมมาญาณ สัมมาวิมุตติ เกิดน่ะ แสดงว่ามีสัมมา ^-^

 

ไม่ว่ากันสำหรับความหลง เพราะความหลงนี่หยั่งได้ยากมาก แต่เรื่องการอ่านสูตรแล้วไม่ทันอยากนี่สิ

เวลาตีความสูตร ระวังความอยากหน่อยนะ มันจะเข้าข้างตัว พออ่านจบ อ่านได้หน่อย แหม.. เรานี่ปัญญาเยอะ บทนี้เราก็ได้ บทนี้เราก็มีแล้ว ระวังหน่อย กับความอยากเป็นโน่น อยากเป็นนี่ อยากได้เช่นนั้น

สูตรทั้งหลาย ก็เป็นเหมือนกระดาษกับหมึก หากพิจารณาแล้วไม่น้อมไปทำ

ปล. เข้าใจนะ ๆ ^-^

 

เอ๋ ตกลงต้องอ่านตำราไหม พี่จินนี่ ชักงง แฮะ

 

อ่านตำราเพื่อให้รู้ แต่ไม่ยึดรู้ว่าเป็นปัญญา

 

คำถามอันตรายนะครับ

อ่านไม่ต้องเยอะ อ่านแค่พอรู้วิธีก็พอ แล้วลงมือทำ อ่านให้รู้หลัก เช่น สติฐานทำอย่างไร รูปนามบัญญัติอะไรบ้าง นิวรณ์เป็นอย่างไร

เวลาติดขัดก็รู้จักค้นคว้า เช่น ทำสมาธิตกภวังค์ ก็หาทางแก้

เวลาติดขัด ความสงสัยหากยังมี มันก็ยากที่จะค้นคว้าหาคำตอบนะครับ

แต่ถ้าอ่านมากไปก็อาจจะนิพพานแห้งได้ เข้าทำนอง รู้หมดทุกอย่าง รู้ว่าต้องทำอย่างไง พอมันรู้มาก ๆ พาไม่อยากทำ ไม่อยากเพียร เพราะแพ้กิเลส ว่ารู้ทางแล้ว รู้ว่าเป็นไงแล้ว ไม่ทำดีกว่า เดี๋ยวเหนื่อย

เข้าเรื่องนะ อ่านตำราจำเป็นไหม ถ้าบอกว่าถึงไม่รู้ตำราถ้าทำมันก็ได้ แต่จะดื้อไปทำไมก็ไม่รู้ ในเมื่อผู้ผ่านทาง ผู้เดินบนทางดับทุกข์ เค้าทำ เค้าล่วงหน้ากันไปเยอะแยะ จะเีสียเวลาไปลองผิดลองทุกข์ทำไม

ปล. ตอบก็เหมือนไม่ตอบเนอะ น้านานา ^-^

 

ขอบคุณค่ะ คุณวิมุตติ

 

ค่ะลุงจินนี่ แฮะ ๆ เป็นคำถามอันตราย ใช่บอก ก็เหมือนไม่บอก แต่เข้าใจได้ดี ทีเดียว
ไม่อยากให้ตำรา มาเป็นสัญญามาก ๆ ค่ะ

 

คนที่ รู้ตัว ว่า ยังไม่รู้อริยสัจ4 แต่อ่านตำรา แล้วรู้ว่ามีจริง เป็นของจริง หายสงสัย
คนมีปัญญาก็ย่อมขวนขวายหาทางเพียรเพื่อให้เข้าถึง ความรู้แจ้งแห่งอริยสัจ4 ให้ได้ด้วยตนเอง

ส่วนคนที่รู้จักอริยสัจ4 แต่ไม่รู้ตัว ว่ายังไม่รู้อริยสัจ4
แล้วเข้าใจผิดว่า รู้อริยสัจ4 นี่ น่าสงสารกว่าใคร
เพราะหลงผิด คิดผิด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวิบากกรรมหรือเปล่านะ
แต่ที่แน่ๆ เป็นพฤติกรรมแต่ปางก่อน สะสมความเห็นผิดมา
ขนาดว่านั่งแทะ พระไตรปิฎกอยู่ ยังเข้าใจผิดว่า อ่านพระไตรปิฎกได้ถูกวิธี เลยนะ

เราพูดแรงไปไหม ถ้าไปกระเทือนใจใคร
ก็ขออภัย ท่านผู้มีสัมมาทิฏฐิ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ สัมมาปัญญา ด้วยนะ

 

ตัวเราเอง ก็น่าสงสารอยู่นะ (มัวแต่ไปสงสารคนอื่น ไม่สงสารตัวเองซะบ้าง)
แต่ว่า เราเข้าใจว่า เรายังมีมิจฉาทิฏฐิ ยังไม่รู้แจ้ง อริยสัจ4
พอไปเห็น คนที่เขาบอกว่าเขา เห็นถูกแล้ว เขาไม่มีทางเห็นผิด
ก็เลยสงสัย ว่าเขามีสัมมาทิฏฐิ จริงหรือ

 

คนตาบอด ก็ว่ากันไป ว่าโลกใบนี้มีแต่สีดำ ...ทุกข์จัง อนิจา ชินจัง กุ้ม

 

ขอบคุณพี่จินนี่ กับประโยคที่ เค้าล่วงหน้ากันไปเยอะแยะ จะเีสียเวลาไปลองผิดลองทุกข์ทำไม ที่เตือนค่ะ แฮะ ๆ จะได้ไม่สุดโต่ง