เรื่องเด่น พระโพธิสัตว์ คือ ผู้ที่เคารพพระพุทธเจ้าอย่างสูงสุด

พระโพธิสัตว์ คือ ผู้ที่เคารพพระพุทธเจ้าอย่างสูงสุด

ถาม : อธิบาย “พระโพธิสัตว์” ให้ฟังหน่อยครับ ?

ตอบ : พระโพธิสัตว์ คือ ผู้ปรารถนาพระโพธิญาน ต้องการจะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า เหตุที่ตั้งความปรารถนานั้นเอาไว้เพราะว่า เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จขึ้นดาวดึงส์ไปโปรดพระพุทธมารดา ตอนกลับลงมาโดยพุทธประเพณี ท่านจะเปิดตั้งแต่นิพพานลงไปถึงอเวจีมหานรก ให้สัตว์ทุกหมู่เหล่าเห็นถึงกันหมด ในเมื่อทุกหมู่เหล่าเห็นถึงกันหมดก็จะรู้ว่าท่านนี้ คือ พระพุทธเจ้า เป็นผู้เลิศที่สุดแล้วใน ๓๑ ภพภูมิ ทั้งสูงและต่ำ เมื่อเป็นดังนั้นก็จะเกิดความคิดขึ้นมาว่า
“ถ้าเราเป็นอย่างนั้นบ้างก็จะดี” เท่ากับตั้งความปรารถนาจะเป็นพระพุทธเจ้า

คราวนี้ก็อยู่ที่ว่าใครจะสามารถทำให้ถึงจุดหมายที่ตั้งความปรารถนาเอาไว้ได้ เกินกว่า ๙๐ เปอร์เซ็นต์ ท่านจะละเสียก่อน ขนาดของหลวงพ่อนั้นเหลืออยู่หน่อยเดียว หน่อยเดียวจริง ๆ หน่อยอย่างชนิดที่ว่าน่าเสียดายมากเลย เพราะว่า ถ้าท่านอยู่จนถึงอายุ ๖๐ ปี บารมีท่านจะเต็มในชาตินี้ รอไปตรัสรู้อย่างเดียว แต่ว่าท่านก็ลา การที่ความปรารถนาจะบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ คือ ต้องการจะเป็นพระพุทธเจ้า เท่ากับว่าเราต้องเป็นครูใหญ่กว่าเขาทั้งหมดในเมื่อเราต้องเกิดเป็นครูใหญ่กว่าผู้อื่นเขา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรารู้ก็ต้องละเอียดกว่าเขา เพราะฉะนั้นพระโพธิสัตว์ในการปฏิบัติ โดยเฉพาะการปฏิบัติภาวนาทุกขั้นทุกตอนจะได้ยากกว่าคนอื่นเขาหลายเท่า เพราะว่าท่านต้องย้ำแล้วย้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีกจนทะลุปรุโปร่งเจนจบจริง ๆ ในแต่ละขั้นท่านถึงจะผ่านได้
ถึงได้บอกว่าคนอื่นเขาแค่ฌาน ๔ ท่านต้องได้ฌาน ๕ ขณะเดียวกันว่าคนอื่นอาจจะเจอปีติตัวหนึ่งหรือ ๒ ตัว ๓ ตัว ๔ ตัว หรือไม่เจอเลย แต่ของท่านต้องเจอครบ ๕ ไม่อย่างนั้นแล้วถึงเวลาท่านจะไปสอนเขาไม่ได้ ของเราเดินขึ้นบันไดมาแค่รับรู้ว่ามีบันไดก็พอ แต่ของท่านต้องไปหารายละเอียด ว่ากว้างเท่าไร ยาวเท่าไร ประกอบด้วยวัสดุอะไร ก่อสร้างขึ้นมาลักษณะไหน ถึงเวลาท่านต้องสร้างบันไดให้คนอื่นเขาได้ ยากกว่ากันขนาดนี้

ดังนั้นว่าบุคคลที่เคยมีเชื้อสายในการปรารถนาพระโพธิญาณมาก่อน ถึงละความปรารถนานั้นแล้ว เวลามาปฏิบัติก็ยังลำบากกว่าคนอื่นอยู่ดี ขอให้ภูมิใจว่าเราผ่านหลักสูตรโหดมาแล้ว เมื่อถึงเวลา ถึงจะลำบากกว่าคนอื่นหน่อยก็เอา แต่ว่าเนื่องจากแต่ละท่านส่วนใหญ่จะสร้างกำลังบารมีมาไว้มาก ฉะนั้น..ท่านไม่ท้อถอยกับใครง่าย ๆ หรอก พระโพธิสัตว์นั้นสู้หัวชนฝา แล้วก็ฝาพังด้วย หัวไม่แตกหรอก ถึงลำบากท่านก็เอา

คราวนี้การบรรลุมรรคผล ในเมื่อท่านตั้งใจจะเป็นพระพุทธเจ้า ต้นทุนสูงมาก พอละเข้ามาหามรรคผล ส่วนใหญ่ก็จะเข้าถึงได้เร็ว เพราะต้นทุนมีพอแล้ว เก็บเงิน ๑,๘๐๐,๐๐๐ บาท จะซื้อเบนซ์ซีคลาสมาขับสักคันหนึ่ง แต่ถึงเวลาลดลงมาซื้อแค่โตโยต้าหรือนิสสัน ก็ไม่ถึง ๑ ล้าน ใช่ไหม ? สบาย..เขาซื้อได้เลย

โพธิสัตตะ คือ สัตว์ที่ปรารถนาจะเป็นผู้รู้ โพธิญาณะ คือ เครื่องรู้ซึ่งเข้าถึงพระสัมมาสัมโพธิญาณ ยังเอาอีกไหม ? ปรารถนาพระโพธิญาณต่อไหม ? สะใจดี

หลวงพ่อเคยเตือนอาตมาไว้ครั้งหนึ่งว่า “การละความปรารถนาในพระโพธิญาณ” หรือที่เรียกง่าย ๆ ว่า “ลาพระพุทธภูมิ” กำลังใจจะตก ของเรานั้นก็ลาแล้วนึกอยู่ในใจว่า ไม่ตก เรายังบ้าเท่าเดิม แต่ปรากฏว่าดูไปดูมาแล้ว หลวงพ่อท่านถูกเราผิด เราไปอวดรู้ กำลังใจไม่ได้ตกหรอก แต่ว่าตัดปัญหาจุกจิกรอบข้างไปเยอะเลย

สมัยก่อนนี่เวลาเขาเดือดร้อน เราเห็นเป็นต้องตะเกียกตะกายไปช่วย จนกระทั่งบางครั้งเหมือนกับเสือก แต่ว่าพอถึงสมัยนี้ ถ้าไม่ได้ชักล้มทับตีนอยู่ตรงหน้านั้นไม่ช่วยหรอก กลายเป็นตัดปัญหาข้างนอกไปมหาศาลเลย จึงเรียกง่าย ๆ ว่า กำลังใจตก คือ เรื่องทั่ว ๆ ไปไม่เอาแล้ว เราเอาตัวเองให้รอดไว้ก่อน

พระครูวิลาศกาญจนธรรม วัดท่าขนุน
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๔

 

สาธุคับ ขอข้าพขอปราณาเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตเบื้ยงหน้าด้วยเถิด

 

พระพุทธเจ้าบางพระองค์โปรดสัตว์ได้ไม่ทุกชั้นสวรรค์นรกหรอกนะครับ
อย่างพระสมณโคดม
อาจารย์ของท่าน เข้าฌานไปเกิดที่ชั้นพรหม ท่านยังตามไปโปรดไม่ได้เลย

มิติเวลามันต่างกันเกินไป

 

ไม่ใช่ครับ คุณเข้าใจผิดแล้วครับ
พระพุทธเจ้าโปรดสรรพสัตว์ได้ทั้งหมดแหละครับ
แต่ท่านโปรดได้เฉพาะเวไนยสัตว์ คือ บุคคลที่อธิษฐานตามท่านมาเท่านัั้นครับ

คนที่ยังไม่เข้าพระนิพพาน
1.คือไม่ใช่เวไนยสัตว์ของพระพุทธเจ้าองค์นั้นครับ คือ ขอนิพพานในสมัยพระพุทธเจ้าองค์อื่น
หรืออยู่ในสถานะเช่นอาจารย์ของท่าน ที่เป็นอรูปพรหม ไม่สามารถสอนได้ครับ
2.อธิษฐานขอเป็นพระพุทธเจ้า หรือ พระอัครสาวกของพระพุทธเจ้าองค์อื่น
3.ขี้เกียจครับ ไม่ตั้งใจปฎิบัติธรรมในพระศาสนา
ดังเช่นที่ พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า เราตถาคตเป็นเพียงผู้ชี้ทาง เท่านั้น
ดังนั้น จะพ้นทุกข์ไปนิพพานต้องช่วยตัวเองครับ ตั้งใจปฎิบัติธรรมนะครับ

สำหรับโพสของคุณ ผมถือว่า ปรามาสพระพุทธเจ้า นะครับ
ให้ไปขอขมาพระรัตนตรัยด้วยนะครับ ไม่งั้นจะขัดขวางมรรคผลนิพพานของตัวเองครับ
ทำให้ไม่สามารถสำเร็จเป็นพระโสดาบันได้ครับ

 

อ่อ อย่างนี้นี่เอง

ขอขมาพระพุทธเจ้าทั้งหลายที่ปรามาศโดยไม่ได้ตั้งใจครับ

ขอให้ข้าพเจ้าบรรลุโพธิญาณในภายภาคหน้า

 

สาธุๆครับ ขอให้คุณสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าตามที่ปรารถนาครับ

 

อาจารย์ของพระโพธิสัตว์(เจ้าชายสิทธัตถะ) ได้ฌาณขั้นสูงเกินไป เวลาตายเลยไปเป็นอรูปพรหม เป็นภพที่แน่วในอารมณ์ (อรูป) เกินไปครับ ไม่สามารถได้ยินหรือรับรู้อย่างอื่นได้ นอกจากอารมณ์นั้น(เพราะไม่มีอายตนะ ตา หู ฯ) จึงถือว่าอยู่ในฐานะหมดโอกาสฟังธรรมครับ แถมอารมณ์ที่ว่านั้น ก็เป็นอารมณ์ที่แน่วเกินไปไม่ดิ่งลง จึงถอยจิตมาที่อุปจารไม่ได้ จึงไม่อาจวิปัสสนาได้อีก ถือว่า หมดโอกาสวิปัสสนา ด้วยประการทั้งปวง

และความที่ วิบากมีผลถึง 8400 มหากัป นั้นหมายถึง จะไม่ได้ยินอะไรเลย ไม่ได้เห็นอะไรเลย
(ตอนที่พระไตรปิฎกกล่าวถึงความสามารถทางฌาน ตอนเข้าฌานลึกๆ ขนาดฟ้าผ่าข้างตัว ขนาดโคเทียมเกวียนห้าร้อยคัน ผ่านข้างตัว ยังไม่ได้ยินเลย)

และอันนี้ ไม่มีใครไปปลุกบุคคลที่เข้าฌาน(ให้ออกจากฌาน)ได้ครับ ดังนั้น บุคคลที่เข้าอรูป ภูมิเลยลำบากที่จะปลุกได้ แต่รูปภูมินั้น มีอายตนะครับมีรูปอยู่ จึงเคลื่อนได้ (อัคคัญญสูตร บอกว่า รูปพรหม ท่านเห็นโลกพินาศ เห็นโลกเจริญ คือ แปลว่า รูปพรหม เค้าไม่ได้นั่งหลับตาเหมือนคนเข้าฌาน แต่อรูปพรหม นี่เหมือนคนนั่งเข้าฌานแล้วเอารูปกายออกไป

หมดโอกาสปลุกเลย

อันนี้ ต้องเรียกว่า วิบากกรรม มีผลแรงมากครับ

 

ขอโอกาสกล่าวสักหน่อยครับ
เมื่อเคารพพระพทุธเจ้าสูงสุด และพระองค์บอกว่า พระองค์หาใครที่ควรจะเคารพไม่มี จะมีก็แต่ธรรมที่พระองค์ตรัสรู้เท่านั้น พระองค์จึงเคารพธรรมที่พระองค์ตรัสรู้ และพระองค์บอกว่า หลังปรินิพาน ธรรมและวินัยที่พระองค์ตรัสไว้ดีแล้วจักเป็นศาสดาสืบไป
แต่ครับแต่ !!! ...... ผมเห็นว่าท่านที่ปรารถนาพุทธภูมิ ทั้งที่เป็นพระ เป็นโยม ปฏิบัติขัดกับธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าเคารพ เช่น เร็วๆนี้ พระพากันรับเงิน รับข้าวดิบ อาหารดิบ โดยขัดธรรมวินัยทั้งสิ้น โยมก็พากันยินดีที่จะถวายเงินให้ แล้วอย่างนี้จะเรียกว่าเคารพพระพุทธเจ้าได้หรือไม่ครับ?

 

จิตพระพุทธเจ้ามีความเมตตามหาศาลมาก เป็นบางสิ่งที่พูดเป็นคำพูดไม่ได้ นึกก็นึกไม่ออก นึกสภาพนั้นนึกไม่ถูกไม่เคยพบไม่เคยเจอ

แต่รักกกกมากกกก นึกแล้วน้ำตาจะไหลทุกถึงที

 

บางคนก็ไม่เคารพจริง การกระทำเลยเลว
บางคนก็เคารพจริง แต่การเรียนรู้ยังไม่เพียงพอที่จะให้ปฏิบัติไปถึงขั้นดีงามสมบูรณ์แบบตามหลักศาสนาครับ การกระทำก็เลยยังเลวอยู่ครับ

ยิ่งพุทธภูมินี่ 555 เละครับ หน้าที่ของพุทธภูมิคือการเรียนรู้ครับ
บรรดาพุทธภูมิทั้งหลายทำอะไรจึงต้อง ขึ้นให้สุด ลงให้มิด
ยกตัวอย่าง ฮิตเลอร์ ที่มีข้อมูลว่าหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่าน พูดไว้ว่าฮิตเลอร์ก็เป็นพุทธภูมิ หรือ วสวัตตีมาร ที่เคยรบกวนศาสนาพุทธก็เหมือนกันครับ ท่านก็เป็นพุทธภูมิ เหมือนกัน

อย่างผมนี่ ที่ยังอ่อนหัดอยู่ ผมก็รักพระพุทธเจ้าท่านนะ รักเฉพาะองค์ที่รู้จักแหละครับ คือพระโคดมของเรานี่แหละ เพราะผมรู้จักแค่ท่าน ยังไม่ได้ปฏิบัติไปจนจำได้ว่าเคยรู้จักพระองค์อื่นหรือเปล่า ผมรักท่านเหมือนพ่อ ผู้ให้สติปัญญาแก่คนที่มืดบอดอย่างผม แต่ผมก็ยังไม่ได้ปฏิบัติไปถึงขั้นดีงามตามแบบพุทธศาสนิกชนที่ดีเหมือนกัน

ถ้าจะพูดให้เห็นภาพหน่อยก็คือ
ลองเปรียบเทียบว่าความรู้ของผมมันอยู่ประมาณอนุบาล คนที่ปฏิบัติดีแล้ว เป็นด็อกเตอร์
จะให้เด็กอนุบาลไปมีความประพฤติเป็นผู้ใหญ่ระดับด็อกเตอร์มันเป็นไปไม่ได้ครับ
ต่างคนก็ต่างระดับความรู้ความเห็นกัน คนเรามันก็ทำตัวไปตามสิ่งที่ตนรู้สิ่งที่ตนเข้าใจ สิ่งที่ตนคิดว่าดีแค่นั้นแหละ

พุทธภูมิก็เละได้ครับ แต่ความเละของพุทธภูมิจะเป็นประโยชน์ในการขนสัตว์โลกออกจากความทุกข์และวัฏสงสารในวันข้างหน้าแน่นอน

ฉะนั้นใครทำตัวยังไงอย่าเอาเขามาใส่ใจเลยครับ ถ้าเขาไม่มาระรานเราน่ะนะครับ
มันก็แค่ธรรมดาของโลกครับ เครียดโดยไม่จำเป็นซะเปล่า

ธรรมชาติเป็นได้เท่าที่มันมีปัจจัยให้เป็นครับ
ไม่มีปัจจัยให้มันเป็นอะไรมันก็เป็นอย่างนั้นไม่ได้หรอก

เหมือนที่พระพุทธเจ้าท่านโปรดอาจารย์ไม่ได้เพราะอาจารย์ท่านฟังไม่ได้นั่นแหละ

มองโลกตามความเป็นจริง คือมองให้เข้าใจว่าธรรมดาของโลกมันเป็นอย่างไร
อย่าไปคาดหวังอะไรกับโลกมากเลยครับ เพราะโลกมันก็เป็นได้เท่าที่มันเป็น

 

พุทธภูมิพาบริวาร ทำผิดธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า ผลจะเป็นอย่างไรครับ? จะมีที่ไปเป็นแดนสวรรค์หรือสุคติหรือไม่? และถ้าบริวารของพุทธภูมิท่านนั้นเป็นพี่ เป็นน้อง เป็นบิดามารดาของผม นั่นแหละความเดือดร้อน ความทุกข์ใจมาถึงผมในปัจจุบันเลยไม่ต้องรอ
ปล 1. อยากให้ท่านแก้ไขครับ เมื่อรู้ว่าเป็นความผิด ท่านไม่ได้เดือดร้อนผู้เดียว ท่านพาบริวาร ทั้งเทวดา สรรพสัตว์ มาร พรหม ได้รับความเดือดร้อนไปด้วย เมื่อบาปเข้าถึง บาปไม่ได้ปราณีว่าผู้นี้เป็นเด็กเล็ก หรือเป็นคนแก่ คนพิการ
ปล 2. อาจารย์ของผม ที่เป็นพระโพธิสัตว์ได้อรรถาธิบายว่า การทำผิดธรรม ไม่นับรวมเวลาเข้าเป็นการสร้างบารมีครับ เช่น อายุคน 80 ปี ทำผิดธรรมมา 30 ปี แต่ เมื่อรู้แล้วแก้ไขทำถูกยาวนาน 50 ปีจนตาย เวลา 30 ปี ไม่นับรวมเป็นการสร้างบารมี จะนับได้ช่วง 50 ปี ที่ทำถูก

 

การทำผิดถูกอยุ่ที่ความรู้ ความไม่รู้ของตัวเจ้าของกรรม

มันก็แค่นั้นแหละครับ

เจ้าของกรรมเขาจะแก้ไขอย่างไรมันก็แล้วแต่วิธีของเขา

ยิ่งพุทธภูมิบางคน ทิฐิเยอะ เราไปบอกเขาว่ามันผิดนะ เขาก็ไม่ฟังหรอก เพราะเขาไม่เข้าใจว่าที่พระพุทธเจ้าบัญญัติวินัยข้อนี้ ๆ ไว้ ด้วยเหตุผลใด

แม้ผมเองก็เคยทำผิด แต่โชคดีที่ไม่เคยพาคนจำนวนมากทำผิด เพราะคนที่อยู่แวดล้อมผมส่วนใหญ่ล้วนมีแต่คนที่มีปัญญากว่าผมทั้งนั้น 555
ตอนนี้ก็พยายามแก้ไข โดยการไม่ชวนคนทำตาม แต่บอกแค่ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ผลเป็นอย่างไร หรือ พยายามอธิบายธรรมดาในส่วนที่ตนรู้เพื่อให้คนที่ฟัง สามารถทำใจให้เป็นกลาง กับเรื่องที่เขามีความทุกข์อยู่ ตามความสามารถ สำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง สำเร็จก็ไป ไม่สำเร็จก็ทำใจเป็นกลางไป เพราะเราก็ทำอะไรมากกว่าสิ่งที่เรารู้ไม่ได้

บางครั้งผมก็ชวนคนทำสิ่งที่ถูกต้องนะ
แต่ คนเรามันเคยทำผิดจนเป็นเรื่องปกติกันแล้วเขาก็ยังทำผิดต่อไป

เช่นการถวายเงินพระอะไรอย่างงี้
...

ถ้าพยายามแล้วช่วยอะไรไม่ได้จริง ๆ ก็ปล่อยเป็นเรื่องของกรรมของเขาไปเถอะครับ

ยังไง ๆ สัตว์โลกก็ทำกรรมทั้งดีและชั่วกันทุกวันทุกเวลาอยู่แล้ว

ท่านก็ช่วยเฉพาะคนที่ช่วยได้ก็แล้วกันครับ
คนที่ช่วยไม่ได้ แต่ท่านรักท่านห่วง ท่านก็คงต้องทำใจเอา ผมอาจจะพูดเหมือนไม่มีหัวใจนะ.. แต่เชื่อเถอะ ผมมี

 

สำหรับพระโพธิสัตว์ การสร้างบารมี สร้างได้เฉพาะเกิดมาในโลกมนุษย์เท่านั้นครับ
และต้องเกิดมาเป็นทุกอย่างในโลก ผ่านเรียนรู้สิ่งต่างๆ
ผ่านการเวียนว่ายตายเกิดจนกว่าจะสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าครับ

 

ถูกต้องครับ อย่าไปสนใจชาวบ้านมากครับ เอาของเราให้รอดก็พอแล้วครับ
ถ้าเป็นสายหลวงปู่ดู่ จะฝากดวงไว้กับหลวงปู่ดู่มีอะไร หลวงปู่จะมาเตือนครับ
เพื่อให้ไม่หลงทางไปไกลครับ

 

พระพุทธเจ้าท่านก็เคยเอาชาติที่ท่านเกิดเป็นคนชั่วมาสอนคนครับ

บารมีธรรมเกิดจากการเข้าใจโลก เข้าใจความเป็นไปของสิ่งต่าง ๆ ว่ามันเป็นไปอย่างไร
แม้การทำผิดธรรมจะไม่ได้ทำให้บารมีธรรมเกิด แต่ความรู้ที่ได้จากการทำชั่วก็ไม่สูญ
"ถ้าเอาสิ่งตนเคยประสบพบเจอมาในครั้งเมื่อตนเคยทำชั่ว มาคิดหาทางหลุดพ้นเป็น"
น่ะนะครับ

ประสพการณ์ที่เคยทำชั่วมามันก็เป็นประโยชน์ได้ เมื่อเอามาใช้เพื่อความคิดที่ถูกต้อง

เรา ๆ ท่าน ๆ เคยทำชั่วมาแน่นอน
ไม่มีใครบริสุทธิ์ผุดผ่องตั้งแต่เกิดชาติแรกอยู่ในวัฏสงสารนี้จนอยู่มาได้มาถึงชาตินี้หรอก

ทำใจให้เป็นกลางไว้ครับ
มันเป็นเรื่องธรรมดาของโลก คนเราทำดีชั่วต่อกันเป็นปกติ ธรรมดา ตามเหตุปัจจัย

อีกอย่าง ไม่มีใครผ่าคิดถูกตั้งแต่เกิดยันตายหรอก

เกิดมาร้องอุแว้ ๆ จนอายุ 80 แก่ตาย คิดถูกทางตั้งแต่เกิดยันแก่ตาย ไม่มี....
แม้จะได้เรียนสัจธรรมแล้ว คนเรามันก็ไม่ได้คิดถูกทางตลอดเวลาอยู่ดี เพราะยังรู้ไม่ทั่ว ยังรู้ไม่ถึง
แม้ผิดมา 50 ปี ถูกแค่ 30 ปี ผมก็คิดว่ามันก็ไม่ได้เสียเวลาหรอกครับ มันเป็นเรื่องปกติแล้ว
ดีไม่ดีสิ่งที่เคยทำผิดมาอาจเป็นฐานให้ความคิด 30 ปี ที่คิดถูกเสียอีก
เอาเป็นว่าถ้าคิดถูก 30 ปีแล้วยังไม่สามารถบรรลุธรรได้ ก็แสดงว่าบารมี(ระดับสาวก)เรายังไม่เต็ม บารมียังไม่เต็มก็บรรลุธรรมไม่ได้ครับ มาคิดอะไรแบบนี้ เป็นการทำตัวเองให้มีความทุกข์ใจเล่น ๆ เปล่า ๆ

ถ้ารู้ว่าตัวเองคิดถูกแล้วอยู่ในความคิดที่ถูกต้องให้มากที่สุดก็พอแล้ว แล้วทำปัจจุบันให้ดี อนาคตบรรลุหรือไม่บรรลุ เราไม่รู้ แต่ถ้าเราอยู่ในความคิดที่ถูก เราจะได้ไปในที่ที่เป็นสุคติ คิดอย่างนี้ไว้ก่อนดีกว่า

ธรรมดา คือ เป็นได้เท่าที่มีปัจจัยให้เป็น ปัจจัยไม่มีให้เป็นก็เป็นไม่ได้
ดังนั้น อย่ากดดันตัวเองมากไป

แต่รู้แบบนี้สำหรับคนที่ต้องการหลุดพ้นก็ไม่ควรประมาท
แต่สำหรับพุทธภูมิ ก็ควรมีสติอยู่กับการเรียนรู้ล่ะนะครับ

 

ไม่ครับ ผมพูดเพราะไม่อยากให้เจอเจ้ากรรมนายเวรกระทืบเอานะครับ
ส่วนใหญ่ที่เกิดๆมานะครับ เจอเรื่องพวกนี้นับชาติไม่ถ้วน ตกนรกมาก็เยอะแล้วครับ
ที่เขียนเพราะไม่อยากให้เสียเวลาในการสร้างบารมีครับ

 

บางครั้ง การดีเกินธรรม ก็็ทำให้คนเสียเวลาได้เหมือนกัน เพราะ ถึงจะดี แต่ก็หลงครับ
ยิ่งคนที่สติปัญญาน้อย ๆ อย่างผมที่เข้าวัดมาตั้งแต่ 3 ขวบ ดีเกินธรรมมาตั้งแต่อายุ น้อย ๆ จนอายุ 29

พอเข้าใจธรรมดาแล้ว
ก็สลดหดหู่กับช่วงเวลาที่ผ่านมาของตัวเอง ว่าโง่แท้ ๆ ที่ใช้ชีวิตแบบเป็นคนดีที่ไม่รู้อะไรเลย อยู่พักใหญ่

อันนี้ผมว่าตัวเองนะครับ

 

ก็จริงครับ เขาถึงมีครูบาอาจารย์ไว้เตือนไงครับ
อย่างสายหลวงปู่ดู่ หลวงปู่ดู่ท่านก็มาเตือนในนิมิตครับ
เขาถึงฝากดวงให้หลวงปู่ดู่ดูแลครับ มีอะไรท่านก็มาเตือนครับ

 

อ้อ ลืมครับ การหลงแต่ก็ยังไปในทางดีก็ยังดีกว่าการหลงแต่ไปในทางชั่วครับ

 

แล้วถ้าจะไม่ให้หลงดีและหลงชั่วละทำอย่างไร