ประวัติความป็นมาของพญาเต่าเรือน
***********
พญาเต่าเรือน

“พญาเต่าเรือน” ถือเป็นวัตถุมงคลที่มีการสร้างมาจากตำนาน พระเจ้า500 ชาติ สมัยที่พระพุทธเจ้าทรงเสวยชาติเป็นพญาเต่ามีร่างกายใหญ่ เท่าเรือนคน และจำศีลอยู่ในเกาะแห่งหนึ่ง มีอายุยืนนานมานับร้อยๆ ปี จนมาวันหนึ่งมีผู้คนเดินเรือสำเภา เพื่อไปทำการค้าขาย แต่เกิดพายุฝนอย่างหนัก ทำให้เรือแตกเสียหาย ผู้คนหนีตายขึ้นฝั่งที่พญาเต่าเรือนพระโพธิ์สัตว์อาศัยอยู่ ผู้คนเหล่านั้นติดอยู่บนเกาะแห่งนี้เป็นเวลานาน จนกระทั่งอาหารบนเกาะมีน้อยลง ต่อมาด้วยความอดอยากทำให้คนบนเกาะหันมาฆ่ากัน เพื่อเอาเนื้อหนังของอีกฝ่ายมาประทังชีวิต

พญาเต่าเรือนโพธิ์สัตว์ได้เห็นเหตุการณ์มาโดยตลอด เกิดความสังเวชใจ และจิตก็ปรารถนาจะช่วยเหลือ เพื่อสืบสานบารมีแห่งพระโพธิญาณ พญาเต่าเรือนจึงกล่าวแก่คนทั้งหลายว่า อย่าทำบาปแก่กันและกันเลย ตนจะขอสละชีวิตเลือดเนื้อเพื่อเป็นอาหารแก่ท่านทั้งหลาย กล่าวดังนั้นพญาเต่าเรือนจึงได้ไต่ขึ้นไปบนยอดเขาจากนั้นทำการกลิ้งตัวเองลงมา ทำให้กระดองที่หุ้มตัวแตกออก เนื้อหนังฉีกเป็นชิ้นๆ และสิ้นใจลง ชาวเรือที่พลัดติดเกาะจึงได้เนื้อของพญาเต่าเรือนเป็นอาหารประทังชีวิต และยังได้กระดองของพญาเต่าเรือนที่มีขนาดใหญ่มากมาทำเป็นเรือเดินทางในทะเลจนกระทั่งกลับถึงบ้านไปพบหน้าลูกเมียของตนได้ ชาวเรือเหล่านั้นได้ระลึกถึงพระคุณของพญาเต่าเรือนจึงได้วาดภาพ แล้วสักการบูชาเพื่อเป็นสิริมงคล

ดังนั้นครูบาอาจารย์ในสมัยโบราณ จึงได้สร้างวัตถุมงคลเป็นรูปพญาเต่าเรือน ด้วยเชื่อว่าจะทำให้ทำมาค้าขายดี เพราะถือว่าพญาเต่าเรือนอยู่ในชาติหนึ่งขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น พระองค์เคยเสวยชาติเป็นพญาเต่าเรือน ได้สละเลือดเนื้อชีวิตเพื่อเป็นทานแก่สัตว์ผู้ยากไร้ เกจิอาจารย์ต่างๆในอดีตจึงมีการสักยันต์ตามตัวและทำเครื่องรางเพื่อไว้ใช้ ด้วยเหตุที่ว่าสารพัดใช้ ตามอธิษฐาน วิเศษนักเป็นได้ทุกอย่าง เช่นทำให้มีโชคลาภ เงินทองหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย ค้าขายจะเจริญก้าวหน้า และเป็นมงคลแก่ผู้บูชายิ่งนัก การทำเครื่องรางพญาเต่าเรือนในสมัยโบราณนั้น มักนิยมใช้กระดองเต่าตายซากหรือตายเองซึ่งถือเป็นหลักโดยห้ามฆ่าจากนั้นก็จะนำกระดองเต่ามาลงอักขระหัวใจพญาเต่าเรือนและอักขระพระเจ้าห้าพระองค์ จากนั้นนำไปปลุกเสก ซึ่งถือเป็นของดีที่หายากและมีความสำคัญประจำบ้าน เรือน และป้องกันภัยพิบัติอันตรายทุกประ